Dat zegt een bericht op VillaMedia van afgelopen week. Een tijdschrift kreeg een waarschuwing en dreigement met een boete van € 30.000 omdat het een artikel had afgedrukt waarin de gezonde eigenschappen van chocolade op de hak werden genomen.
Journalist Toine de Graaf schrijft op VillaMedia:
Een tijdje terug kreeg een hoofdredacteur van een publiekstijdschrift een waarschuwing van de NVWA, met de dreiging van een boete van 30.000 euro bij herhaling van het strafbare feit. In de kolommen was een chocolademerk genoemd. De chocoladefabrikant claimde een positief effect bij diabetes en dit was in het tijdschrift op de hak genomen. Mag niet, op basis van de Europese ‘claimwetgeving’ die wil voorkomen dat consumenten worden misleid met onbewezen beweringen over voeding. Daarom mag een journalist nooit een merk noemen van een voedingsmiddel of -supplement en dit koppelen aan ziekte. Het doet er niet toe of dit op schertsende of wervende toon gebeurt. Trouwens: de tekstsoort doet er evenmin toe. In deze casus had het vergrijp plaatsgevonden in een rubriek, maar als chocolademerk en diabetes aan elkaar waren gelinkt in een interview of column, was dezelfde NVWA-brief op de mat beland. Met één voorbehoud: er moet wel eerst door iemand worden geklikt. De zalmschouwers en mosselbewakers van de NVWA kunnen niet alle tijdschriften, kranten en websites lezen. Maar met een tip gaat men beslist aan de slag.
Het bericht wordt vervolgens nog 'doller'. Dat valt verder te lezen op VillaMedia.
Het is inderdaad schrikken. Het hele verhaal komt erop neer dat journalisten - zeker vanaf 14 december als EU-verordening 432/2012 met goedgekeurde gezondheidsclaims voor voeding van kracht wordt - verdraaid op hun tellen moeten passen als ze willen schrijven over voeding en gezondheid. Zelfs als wetenschap of gerede twijfel wel degelijk een aantekening en openbare discussie daarover rechtvaardigen.
Dit artikel afdrukken
Een tijdje terug kreeg een hoofdredacteur van een publiekstijdschrift een waarschuwing van de NVWA, met de dreiging van een boete van 30.000 euro bij herhaling van het strafbare feit. In de kolommen was een chocolademerk genoemd. De chocoladefabrikant claimde een positief effect bij diabetes en dit was in het tijdschrift op de hak genomen. Mag niet, op basis van de Europese ‘claimwetgeving’ die wil voorkomen dat consumenten worden misleid met onbewezen beweringen over voeding. Daarom mag een journalist nooit een merk noemen van een voedingsmiddel of -supplement en dit koppelen aan ziekte. Het doet er niet toe of dit op schertsende of wervende toon gebeurt. Trouwens: de tekstsoort doet er evenmin toe. In deze casus had het vergrijp plaatsgevonden in een rubriek, maar als chocolademerk en diabetes aan elkaar waren gelinkt in een interview of column, was dezelfde NVWA-brief op de mat beland. Met één voorbehoud: er moet wel eerst door iemand worden geklikt. De zalmschouwers en mosselbewakers van de NVWA kunnen niet alle tijdschriften, kranten en websites lezen. Maar met een tip gaat men beslist aan de slag.
Het bericht wordt vervolgens nog 'doller'. Dat valt verder te lezen op VillaMedia.
Het is inderdaad schrikken. Het hele verhaal komt erop neer dat journalisten - zeker vanaf 14 december als EU-verordening 432/2012 met goedgekeurde gezondheidsclaims voor voeding van kracht wordt - verdraaid op hun tellen moeten passen als ze willen schrijven over voeding en gezondheid. Zelfs als wetenschap of gerede twijfel wel degelijk een aantekening en openbare discussie daarover rechtvaardigen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als dit danook geldt voor alle "one liner" koppen, gerukt uit een onderzoek, misschien leert het dan sommige media / jounalisten eerst eens echt na te denk voor ze iets schrijven!
In de EU Verordening Nr. 432/2012 van 16 mei 2012 staat niets te lezen over het "muilkorven van de pers".
In een eerder stadium hebben de 27 EU landen iets van 40.000 aanvragen ingediend. Vandaar ook (15) "De Verordening Gezondheidsclaims die door de lidstaten zijn ingetrokken, zullen niet worden opgenomen in de lijst van afgewezen claims in het repertorium van de Unie."
@ Harold: de bedoelingen zijn goed, maar... vanwege belangenverstrengeling kun je je ook het nodige afvragen over gezondheidsclaims. In Nederland ontkent het Voedingscentrum bijvoorbeeld stelselmatig de hele degelijke onderzoeksresultaten -nb. verkregen uit zgn. meta-analyses- van niemand minder dan professor Walter Willett (Harvard) inzake melk en aardappelen. Van veel zgn. huismiddeltjes en 'kruidengeneeskunde' weten we nog steeds niet of het wel/niet werkt. Niet alleen wat de mens tot zich neemt, maar ook hetgeen mensen inademen en op hun huid smeren, kan de gezondheid (ernstige) schade toebrengen... Ofwel: hoe zit het dan met de cosmetica industrie? In die sector slaan ze consumenten om de oren met de werking van macro- en micronutrienten?
Zo snel mogelijk die boete zien op te lopen en een rechtzaak. Leuker dan humor.
Wouter, dan rest er maar 1 vraag: wat zou een goede testcase zijn?