Vakblad voor de dierhouderij V-focus ontdekte dat dierwelzijnsvechters 'slechts' een half miljoen aanhangers hebben in plaats van de geclaimde 2 miljoen. Is dat veel of weinig?
V-focus komt in zijn augustusnummer (print) met een analyse van de omvang, verwevenheid en invloed van de anti-veehouderijlobby. Op de website van het blad is dit voorproefje te lezen:
Het aantal landelijke pressiegroepen dat voortdurend kritiek uit op de veehouderij, is met 16 stuks relatief groot. Deze pressiegroepen claimen samen een aanhang te hebben van twee miljoen Nederlanders. Wanneer de aanhangers van alle afzonderlijke organisaties worden opgeteld, blijkt dit ruimschoots overdreven. Het blijkt te gaan om ‘slechts’ een half miljoen aanhangers.
Bedacht moet worden dat 200.000 van dat half miljoen voor rekening komen van de Dierenbescherming, die goed werk verricht bij de opvang en redding van met name katten en honden. Toch betekent het dat de resterende 300.000 verklaarde aanhangers (donateurs, leden) van echte actieorganisaties als Wakker Dier en Varkens in Nood in aantal vergelijkbaar zijn met de donerende achterban van de multinationale NGO Greenpeace in Nederland. Dat zou erop kunnen wijzen dat dierenwelzijn in eigen land voor bewuste mensen meer betekent dan de grote aaibare milieusymbolen waarop Greenpeace zijn fundament als actieorganisatie bouwde.
Mogelijk betekent het nog meer. Het aantal aanhangers is groter is dan het aantal leden van alle in de 2e Kamer vertegenwoordigde partijen. Begin dit jaar telde hun aanhang volgens een berekening van de Volkskrant iets meer dan 315.000 leden. Zo bezien weet dierwelzijn mensen meer te activeren dan zaken waar zij in hun dagelijkse leven zeer van afhankelijk zijn. Het zou er ook op kunnen duiden dat de extra-parlementaire kracht van NGO's toch een groter draagvlak heeft onder de bevolking dan de vee-industrie wil weten.
Uiteraard moet worden vastgesteld in hoeverre partijlidmaatschap van een politieke parlementaire organisatie mag worden vergeleken met het donateurschap aan extra-parlementaire actieorganisaties. Het is immers denkbaar dat mensen het zien als 'geven aan een goed doel'. Dat doen mensen vaker om hun geweten te schonen. In de katholieke kerk was 'de aflaat' vroeger zelfs gewoon te koop.
Maar toch, de vraag knaagt: hoe vergelijkbaar is de aanhang van politieke partijen met het donateurschap aan actieorganisaties?
Fotocredits: Stro voor varkens, Compassion in World Farming
Dit artikel afdrukken
Het aantal landelijke pressiegroepen dat voortdurend kritiek uit op de veehouderij, is met 16 stuks relatief groot. Deze pressiegroepen claimen samen een aanhang te hebben van twee miljoen Nederlanders. Wanneer de aanhangers van alle afzonderlijke organisaties worden opgeteld, blijkt dit ruimschoots overdreven. Het blijkt te gaan om ‘slechts’ een half miljoen aanhangers.
Bedacht moet worden dat 200.000 van dat half miljoen voor rekening komen van de Dierenbescherming, die goed werk verricht bij de opvang en redding van met name katten en honden. Toch betekent het dat de resterende 300.000 verklaarde aanhangers (donateurs, leden) van echte actieorganisaties als Wakker Dier en Varkens in Nood in aantal vergelijkbaar zijn met de donerende achterban van de multinationale NGO Greenpeace in Nederland. Dat zou erop kunnen wijzen dat dierenwelzijn in eigen land voor bewuste mensen meer betekent dan de grote aaibare milieusymbolen waarop Greenpeace zijn fundament als actieorganisatie bouwde.
Mogelijk betekent het nog meer. Het aantal aanhangers is groter is dan het aantal leden van alle in de 2e Kamer vertegenwoordigde partijen. Begin dit jaar telde hun aanhang volgens een berekening van de Volkskrant iets meer dan 315.000 leden. Zo bezien weet dierwelzijn mensen meer te activeren dan zaken waar zij in hun dagelijkse leven zeer van afhankelijk zijn. Het zou er ook op kunnen duiden dat de extra-parlementaire kracht van NGO's toch een groter draagvlak heeft onder de bevolking dan de vee-industrie wil weten.
Uiteraard moet worden vastgesteld in hoeverre partijlidmaatschap van een politieke parlementaire organisatie mag worden vergeleken met het donateurschap aan extra-parlementaire actieorganisaties. Het is immers denkbaar dat mensen het zien als 'geven aan een goed doel'. Dat doen mensen vaker om hun geweten te schonen. In de katholieke kerk was 'de aflaat' vroeger zelfs gewoon te koop.
Maar toch, de vraag knaagt: hoe vergelijkbaar is de aanhang van politieke partijen met het donateurschap aan actieorganisaties?
Fotocredits: Stro voor varkens, Compassion in World Farming
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
En hoe serieus is dat sentiment tegen de dierhouderij.? Al decennialang is de insteek van het GLB om de veehouderijen in Noordwest Europa te concentreren. Dit vanwege knowhow en dichtbij zeehavens voor aanvoer veevoer. De invulling van die GLB insteek is met instemming van consument/burger via het stemhokje door de boeren als zodanig ook uitgevoerd. En nu treden er een x aantal NGO`s op de voorgrond die de concentratie van veehouderijen in Noordwest Europa weer niet zien zitten. NGO`s komen nu in actie en richten hun pijlen alleen op de vee-industrie. Daarmee brengen ze boeren in een spagaat die gehoor hebben gegeven aan de insteek van het GLB . Vanwege het verband GLB en concentratie veehouderijen kunnen ze beter actievoeren op de stoepen van Brussel. Dan wordt ook duidelijk hoe vergelijkbaar de aanhang van politieke partijen met het donateurschap aan actieorganisaties is.
Hoeveel mensen hebben een bonuskaart van AH? Hoe verhoudt zich dat tot het aantal leden van WD? En hoeveel mensen zijn lid van de ANWB? Wat wil dat zeggen? Het is zeker komkommertijd...
Piet, van zo'n concentratiebeleid in het GLB is mij niets bekend. Wat is je bron?
Wat ik wel weet:
1. Het GLB is al decennia gericht op verlaging van de graanprijs. Daarmee vervalt ten dele het prijsvoordeel van de havens. Mansholt had namelijk een laag importtarief ingevoerd voor graanvervangers. Dat heeft hij later een vergissing genoemd en toen pleitte hij voor koppeling van de veehouderij aan de grond, niet aan de havens.
2. In het nieuwe GLB worden de bedrijfstoeslagen vervangen door hectaretoeslagen. Dat is eerder een prikkel voor spreiding dan voor concentratie.
3. Ook het milieubeleid, m.n. de bemestingsnormen in de Nitraatrichtlijn, is eerder een prikkel voor spreiding dan voor concentratie.
4. Tenslotte: ook veterinaire overwegingen (infectiedruk) pleiten tegen concentratie. In de Gelderse Vallei bijvoorbeeld staan pluimveebedrijven zo dicht op elkaar dat een nieuwe uitbraak van vogelgriep zeer moeilijk zal zijn te beheersen.
Ik zie best dat concentratie ook economische voordelen heeft, maar je kunt denk ik niet (meer) zeggen dat het GLB dat bevordert.
Henric, de sector vertelt iets belangwekkends: het verzet is maar klein. In aantallen mensen die het organiseren is dat ook zo. Met minder dan 10 man kun je een land op zijn kop zetten als je mediabewust en communicatief handig bent. De vraag is: hoe klein is het verzet als 300.000 mensen er direct geld voor geven? Dat zijn er bijna evenveel als mensen die geld geven voor een politieke partij. De rest lift mee.
Onderschat overigens de invloed van de ANWB niet.
Dick, de vergelijking met het aantal leden van een politieke partij is een onzinnige. Ga dan vergelijken met het aantal mensen dat gestemd heeft op een partij met een bepaalt standpunt.
Maar nu we toch bezig zijn, hoe democratisch is het als partijen met een aanhang van 300.000 leden zich opwerpen als belangbehartiger die claimt de consument te vertegenwoordigen?
Overigens vindt ik wel dat het nogal verschil maakt of je een half miljoen ipv 2 miljoen aanhangers hebt. Wat dat betreft heeft de sector een punt.