1 min
"De kans is groot dat romantici vandaag een bosje gif in de handen van hun Valentijn drukken", schrijft De Volkskrant. Achter zo'n geintje gaat een wereld van belangen schuil.
Milieuorganisatie Greenpeace bestelde 12 Valentijnsboeketten online en onderzocht ze op residuen van 300 verschillende bestrijdingsmiddelen. "Het resultaat van deze steekproef was ronduit schokkend: we troffen maar liefst 100 residuen van 43 verschillende stoffen aan", aldus Greenpeace, dat het onderzoek vooral gebruikt om te pleiten voor bijvriendelijke bloemen en biologische snijbloementeelt.
Gevaar voor mensen is er niet; je Valentijn "loopt geen gevaar zolang hij of zij het boeket niet opeet", zegt Gijs Kuneman van landbouwadviesbureau CLM. Maken consumenten zich wel druk over gif op hun voedsel, voor bloemen weegt het esthetische aspect nog altijd zwaarder. En "het kweken van een gave, rechte bloem zonder scheurtjes, vlekjes en beestjes vereist nu eenmaal veel bestrijdingsmiddelen", aldus de krant.
Waarom Greenpeace waarschuwt en Kuneman er een grapje van maakt? De Nederlandse sierteelt is de grootste exportsector van ons kleine land. Omdat Nederland in alle gewassoorten een hoge productie haalt van een klein areaal is het middelengebruik per hectare hoog, terwijl Nederland per eenheid product (een kool, een biet, een tomaat) in de wereld tot de betere producenten behoort. Milieuorganisaties wijzen dan ook op die druk op het totale areaal, terwijl landbouworganisaties die graag wat vergoelijken door te wijzen op het lage gebruik per kilo gewas.
Terwijl het bestrijdingsmiddelengebruik op gewassen waarvan we eten inmiddels onder een vergrootglas ligt en gaandeweg flink is teruggedrongen, gebiedt de eerlijkheid diezelfde aandacht te geven aan het gebruik van schadelijke stoffen in de sierteelt. Greenpeace ijvert daarvoor al jaren.
Op 28 maart organiseert Foodlog het congres Landbouw zonder chemie - hoe dan? Hoofdsponsoren zijn Koppert Biological en Agrifirm. Wil je weten hoe de toekomst eruit kan zien en waarom de ontwikkeling van groene middelen dreigt te staken? Schrijf je nu in.
Dit artikel afdrukken
Gevaar voor mensen is er niet; je Valentijn "loopt geen gevaar zolang hij of zij het boeket niet opeet", zegt Gijs Kuneman van landbouwadviesbureau CLM. Maken consumenten zich wel druk over gif op hun voedsel, voor bloemen weegt het esthetische aspect nog altijd zwaarder. En "het kweken van een gave, rechte bloem zonder scheurtjes, vlekjes en beestjes vereist nu eenmaal veel bestrijdingsmiddelen", aldus de krant.
Waarom Greenpeace waarschuwt en Kuneman er een grapje van maakt? De Nederlandse sierteelt is de grootste exportsector van ons kleine land. Omdat Nederland in alle gewassoorten een hoge productie haalt van een klein areaal is het middelengebruik per hectare hoog, terwijl Nederland per eenheid product (een kool, een biet, een tomaat) in de wereld tot de betere producenten behoort. Milieuorganisaties wijzen dan ook op die druk op het totale areaal, terwijl landbouworganisaties die graag wat vergoelijken door te wijzen op het lage gebruik per kilo gewas.
Terwijl het bestrijdingsmiddelengebruik op gewassen waarvan we eten inmiddels onder een vergrootglas ligt en gaandeweg flink is teruggedrongen, gebiedt de eerlijkheid diezelfde aandacht te geven aan het gebruik van schadelijke stoffen in de sierteelt. Greenpeace ijvert daarvoor al jaren.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In de regio Mals, Vinschgau, Süd Tirol, het hart van het grootst aaneengesloten pesticiden-appelteelt gebied van Europa, begon zondag j.l. de Victorie. Als eerste gemeente in Europa is alle gif er uitgebannen. Het sprookje van die olijke pikbroek is niet aan hen besteed.
Entschuldigung: zie dat dit berichtje hier moet staan.
#1 Joep
Voor sommigen is het een schandalige vorm van neo-kolonialisme, voor anderen tijdelijk en legt het de basis voor zelfontplooiing. Het is een economisch proces dat evolueert.
Op een goede dag volgt de Aha-Erlebnis bij de 'zwarten' :
'Hé ! Wat die 'witten' organiseren en ons leren, dat kunnen we zelf ook !"
Wat is het alternatief ?
De facto wordt nu werkgelegenheid gecreëerd en dat resulteert lokaal een betere levensstandaard, die voorlopig niet gelieerd kan wordt aan de prijs van een bos rozen (levensstandaard) hier.
Kosten (lonen) verhogen, waarna ontwijking naar andere gebieden of landen ?
Met wat voor gevolgen voor de lokale bevolking bij sluiting ?
Onze economie is niet gebaseerd op altruïstische principes. Zelfs niet op sociale.
Sociale randvoorwaarden dienen voornamelijk economische zekerheden.
Helaas..
En zowat heel onze non-food sector van consumables draait nu op arbeidsstructuren elders, die in schril contrast staan met verworvenheden hier.
China ontworstelt zich er inmiddels aan, en koloniseert ons al als haar consument.
Afrika heeft meer potentieel dan Europa, en zal de komende eeuwen volgen.
(En dan staat mogelijk het danmalig hoofdkwartier van Greenpeace in Nairobi....)
Theo, Bast had het over het menselijk lichaam en niet over het milieu. Dat is een heel ander onderwerp.
Greenpeace moet niet zo overdrijven: ‘Van alle gifstoffen die met ons eten binnen krijgen, is 99,99% natuurlijk, zegt Bast. En maar 0,01% door mensen toegevoegd. Dat is waarom we die bespoten appel prima kunnen eten.’
Sinds ik deze strofe las van die oh zo olijke Aalt Bast zijn alle gifproblemen opeens de wereld uit. Nog een paar van dit soort geleerde raaskallers over andere de mensheid in haar greep houdende gezondheidsondermijnende problemen en we leven in het paradijs. Zeg het met bloemen!
De meeste rozen komen vanuit Kenia naar Europa, VS, Japan, en meer. In Kenia groeien ze in kassen zónder bijen, maar het water in de omgeving raakt wel vervuild. Ook zijn er veel gif-slachtoffers die met te weinig bescherming in de kassen hebben gewerkt (gespoten).
Rozen op maandag geplukt in Kenia, komen via de veilinghallen in Nederland op woensdag aan in Parijs. Zie GEO (video van 2 minuten)
- De kwekerijen bevinden zich bij het meer van Naivasha (150 km2) op 1900 meter hoogte. De eerste Hollanders zijn hier eind jaren '70 neergestreken........
- In de floricultuur werken zo'n 500.000 mensen.
- De werknemers werken 6 dagen per week, 10 uur per dag voor een loon van 2,70 euro/dag.
- De rozen verlatende kwekerij voor 0,04 euro per stuk. Hier kosten ze ???
'Prachtige' foto/video reportage van LeMonde. (naar beneden scrollen)