2 min
Begin juli kondigde de Franse regering een indrukwekkend en langjarig biodiversiteitsbeleid aan. Vanmorgen kondigde de verantwoordelijke minister, de in Frankrijk populaire Nicolas Hulot, zonder overleg met zijn president of eerste minister op de radio zijn ontslag aan. Hij vindt dat hij eerlijk moet zijn. Zijn woorden zijn een klap in het gezicht van de toch al aan gezag inboetende president Emmanuel Macron.
Met veel vertoon van ministers introduceerde de regering van Macrons premier Edouard Philippe op 5 juli jongstleden een omvangrijk biodiversiteitsplan. Waar in Nederland buiten de regering wordt gewerkt aan een deltaplan voor biodiversiteitsherstel, had in Frankrijk de regering zo'n plan al zelf gemaakt en uitgewerkt.
De voormalige programmamaker en milieuactivist Nicolas Hulot had er druk op gezet. Als niet zou gebeuren wat hij minimaal wilde bereiken, dan zou hij vertrekken. Daarmee dreigde hij, soms hard en dan weer wat zachter, 10 keer gedurende zijn ministerschap dat begon in mei 2017.
Vanmorgen nam hij tijdens een radiogesprek op France-Inter het besluit af te treden. Reden: hij wil 'niet meer liegen' want alle plannen zijn vooral mooi, maar er zou geen echte wil zijn om er zelfs maar aan te beginnen.
Halvering kosten jachtvergunning
Premier Philippe en president Macron vernamen Hulots ontslag via de media, een ongebruikelijke en theatrale daad. In de tweede hierboven opgenomen tweet vertellen de interviewers van France-Inter dat ze verbaasd waren over de spontane ontslagaankondiging op de radio. Gisteren nog leek Hulot een akkoord te accepteren dat de jacht in Frankrijk meer ruimte gaf dan hij eigenlijk wilde. Voor Macron was die ruimte onderdeel van een tactiek om zijn beperkte draagvlak en tanende gezag in de complexe machtsverhoudingen in Frankrijk te versterken. Macron kwam met de Franse jagersverenigingen maandagavond een halvering van de kosten voor een jachtvergunning overeen; vanmorgen bleek dat het breekpunt voor Hulot.
De onder het publiek populaire Hulot wordt door de linkse oppositiepartijen gesteund in zijn vertrek. Ook Laurent Wauquiez, leider van de rechtse Républicains, steunt Hulots besluit door te zeggen dat Hulot laat zien dat Macron niets voor elkaar krijgt en een beleid vol vaagheden voert. Het verlies van minister Hulot en de manier waarop hij zijn ontslag bekend maakte, laten een smaak van mislukking achter na de voortvarendheid waarmee Macron in binnen- en buitenland zijn presidentschap begon en de credits die hij daar voor kreeg. Die tijd lijkt nu voorbij.
Premier Philippe reageert niet verbitterd op het vertrek van Hulot en prijst hem om wat er niettemin bereikt is. Philippe gaat op zoek naar een waardige opvolger, liet hij rond de middag weten. Tevens liet hij weten dat de regering geen duimbreed wijkt van het op 5 juli gepresenteerde beleid.
Dit artikel afdrukken
De voormalige programmamaker en milieuactivist Nicolas Hulot had er druk op gezet. Als niet zou gebeuren wat hij minimaal wilde bereiken, dan zou hij vertrekken. Daarmee dreigde hij, soms hard en dan weer wat zachter, 10 keer gedurende zijn ministerschap dat begon in mei 2017.
Vanmorgen nam hij tijdens een radiogesprek op France-Inter het besluit af te treden. Reden: hij wil 'niet meer liegen' want alle plannen zijn vooral mooi, maar er zou geen echte wil zijn om er zelfs maar aan te beginnen.
Nicolas Hulot : "Je prends la décision de quitter le gouvernement" #le79inter cc @leasalame @ndemorand pic.twitter.com/MhRq7zEktM
— France Inter (@franceinter) August 28, 2018
"C'était un moment de grâce, c'était un moment unique."
— France Inter (@franceinter) August 28, 2018
La démission surprise de Nicolas Hulot : @ndemorand et @LeaSalame racontent #le79inter pic.twitter.com/XVFG7pUhKv
Halvering kosten jachtvergunning
Premier Philippe en president Macron vernamen Hulots ontslag via de media, een ongebruikelijke en theatrale daad. In de tweede hierboven opgenomen tweet vertellen de interviewers van France-Inter dat ze verbaasd waren over de spontane ontslagaankondiging op de radio. Gisteren nog leek Hulot een akkoord te accepteren dat de jacht in Frankrijk meer ruimte gaf dan hij eigenlijk wilde. Voor Macron was die ruimte onderdeel van een tactiek om zijn beperkte draagvlak en tanende gezag in de complexe machtsverhoudingen in Frankrijk te versterken. Macron kwam met de Franse jagersverenigingen maandagavond een halvering van de kosten voor een jachtvergunning overeen; vanmorgen bleek dat het breekpunt voor Hulot.
De onder het publiek populaire Hulot wordt door de linkse oppositiepartijen gesteund in zijn vertrek. Ook Laurent Wauquiez, leider van de rechtse Républicains, steunt Hulots besluit door te zeggen dat Hulot laat zien dat Macron niets voor elkaar krijgt en een beleid vol vaagheden voert. Het verlies van minister Hulot en de manier waarop hij zijn ontslag bekend maakte, laten een smaak van mislukking achter na de voortvarendheid waarmee Macron in binnen- en buitenland zijn presidentschap begon en de credits die hij daar voor kreeg. Die tijd lijkt nu voorbij.
Premier Philippe reageert niet verbitterd op het vertrek van Hulot en prijst hem om wat er niettemin bereikt is. Philippe gaat op zoek naar een waardige opvolger, liet hij rond de middag weten. Tevens liet hij weten dat de regering geen duimbreed wijkt van het op 5 juli gepresenteerde beleid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dit alles lezende, zit de wereld vol Marie-Antoinettes, die leuk herderinnetje willen spelen op Versailles. Juist de Franse wereld blijkbaar. We kennen haar lot en ook de anekdote van brood en cake. Wouter heeft het in #36 door dat het elitaire zich moet verbinden met de situatie ter plekke.
#38 Sytske, om eerlijk te zijn, ben ik tijdens de vakantie geen discussies aangegaan en heb ik slechts waargenomen.
Bij mij thuis aan de keukentafel daarentegen worden alle gasten ondervraagd naar hun houding tov de gangbare landbouw, zeker wanneer er met trots wordt verteld dat er zoveel mogelijk bio wordt ingekocht. Dit levert vaak boeiende discussies op waarvan het jammer is dat deze slechts het bereik hebben van onze keuken en niet het bereik hebben van onderwijs, radio en musea (in Frankrijk meerendeels links en extreem links georiënteerd).
Vaak is er aan de keukentafel overeenstemming over de problemen maar niet over de oplossingsrichtingen, die genuanceerder zijn dan het dan maar niet gebruiken van kunstmest, chemische bestrijdingsmiddelen en gmo's of het domweg uitrekenen van milieubelasting per kg product. Uiteindelijk gaat het vaak over de houding tov de natuur en onderliggende waarden die moeilijk met feiten zijn de weerleggen en waar je het over oneens kunt zijn en het beste maar van elkaar kan respecteren.
#37 Ellen Maureen,
Heb je mensen ook gevraagd naar de redenen voor die negatieve houding ten opzichte van de gangbare landbouw? Iemand kan bio bijvoorbeeld zien als beter dan gangbaar, maar dat hoeft niet te betekenen dat die persoon gangbaar dan als slecht ziet.
Ik hoop zo dat de visie die Wouter in #36 ook gaat doordringen tot de linkse hogere regionen van Frankrijk.
Zojuist terug gekomen van een kort verblijf in Les Landes (vnl naaldhout productie en irrigatie landbouw) en vln kennis gemaakt met een negatieve houding ten opzichte van de gangbare landbouw. De eigenaar van onze gîte ( 60-, gepensioneerd, jarenlang conrector geweest in franse overzeese gebieden) was duidelijk teleurgesteld dat wij geen bioboeren waren.
Verder was er de eigenaar van het kanobedrijf, die in zijn oude dieselbus heel de dag toeristen zoals wij wegbracht naar kano-opstapplaatsen, die trots vertelde dat het riviertje dat wij zouden afvaren gevrijwaard was van pesticiden en kunstmest en zodoende nog puur natuur was.
En tot slot was er het écomusée in Marqueze. Een openluchtmuseum over de historie van Les Landes. Pakkend was het overzicht dat liet zien dat er destijds 100 ha heide nodig waren om 100 schapen te voeren die zorgden voor de bemesting van 4 ha rogge, waarvan jaarlijks 8-10 personen brood konden eten. Jammer was dat aan het einde van de tentoonstelling niet eenzelfde soort overzicht van maïs was gemaakt. Bij de teelt van dit gewas werden alleen grote vraagtekens geplaatst vanwege het pesticiden, kunstmest en watergebruik.
Gelukkig mochten we de vakantie een dagje inkorten vanwege de maïsoogst (door droogte veel eerder rijp dan gepland).
Wanneer mensen op deze manier eenzijdig worden voorgelicht (niet alleen in musea, ook de scholen lichten op deze manier voor weet ik inmiddels uit ervaring en ook op France info hoor ik weinig nuance), ligt het voor de hand dat ze gaan geloven in de dromen van Hulot.
Stigmatiseren van gangbare landbouw heeft weinig zin merk ik om mij heen bij collega's. Begrip hebben voor de situatie van de boeren wel en meedenken naar oplossingen voor betere landbouw nog meer.
Misschien is Hulot's aftreden ook een teken dat empathie voor de natuur krachteloos is als ze niet samengaat met empathie voor mensen, i.c. ook boeren en jagers.
Ik heb afgelopen week recente jaargangen van BirdLife doorgelezen, een geweldig goed magazine van BirdLife International. Ze hameren er op dat natuurbeschermers een goede relatie moeten opbouwen met lokale gemeenschappen en win/win oplossingen moeten zoeken. Daar hebben ze wereldwijd aardig wat successen mee geboekt.
Voorbeeld: de grootste zoetwatervogel van de wereld is de kroeskoppelikaan. Die werd in Griekenland bedreigd door opdringerige toeristen en visstropers. Vogelbeschermers gingen samenwerken met de plaatselijke bevolking om beide terug te dringen. Resultaat: de populatie pelikanen is fors gegroeid en trekt ook meer toeristen, die zich beter aan de regels houden.
Ander voorbeeld: in Tunesië werden natuurreservaten door delen van de bevolking gezien als een hobby van de corrupte regering. Gevolg: na de Arabische Lente (c.q. Opstand) wilden ze de regels aan hun laars lappen en reservaten gaan exploiteren. Dat veranderde toen de natuurbeschermers gingen samenwerken met lokale gemeenschappen en de civil society.
In Nederland kon Henk Bleker als staatssecretaris zijn slag slaan doordat delen van de plattelandsbevolking (niet alleen boeren) de terreinbeherende natuurorganisaties waren gaan zien als feodale, urbane, elitaire bemoeials. Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer hebben hun beleid bijgesteld om draagvlak terug te winnen. Een nieuwe Bleker zal het moeilijker krijgen.
Ecologische duurzaamheid is gedoemd te mislukken als ze niet samengaat met sociale duurzaamheid. Geldt ook voor klimaatbeleid.