Arme - want allang niet meer Warme - bakkers! dacht ik bij het bericht dat onderzoekster ir. Neleke van Nieuwenhuijzen naar mogelijkheden zoekt om een broodkorst te ontwikkelen die langer krokant blijft. ‘Als de korst snel de knapperigheid verliest blijft het brood minder lang vers,’ staat parmantig in het persbericht van de Universiteit van Wageningen, hier geciteerd door Ailko.
Dat lijken me al een heleboel denkfouten bij elkaar - over wat ‘vers’ is, en of alles ‘vers’ zou moeten of zou kunnen blijven - maar ze hebben dan ook NEGEN aio’s en postdocs en begeleiders die de Zaak van de Knapperige Broodkorsten ZES jaar grondig gaan bestuderen. Dus er is nog hoop dat uit het ‘CRISPY-CRUNCHY project’ van het ‘TI Food and Nutrition’ toch nog het verlichte inzicht naar voren komt dat een vochtwerende korst toch heus de vermoeide smaak van het nu-nog-natter gebleven waslapje binnenin niet wegneemt. Voor eenzelfde resultaat zijn trouwens allang de oppiep-oventjes uitgevonden. En zouden al die geleerde en halfgeleerde Wageningers ook weten dat je brood beter niet in plastic, en niet in de koelkast bewaart?
Ik maak me misschien nodeloos van streek, maar hebben al die aio’s en postdocs trouwens wel eens een echt vers en goed gebakken brood geproefd? Zo heel waarschijnlijk is dat niet. Veel ketenbakkers bakken anderhalve dag tevoren, voornamelijk wegens file- dus bezorgproblemen, en veel ware warme bakkers zijn niet meer onder ons sinds de meesten van hen gedwongen zijn om filters te kopen of naar industrieterreinen te verhuizen. Het behoort tot de urban attitude to food om bakkersgeuren als stank dus overlast te beschouwen die de prijs van de appartementen verlaagt. Reden dus om ‘bezwaar te maken’ en bakkers weg te jagen.
Dat ik me daar bezorgd over maak, komt door het verhaal dat vriend E. vertelde. Hij is bezig het bedrijfsrestaurant van een hippe spijkerbroekenfabrikant van betere en echtere waar te voorzien, want de spijkerbroekenfabrikant wil het tot in het eten toe ménen met maatschappelijk verantwoord ondernemen. E. begon ermee om de gebruikelijke hotellunchblokkaas te vervangen door echte Goudse boerenoplegkaas. Die verdraagt zich slecht op een boterham waar je je tanden niet bij nodig hebt, daar moest natuurlijk een echte, stevige boterham onder, en wat E. wilde kwam er ook: echte boterhammen van stevig desembrood. Het commentaar van de jonge, hippe werknemers was er een van halve verbijstering en halve verontwaardiging: op die boterham moesten ze kauwen, en dat was iets wat ze nog nooit eerder hadden meegemaakt. (En niet ieder wilde het meemaken. Kauwen of proeven wat je eet is geen usance in bedrijfskantines. Misschien heeft Dick Veerman dat hier al eens opgeschreven, maar hij beschreef het mij als volgt: ‘Werknemers komen binnen met een mobiele telefoon tegen hun oor geklemd, één hand is voor hun mobiel, met de andere graaien ze dan zonder kijken uit de vitrines een paar belegde “gezonde” boterhammen, een glas melk en een appel of een kiwi. Intussen werken ze door. Ze zijn van mening dat ze “gezond” eten.’)
Wat mij versteld doet staan aan het Crispy-Crunchy-project is dat brood dat ‘lang vers’ blijft, maar dat nooit vers gesmaakt heeft, toch allang in ruime overvloed aanwezig is? We zuchten daar toch al onder sinds de uitvinding van de dwarsgebakken Bums in waspapier?
Nóg langere houdbaarheid van brood helpt de bakkers die zo tobben met dalend broodverbruik toch alleen maar nog meer achteruit? Zouden bakkers in plaats van zo’n kostbaar onderzoek te financieren* er niet beter aan doen om hun klanten te leren dat een goed brood met een goeie korst twee dagen hemels is, en dat ze daarna spoorslags terug moeten komen voor opnieuw zo’n geluksbevorderende ervaring? En dat ze dat ook doen, als ze eenmaal het verschil hebben geproefd? Zouden ze ook niet meer brood gaan eten als het brood de moeite was?
Kortom, zou de dalende omzet van veel bakkers niet komen omdat de supermarkt EXACT dezelfde kwaliteit wattenbrood verkoopt? En omdat supermarkten mogelijk zelfs nog wat betere ‘pains de campagne’ of ‘oerbroden’ in de aanbieding hebben?
*IS het onderzoek trouwens wel bedoeld om de bakkers te hulp te schieten wegens hun dalende omzetten? Het onderzoek neemt ook de wafeltjes voor ijs mee. Is Unilever-Magnumijs mogelijk de sponsor van het onderzoek? Ik veronderstel dat Wageningen de arme bakkers ook laten meebetalen, maar is dat zo? Is zulke informatie voorhanden? De nieuwsbrief van Wageningen rept er niet over, dus ik ga het ze vragen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@ Eric , dat heet tegenwoordig regenereren. Een geheel geïntegreerde term in de bakkerij- en horecawereld. Thuis zou je overigens zeggen 'oppiepen'.
Er zouden dus smaaklessen gegeven moeten worden om fabrieksarbeiders iets laten eten wat niet uit de fabriek komt. Smaakleraar is een beroep met toekomst.
Diny, dat kauwen is inderdaad een ervaring voor mensen in ' mijn' bedrijfskantine (ik doe dit soort tests in een andere dan die van E.). Nog erger: de shock dat twee flinke sneden opeens nog meer blijken dan 4 ' gewone' . Maar ja de prijs natuurlijk en dan nog het beleg. Dat is schrikken.
Laatst zag ik iemand ' willen' maar niet ' kopen' . Te duur: zowel het brood, als het beleg. Ik ben hem gevolgd tot de kassa. Hij had een zielige verzameling smakeloze gezonde salade, een kroket, een geregenereerde gepaneerde vis en vier sneden brood, terwijl hij iets lekkers had kunnen krijgen dat hem meer had gevuld. Zijn prijs: hoger dan 'mijn' zuurdesem brood, met normandische gezouten boter, vers gebraden rosbief en eigen gemaakte remouladesaus + een salade van rucola en gebakken en in de oven gedroogde uien (geen dressing meer nodig).
Ik kon het niet laten en confronteerde het slachtoffer ermee. Quite revealing voor hem. Volgende keer is hij om.
En hebben ze een keer lekker gekauwd, dan vertellen ze het door. Zo lekker! ' Je hebt weer het idee dat je gegeten hebt en snapt weer waarom we tanden en kiezen hebben' - het kost geen moeite meer om mensen zich dat te laten realiseren. Je moet het alleen even in hun mond zien te krijgen.
"langer vers"- wat mij betreft een contradictio in terminis.
Mijn zoon staat tegenwoordig om 02:30 uur op, om uiterlijk 04:00 uur brood op te halen en te distribueren naar Albert Heijn-supermarkten. Daar worden de broden dan 'vers afgebakken'. Is dat dan "refreshed"?