2 min
Hendrik Kaput maakt het steeds meedogenloos duidelijk: we zijn met teveel en doen alsof biologisch de wereld kan redden. Waar voedingsstoffen verdwijnen omdat wij ze door te eten afvoeren, verdwijnt uiteindelijk het leven. Biologisch kan die waarheid niet veranderen. Dat klopt zegt Huib Rijk, maar is het relevant?
Ga je voor dierenwelzijn? Voor wel of niet local? Voor ‘gangbaar’ of ‘biologisch’? Het zijn allemaal mensenkeuzes en kwesties van smaak. In de economie gaat het uiteindelijk altijd om keuzes hoe we de samenleving ordenen. Maar zelfs ecologie, onze manier van met omgaan met de natuurlijke omgeving, is een kwestie van kiezen. Zeker, de natuur volgt onverstoorbaar zijn wetten, maar wij kiezen hoe we daar mee omgaan en of we Romaanse of Gothische kerken bouwen of juist in het landschap geïntegreerde gebouwen.
Foodlogcommentator Hendrik J. Kaput brengt steeds naar voren dat we minder keuzevrijheid hebben dan we lijken te denken. Net zoals we de zwaartekracht niet kunnen ontkennen, zo kunnen we niet ontkennen dat landbouw extractie is. Het verarmt de bodem en put die uiteindelijk uit. De nutriënten die via het eten van planten en dieren die planten aten in ons terecht komen verdwijnen als we die niet terugbrengen op het land en in de bodem.
In de discussie rond Een lobby van prominente Nederlanders tegen bio maakt Hendrik zijn gelijk weer eens pijnlijk duidelijk. Volgens hem zijn het mineralen- en het energieprobleem geen sociale vraagstukken die we democratisch kunnen oplossen. Het gaat om keiharde natuurwetten. Mineralen die je afvoert, zijn weg. Voor energie geldt hetzelfde.
Wie dat ontkent maakt een denkfout. Toch doet vrijwel iedereen dat volgens Hendrik. Geregeld voelt hij zich een roepende in de woestijn bij het naar voren brengen van zijn ‘inconvenient truth’.
Biologisch is een leugen. Dat is waar voorzover we biologisch begrijpen als een prachtig ingeregeld perpetuum mobile. Zijn we daarmee uitgepraat en stevenen we af op een woestijn?
Volgens mij is de vraag wat het relevante probleem is. Kijk naar de manier waarop we met energie omgaan. Het peak-oil moment zou tussen nu en 2020 vallen. Inmiddels schijnen de USA weer olie en gas te gaan exporteren. Met dank aan fracking-oil, gas, teerzanden en steeds noordelijker boorputten. Peak-oil wordt uitgesteld. Is dat gunstig? Mij bezorgt het de koude bibbers. Vanaf peak-energy kan de druk zo enorm worden dat alle reserves worden aangesproken.
Niet de energievoorziening maar het klimaatprobleem wordt dan relevant, zo is mijn angst. De visie dat intensivering van de voedselproductie noodzakelijk is komt op mij te veel over als een oproep om alle reserves in te zetten. “Als we niet intensiveren lopen we het risico dat we over 20 jaar tekorten hebben” stelde onlangs een Wageningse geleerde. Correct, maar in welke positie brengt dat ons over 30 of 50 jaar?
Het mineralenprobleem is een fundamentele realiteit. Het is reden voor zorg, maar niet voor paniek. Als we de verliezen beperken door het percentage dat in de kringloop blijft flink te verhogen, stellen we het peak-mineralen moment uit.
Stel je voor de situatie dat de kunstmestbronnen op zijn. Dat antibiotica, herbiciden en andere pesticiden door resistentieontwikkeling niet meer werken. Hoe kunnen we dan onze positie afbouwen dan wel nog een tijdje volhouden? Biologisch lost geen fundamentele problemen op, het is wel een mooi laboratorium om de reële problemen op een voor ons relevante manier op te lossen.
Fotocredits: Mestkever, Amy loves Yah
Dit artikel afdrukken
Foodlogcommentator Hendrik J. Kaput brengt steeds naar voren dat we minder keuzevrijheid hebben dan we lijken te denken. Net zoals we de zwaartekracht niet kunnen ontkennen, zo kunnen we niet ontkennen dat landbouw extractie is. Het verarmt de bodem en put die uiteindelijk uit. De nutriënten die via het eten van planten en dieren die planten aten in ons terecht komen verdwijnen als we die niet terugbrengen op het land en in de bodem.
In de discussie rond Een lobby van prominente Nederlanders tegen bio maakt Hendrik zijn gelijk weer eens pijnlijk duidelijk. Volgens hem zijn het mineralen- en het energieprobleem geen sociale vraagstukken die we democratisch kunnen oplossen. Het gaat om keiharde natuurwetten. Mineralen die je afvoert, zijn weg. Voor energie geldt hetzelfde.
Wie dat ontkent maakt een denkfout. Toch doet vrijwel iedereen dat volgens Hendrik. Geregeld voelt hij zich een roepende in de woestijn bij het naar voren brengen van zijn ‘inconvenient truth’.
Biologisch is een leugen. Dat is waar voorzover we biologisch begrijpen als een prachtig ingeregeld perpetuum mobile. Zijn we daarmee uitgepraat en stevenen we af op een woestijn?
Volgens mij is de vraag wat het relevante probleem is. Kijk naar de manier waarop we met energie omgaan. Het peak-oil moment zou tussen nu en 2020 vallen. Inmiddels schijnen de USA weer olie en gas te gaan exporteren. Met dank aan fracking-oil, gas, teerzanden en steeds noordelijker boorputten. Peak-oil wordt uitgesteld. Is dat gunstig? Mij bezorgt het de koude bibbers. Vanaf peak-energy kan de druk zo enorm worden dat alle reserves worden aangesproken.
Niet de energievoorziening maar het klimaatprobleem wordt dan relevant, zo is mijn angst. De visie dat intensivering van de voedselproductie noodzakelijk is komt op mij te veel over als een oproep om alle reserves in te zetten. “Als we niet intensiveren lopen we het risico dat we over 20 jaar tekorten hebben” stelde onlangs een Wageningse geleerde. Correct, maar in welke positie brengt dat ons over 30 of 50 jaar?
Het mineralenprobleem is een fundamentele realiteit. Het is reden voor zorg, maar niet voor paniek. Als we de verliezen beperken door het percentage dat in de kringloop blijft flink te verhogen, stellen we het peak-mineralen moment uit.
Stel je voor de situatie dat de kunstmestbronnen op zijn. Dat antibiotica, herbiciden en andere pesticiden door resistentieontwikkeling niet meer werken. Hoe kunnen we dan onze positie afbouwen dan wel nog een tijdje volhouden? Biologisch lost geen fundamentele problemen op, het is wel een mooi laboratorium om de reële problemen op een voor ons relevante manier op te lossen.
Fotocredits: Mestkever, Amy loves Yah
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een voorbeeld van niet-intensieve methode voor de 'kleine' eco-boer:
'agrobosteelt'.
Een interessant commentaar op Researchgate uit India, waar de discussie sterk leeft:
"For this "big, wide and important" question I could give these orientations as answers. 1) Presently most of the 7 bio. humans live on food from conventional agriculture (using mineral fertilizers, crop-protection-chemicals, but also a few organic methods). This is simple fact, and applies to India respectively. 2) The strong global move towards organic farming is becoming obvious in many countries and with increasing %-rates in production, but realistically it will take some 30 years to have some 30% share. In Austria, Switzerland and other regions astonishing increases are already fact. 3) Yield-levels in organic or in conventional agriculture / food-production can be equally high, but the agro-economics and agro-ecologics are not sufficiently included into the balancing. Tendency-wise it is clear and fact-based that organic farming will have the highest and sustainable yields in an eco-safe cropping system. See for example report in "Organic Gardeing" of USA in the 1970s. 4) India can for sure be fed by organic farming, if in a realistic time-frame respective policy, guideline, financing-strategies, etc. are set. In any case: It has to be in gradual, stressfree and harmonious process with many transition and mixed-concept options and flexibility for compromise-decisions. 5. The organic component should -- in addition to known tools like a) leguminous Nitrogen-production; b) crop-rotation; c) mulching; d) mixed cropping (agro-forestry, permaculture, etc.) e) etc.; include x1: Use of all animal and human faeces in hygienic concepts on lands. x2: Utilizing rain-water-harvesting and water-retention in all proven approaches, x3: Diversifying cropping towards not yet widely used species, incl. wild food plants; x4: Respecting the loss of food-material-resources if tooo high attention (like in so-called advanced countries) is given to animal husbandry. 1 kg animal product requires some 3-7 kg plantmatter (cereals, pulses). Thus: a priority-wise vegetarian diet --- as traditionally established in India --- should persist and be further diversified in the decades to come. 6. Private engaged individuals with a strong, creative "organic-agriculture-approach" (like a women-group in India recently seen in TV) and probably other actors and institutions can -- if properly networking and without IDEOLOGY -- achieve phantastic and unprecedented progress towards eco-safe integrated and largely organic farming with adequate income and poverty-reduction."
Dank voor je verheldering!
Even wat recht zetten, ik beticht haar nergens van, dan heb je me slecht begrepen. Sta volledig achter haar aanpak, heb het alleen over de akker in Den Haag. Zij is ten minste iemand die niet bij de pakken neerzit. Graag zo meer.
O hemel, het progessieve deel van de Tweede Kamer is gek geworden! Maar Hendrik, daar heeft Annechien ten Have niets mee van doen. Zij weet heel goed dat Nederlands huidige vleesproductie niet Nederlands gevoerd kan worden. Je beticht haar van zaken die ze niet beweert. En tegelijk geef ik je onmiddellijk gelijk: de NGO's die beweren dat home made eiwitten voor duurzaam vlees zorgen is nonsens. Het probleem zit in de verdeling van de buit en - als mensen daar niet tevreden mee zijn - in ons teveel. Maar de vraag is: hoe gaan we daar zo goed mogelijk mee om? Daar hebben Jopie en Huib weer gelijk in.