Dacht je lekker bezig te zijn met je moestuintje in de stad, blijkt je CO2-voetafdruk gemiddeld 6 keer groter dan die van conventionele producten.
Dat laat internationaal onderzoek onder leiding van de Universiteit van Michigan zien. In 2019 gingen boeren en tuiniers als burgerwetenschappers aan de slag.
De onderzoekers inventariseerden 73 stedelijke locaties in 5 landen: Frankrijk, Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de VS en keken naar professioneel gerunde stadsboerderijen, particuliere groentetuinen en collectieve tuinen.
Eén portie in de stad geproduceerd voedsel veroorzaakt gemiddeld 420 gram CO2-uitstoot. Dat is zes keer zoveel als de 70 gram CO2 van de conventionele landbouw. Het onderstreept vooral de efficiëntie van gangbare akkerbouw met 1 gewas per akker en een grote oogst per vierkante meter met de hulp van pesticiden en kunstmest. De grootste klimaatimpact van stedelijke landbouw komt van de materialen die nodig zijn om ze aan te leggen.
Er zijn uitzonderingen. Zo zouden tomaten, geteeld in open lucht, een lagere CO2-uitstoot hebben dan tomaten uit kassen. Ook luchtvrachtgewassen kun je net zo goed zelf telen. Met strategische keuzes in gewassen, terreinen en circulariteit (afval als input) kan de stadstuinier wél een verschil maken. De onderzoekers benadrukken daarnaast de grote voordelen van stadslandbouw die niets met voedsel, maar alles met sociale verbinding, saamhorigheid en geestelijke gezondheid te maken hebben.
Rest de vraag of je eten in verstedelijkte gebied te vertrouwen is. Denk bijvoorbeeld aan dioxinevervuiling. Deze milieuverontreinigende stoffen komen vaak voor in stedelijke gebieden door onder meer industrie en verkeer, en hebben zich in de bodem opgehoopt. Zo is het ei uit eigen tuin niet zelden zwaar vervuild. Met groente is dat al net zo. Hiervoor kunnen verhoogde teeltbedden en een schone toplaag helpen, maar dat is nou juist weer niet goed voor de uitstoot als je het maar een paar jaar volhoudt. En dan hebben we het nog niets eens gehad over pfas en pfos dat eten uit je eigen tuintje zelfs regelrecht gevaarlijk kan maken.
Dat laat internationaal onderzoek onder leiding van de Universiteit van Michigan zien. In 2019 gingen boeren en tuiniers als burgerwetenschappers aan de slag.
De onderzoekers inventariseerden 73 stedelijke locaties in 5 landen: Frankrijk, Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de VS en keken naar professioneel gerunde stadsboerderijen, particuliere groentetuinen en collectieve tuinen.
Eén portie in de stad geproduceerd voedsel veroorzaakt gemiddeld 420 gram CO2-uitstoot. Dat is zes keer zoveel als de 70 gram CO2 van de conventionele landbouw. Het onderstreept vooral de efficiëntie van gangbare akkerbouw met 1 gewas per akker en een grote oogst per vierkante meter met de hulp van pesticiden en kunstmest. De grootste klimaatimpact van stedelijke landbouw komt van de materialen die nodig zijn om ze aan te leggen.
Er zijn uitzonderingen. Zo zouden tomaten, geteeld in open lucht, een lagere CO2-uitstoot hebben dan tomaten uit kassen. Ook luchtvrachtgewassen kun je net zo goed zelf telen. Met strategische keuzes in gewassen, terreinen en circulariteit (afval als input) kan de stadstuinier wél een verschil maken. De onderzoekers benadrukken daarnaast de grote voordelen van stadslandbouw die niets met voedsel, maar alles met sociale verbinding, saamhorigheid en geestelijke gezondheid te maken hebben.
Rest de vraag of je eten in verstedelijkte gebied te vertrouwen is. Denk bijvoorbeeld aan dioxinevervuiling. Deze milieuverontreinigende stoffen komen vaak voor in stedelijke gebieden door onder meer industrie en verkeer, en hebben zich in de bodem opgehoopt. Zo is het ei uit eigen tuin niet zelden zwaar vervuild. Met groente is dat al net zo. Hiervoor kunnen verhoogde teeltbedden en een schone toplaag helpen, maar dat is nou juist weer niet goed voor de uitstoot als je het maar een paar jaar volhoudt. En dan hebben we het nog niets eens gehad over pfas en pfos dat eten uit je eigen tuintje zelfs regelrecht gevaarlijk kan maken.
Wat staat hier nu eigenlijk? 1. stadslandbouw is inefficient (veel meer materiaaloverhead per m2 dan bij conventioneel en daardoor grotere voetafdruk) - daar kan ik me iets bij voorstellen, als ervaren stadslandbouwer.
2. het is (meestal) ook nog eens ongezond, door de nabijheid van verontreinigende invloeden (zoals verkeer).
Dus dit is het einde van stadslandbouw? Nee, want 3.: het is goed voor de sociale cohesie. Soort speeltuin dus?
M. kun je aangeven wat maakt dat je 'sociale cohesie associeert met het pejoratief gebruikte (of vergis ik me daarin?) woord 'speeltuin'?
Wikipedia:
Van oudsher heeft het woord speeltuin of speelhof in Nederland de betekenis van lusthof: doorgaans een combinatie van een siertuin en een nutstuin die voor een bredere (boven)laag van de stadsbevolking betaalbaar was dan de (veel) grotere buitenplaats. De nutstuin bestond vaak uit een moestuin met een boomgaard. Er werden groenten, kruiden en fruit geteeld. Bij de speeltuin bevond zich vaak een tuinhuis voor onderdak. Als zodanig is het woord speeltuin echter niet meer bekend.
Er zijn vele manieren om sociale cohesie te bevorderen. Dat dat gedaan wordt om de grijze golf bezig te houden lijkt me uitstekend. Hoewel men dat ook kan doen via veel ander type vrijwilligerswerk. Helaas wordt dat ook gepresenteerd als een alternatief voor de gangbare voedsel productie.
Dat van een ei met meer dioxine kan ik bevestigen. Heb als biologisch pluimveehouder meegedaan aan een onderzoek naar een vogelgriepvaccin, en had daardoor kippen die niet in de uitloop kwamen. Daarnaast ook nog kippen die vanuit een mobiel hok de hele dag buiten kwamen. In een ander onderzoek werd het dioxine gehalte geanalyseerd in de drie soorten eieren. En wat bleek, die kippen die in de zomer dus heel lang buiten liepen, die hadden het hoogste gehalte dioxine in de eieren.
Gek he, dat is nooit algemeen bekend geworden. De link in dit artikel zit achter huawei, dan ga ik niet verder. Knap dat dit bij Foodlog wel bekend is.
O ja, die kippen liepen in Oost Groningen
"Helaas wordt dat ook gepresenteerd als een alternatief voor de gangbare voedsel productie." Spijker op de kop, Harm.