Covid-19 legt het gevaar van obesitas bloot, want te zware personen lopen meer kans op een ernstig corona-ziekteverloop. Tot nu toe genomen maatregelen tegen de obesitasepidemie werken een beetje, maar niet genoeg. In The Financial Times (zie 3.1) pleit een serie gezondheidsdeskundigen daarom voor betere wetgeving en strenge handhaving. Hun stellingen liegen er niet om en lijken een periode van 'big government' in te luiden.

Hoewel bekend is dat we ziek worden van een ongezonde leefstijl en corona die verergerde, blijft concrete, wereldwijde actie uit. In plaats daarvan gaat de samenleving over tot de orde van de dag.

De Britse suikertaks en de strenge Chileense marketingregels voor eten en drinken met veel suiker, zout en verzadigd vet zijn voorbeelden van interventies die de calorieinname onder het publiek succesvol verlaagden. Maar om de obesitascijfers verder te verlagen zijn strengere doelstellingen, herformulering van recepten, verandering van wat het publiek lekker vindt en monitoring onontkoombaar.

We moeten niet kijken naar wat we niet moeten eten (suiker, zout en te veel verzadigd vet) maar naar waar wat juist wel binnen moeten krijgen (fruit, vezels).

De experts eisen vers eten, onaantrekkelijke blanco verpakkingen voor ongezond voedsel, meer groen en fietsgelegenheid in de steden, een 4-daagse werkweek met meer tijd voor sport en minder ongelijkheid in de toegang tot gezonde voeding. Dat moet verandering op grote schaal teweegbrengen.

In het verlengde van een groep onderzoekers die het medische tijdschrijft The Lancet om zich heen verzamelde, spreekt een van de experts van een 'syndemie'. Obesitas staat niet op zichzelf maar is een kwaad dat samen met ondervoeding én klimaatverandering moet worden aangepakt. Dat is nogal wat.
Dit artikel afdrukken