2 min
Elke dag klinkt in ieder huishouden de vraag: “Wat eten we vandaag?” In Nederland hebben de meesten hier drie keer per dag een antwoord op, maar in ontwikkelingslanden moeten velen het antwoord verschuldigd blijven. Saskia Roskam staat daarom op Wereldvoedseldag stil bij de vraag wat voedsel voor ons betekent en hoe onze perceptie van eten kan veranderen bijvoorbeeld door verre reizen of het ervaren dat eten niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is.
“Wat eten we vandaag?” Een vraag die we vaak beter kunnen beantwoorden wanneer bijvoorbeeld door een verre reis ons referentiekader verandert. Dat ondervond ras-Amsterdammer Aldert tijdens een van zijn eerste verre reizen.
“Voedsel is overleven in veel landen. Ik heb jaren geleden een expeditie naar Nepal gemaakt en toen viel me al op dat de sherpa´s en dragers tevreden zijn met een bordje rijst met linzen (Dal Bhat) terwijl wij veel luxer eten van de kok kregen. Dat vond ik wringend, maar de dragers weigerden eten van ons aan te nemen.”
Zes jaar geleden verliet hij Nederland weer, maar dit maal samen met zijn partner Els om een wereldreis te maken. In twee jaar tijd bezochten ze 28 landen. En hoewel ze zeggen dat in veel van deze landen de keuken niet om over naar huis te schrijven is, deden ze dat toch in hun boek Lekker Reizen.
“In Zuid Korea kregen we levende inktvisjes aangeboden op de markt in Busan. Die moet je in één keer goed doorbijten, anders blijven ze in je keel plakken en ga je dood. Dus die hebben we maar niet geprobeerd. De gefrituurde tarantula´s in Cambodja hebben we ook maar overgeslagen, maar we aten wel slang in China. Dat was bij toeval. We dachten dat het wel erg malse kip was!" Hun ´gastronomische dieptepunt' lag in Rusland en Tibet.
Tijdens de wereldreis die ze samen maakten, kwamen ze veel minder in contact met armoede, “maar onbewust neem je het toch mee in je ervaring van eten. Weggooien is voor ons steeds minder een optie geworden. En we eten nu veel minder vlees. Het zien van de grote uitgestrekte palmolieplantages in Indonesië heeft dat resultaat gehad.”
Het meest geïnspireerd zijn ze door de Thaise keuken. Thailand beviel het duo zelfs zo goed dat ze er na hun wereldreis twee jaar hebben gewoond. “De Thai hebben een leuke standaard begroeting voor wanneer ze iemand op straat tegen komen. Zij vragen altijd: “Kin Kao?” Dat betekent letterlijk: “Heb je al rijst gegeten?” Vrij vertaald betekent het: “Gaat alles goed?” Het is dus geen directe uitnodiging om bij iemand te eten. Maar deze dagelijkse vraag geeft aan hoe centraal eten in die samenleving staat.”
Hun wereldreis is niet het enige wat hun appreciatie voor voedsel heeft verrijkt. Zo was de geboorte van hun zoontje ook één van die ingrijpende levenservaringen die hun kijk op eten heeft veranderd. “Het feit dat we zoveel aandacht aan goed, gezond en vers eten besteden en dat we het gros van onze ingrediënten op de markt kopen en niet in de supermarkt, komt zeker ook door de komst van ons zoontje.”
Wat betekent voedsel voor jou? Zijn er ontwikkelingen in je leven geweest die je beleving van voedsel hebben beïnvloed?
Fotocredits: Aldert Nijhuis en Els Spek, www.wereldopreis.com.
Dit artikel afdrukken
“Voedsel is overleven in veel landen. Ik heb jaren geleden een expeditie naar Nepal gemaakt en toen viel me al op dat de sherpa´s en dragers tevreden zijn met een bordje rijst met linzen (Dal Bhat) terwijl wij veel luxer eten van de kok kregen. Dat vond ik wringend, maar de dragers weigerden eten van ons aan te nemen.”
Zes jaar geleden verliet hij Nederland weer, maar dit maal samen met zijn partner Els om een wereldreis te maken. In twee jaar tijd bezochten ze 28 landen. En hoewel ze zeggen dat in veel van deze landen de keuken niet om over naar huis te schrijven is, deden ze dat toch in hun boek Lekker Reizen.
“In Zuid Korea kregen we levende inktvisjes aangeboden op de markt in Busan. Die moet je in één keer goed doorbijten, anders blijven ze in je keel plakken en ga je dood. Dus die hebben we maar niet geprobeerd. De gefrituurde tarantula´s in Cambodja hebben we ook maar overgeslagen, maar we aten wel slang in China. Dat was bij toeval. We dachten dat het wel erg malse kip was!" Hun ´gastronomische dieptepunt' lag in Rusland en Tibet.
Tijdens de wereldreis die ze samen maakten, kwamen ze veel minder in contact met armoede, “maar onbewust neem je het toch mee in je ervaring van eten. Weggooien is voor ons steeds minder een optie geworden. En we eten nu veel minder vlees. Het zien van de grote uitgestrekte palmolieplantages in Indonesië heeft dat resultaat gehad.”
Het meest geïnspireerd zijn ze door de Thaise keuken. Thailand beviel het duo zelfs zo goed dat ze er na hun wereldreis twee jaar hebben gewoond. “De Thai hebben een leuke standaard begroeting voor wanneer ze iemand op straat tegen komen. Zij vragen altijd: “Kin Kao?” Dat betekent letterlijk: “Heb je al rijst gegeten?” Vrij vertaald betekent het: “Gaat alles goed?” Het is dus geen directe uitnodiging om bij iemand te eten. Maar deze dagelijkse vraag geeft aan hoe centraal eten in die samenleving staat.”
Hun wereldreis is niet het enige wat hun appreciatie voor voedsel heeft verrijkt. Zo was de geboorte van hun zoontje ook één van die ingrijpende levenservaringen die hun kijk op eten heeft veranderd. “Het feit dat we zoveel aandacht aan goed, gezond en vers eten besteden en dat we het gros van onze ingrediënten op de markt kopen en niet in de supermarkt, komt zeker ook door de komst van ons zoontje.”
Wat betekent voedsel voor jou? Zijn er ontwikkelingen in je leven geweest die je beleving van voedsel hebben beïnvloed?
Fotocredits: Aldert Nijhuis en Els Spek, www.wereldopreis.com.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@ Saskia: gezonder zeker niet, in de Peruaanse bergdorpjes waar ik was kwamen kinderen drie jaar later als bij ons in de puberteit en aten vrijwel geen groente, vlees en eieren. het grote verschil is welvaart, maar nu nog iets: als mensen die het eeuwen met armoedig dieet moesten doen, ineens wel meer te besteden krijgen (zoals indianen in de USA, in Australie, Micronesie) worden ze vrijwel allemaal moddervet.
@Dirk en @Huib wat een toeval. Mijn moeder komt uit Kameroen en ik ben daar zelf regelmatig ook. Een aantal jaren geleden ben ik samen met mijn zus en haar vriend van Amsterdam naar Yaounde gereden met de auto. Dat was een onvergetelijke reis. En het zien van hoe anderen omgaan met eten heeft mij in het bijzonder veel geraakt en doen nadenken over hoe wij in Nederland (het Westen) met eten omgaan. Ik ben het met je eens dat we in geval van nood ver terug kunnen gaan. Maar of dat ook gezonder is...?
@ saskia en huib: een herinnering van jaren geleden op een boottocht in de Amazone, ik had flink wat lekkernijen en proviand ingeslagen en deelde daarvan ruimhartig met de bootsman, gids en de popero (boegjongen): crackers met sardine, paprika, kaas augurk en andere liflafjes, tot ik op dag 3 van mijn gids de vertrouwelijke ontboezeming kreeg: este no es comida para ellos (dit is hun eten niet-). wat dat dan wel was? dat leerde ik snel: 10 gekookte bakbananen per maaltijd (onderweg te koop van oeverbewoners) met een waterig soepje van vers gevangen vis, want die zat er genoeg. van conserven en andere flauwekul moesten ze niets hebben. dus van toen af was het crackers en liflafjes (luxe die dus ongewenst was)voor mij, banaan met vis voor hun. zoiets vergeet je niet gauw!
Er is iets opvallends op Foodlog: het onderwerp Wereldvoedseldag leeft blijkbaar niet. Bij mij kwam het er ook niet van om op deze lijn te reageren: te druk met productie van voedsel. Daarover: ik bemerk bij mezelf soms een vreemde gedachte, namelijk dat waar ik de hele dag mee bezig ben daadwerkelijk door mensen opgegeten gaat worden. Eigenaardig nietwaar?
Mijn beleving als consument is onder andere bepaald door 2 reizen naar Kameroen en Nigeria. We kregen daar ook geregeld rijst met bonen te eten. Ik moet zeggen dat dat eigenlijk wel goed smaakt. Westerse consumenten kunnen dus ook heel ver terug in menu, bijv in geval van geldnood. Drie ingrediënten zijn noodzakelijk: calorieën (rijst, pasta, aardappels, brood), eiwit (erwten, bonen) en vitamines (tomatenpuree). Of: gekookte aardappels, met witte bonen in tomatensaus. Kosten ong 1 euro per persoon. Ook nog gezonder dan wat mensen nu eten?