_307_185_84_s_c1.jpg)
1 min_1024_617_80_c1.jpg)
Dacht je lekker bezig te zijn met je moestuintje in de stad, blijkt je CO2-voetafdruk gemiddeld 6 keer groter dan die van conventionele producten.
Dat laat internationaal onderzoek onder leiding van de Universiteit van Michigan zien. In 2019 gingen boeren en tuiniers als burgerwetenschappers aan de slag.
De onderzoekers inventariseerden 73 stedelijke locaties in 5 landen: Frankrijk, Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de VS en keken naar professioneel gerunde stadsboerderijen, particuliere groentetuinen en collectieve tuinen.
Eén portie in de stad geproduceerd voedsel veroorzaakt gemiddeld 420 gram CO2-uitstoot. Dat is zes keer zoveel als de 70 gram CO2 van de conventionele landbouw. Het onderstreept vooral de efficiëntie van gangbare akkerbouw met 1 gewas per akker en een grote oogst per vierkante meter met de hulp van pesticiden en kunstmest. De grootste klimaatimpact van stedelijke landbouw komt van de materialen die nodig zijn om ze aan te leggen.
Er zijn uitzonderingen. Zo zouden tomaten, geteeld in open lucht, een lagere CO2-uitstoot hebben dan tomaten uit kassen. Ook luchtvrachtgewassen kun je net zo goed zelf telen. Met strategische keuzes in gewassen, terreinen en circulariteit (afval als input) kan de stadstuinier wél een verschil maken. De onderzoekers benadrukken daarnaast de grote voordelen van stadslandbouw die niets met voedsel, maar alles met sociale verbinding, saamhorigheid en geestelijke gezondheid te maken hebben.
Rest de vraag of je eten in verstedelijkte gebied te vertrouwen is. Denk bijvoorbeeld aan dioxinevervuiling. Deze milieuverontreinigende stoffen komen vaak voor in stedelijke gebieden door onder meer industrie en verkeer, en hebben zich in de bodem opgehoopt. Zo is het ei uit eigen tuin niet zelden zwaar vervuild. Met groente is dat al net zo. Hiervoor kunnen verhoogde teeltbedden en een schone toplaag helpen, maar dat is nou juist weer niet goed voor de uitstoot als je het maar een paar jaar volhoudt. En dan hebben we het nog niets eens gehad over pfas en pfos dat eten uit je eigen tuintje zelfs regelrecht gevaarlijk kan maken.
Dat laat internationaal onderzoek onder leiding van de Universiteit van Michigan zien. In 2019 gingen boeren en tuiniers als burgerwetenschappers aan de slag.
De onderzoekers inventariseerden 73 stedelijke locaties in 5 landen: Frankrijk, Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de VS en keken naar professioneel gerunde stadsboerderijen, particuliere groentetuinen en collectieve tuinen.
Eén portie in de stad geproduceerd voedsel veroorzaakt gemiddeld 420 gram CO2-uitstoot. Dat is zes keer zoveel als de 70 gram CO2 van de conventionele landbouw. Het onderstreept vooral de efficiëntie van gangbare akkerbouw met 1 gewas per akker en een grote oogst per vierkante meter met de hulp van pesticiden en kunstmest. De grootste klimaatimpact van stedelijke landbouw komt van de materialen die nodig zijn om ze aan te leggen.
Er zijn uitzonderingen. Zo zouden tomaten, geteeld in open lucht, een lagere CO2-uitstoot hebben dan tomaten uit kassen. Ook luchtvrachtgewassen kun je net zo goed zelf telen. Met strategische keuzes in gewassen, terreinen en circulariteit (afval als input) kan de stadstuinier wél een verschil maken. De onderzoekers benadrukken daarnaast de grote voordelen van stadslandbouw die niets met voedsel, maar alles met sociale verbinding, saamhorigheid en geestelijke gezondheid te maken hebben.
Rest de vraag of je eten in verstedelijkte gebied te vertrouwen is. Denk bijvoorbeeld aan dioxinevervuiling. Deze milieuverontreinigende stoffen komen vaak voor in stedelijke gebieden door onder meer industrie en verkeer, en hebben zich in de bodem opgehoopt. Zo is het ei uit eigen tuin niet zelden zwaar vervuild. Met groente is dat al net zo. Hiervoor kunnen verhoogde teeltbedden en een schone toplaag helpen, maar dat is nou juist weer niet goed voor de uitstoot als je het maar een paar jaar volhoudt. En dan hebben we het nog niets eens gehad over pfas en pfos dat eten uit je eigen tuintje zelfs regelrecht gevaarlijk kan maken.
#22 Norbert, " Moestuinieren is goed voor de geestelijke gezondheid :-" Ha! Wij hebben nog jarenlang een trauma gehad van een zeer overvloedige oogst snijbonen, die we, in de vriezer, maar niet weggegeten kregen :-)
#20 Dick, ik liet cultuur verloederen, niet natuur. Brandnetels, akkerdistels, en daardoor vlinders en rupsen. Biodiversity = duurzaam?
De kop dekt de boodschap niet. En dat is jammer. Er wordt onderscheid gemaakt tussen individuele moestuiniers, collectieve moestuinen en een professioneel gerunde stadsboerderij. De onderzoekers zeggen ook dat "moestuinen" niet slechter (misschien wel beter) zijn dan in verwarmde kas geteelde groenten en dat geldt ook wanneer groenten worden ingevlogen - dat heel vaak gebeurt. Dit pleit dus voor het consumeren van groenten die in het seizoen zijn, iets wat de meeste moestuiniers doen. En dan geven ze nog wat obligate adviezen. Naast CO2 zijn er m.i. ook andere factoren die spelen: het gebruik van insecticiden en pesticiden, kunstmest, water en dergelijke. En de psychologische factoren. Moestuinieren is goed voor de geestelijke gezondheid :-)
Schaalvergroting. . In 2000 hadden land- en tuinbouwbedrijven gemiddeld 20 hectare cultuurgrond. In 2021 is dat gemiddelde 35 hectare geworden, een stijging van bijna 75 procent. Een soortgelijke schaalvergroting is ook te zien in het gemiddelde aantal dieren per bedrijf. (CLI) BIJ schaalvergroting moet er wel sprake zijn van een evenredig deel die stopt. Eerste vraag, waarom stopt men? De stoppers in de streek waar ik ben groot geworden haast allen omdat de ouders anders tot de bedelstaf waren veroordeeld. Nu, de boer ging nog een paar jaar door, verkocht dan het land en bleef nog een poosje op de boerderij wonen. Op een gegeven moment werd het onderhoud van het erf hem teveel en verhuisde men naar een appartement of huisje. Hoe krijgt de potentiële opvolger meer kans? Heel eenvoudig via een verplichte pensioenvoorziening!
Frank, wat is het duurzame van de natuur na een ingreep ‘laten verloederen’?
#18 Wouter, "Urban farming is een sociaal ding (ik zit in een omgeving met veel moestuinen), heeft niks met productie of ecologie of duurzaamheid te maken."
n=1 meent daar toch iets van ecologie te hebben meegepikt, ook wel duurzaamheid. Liet soms expres de boel verloederen om te kijken wat dat werd. Werd soms niet gewaardeerd, maar anderen deden ook zoiets.