Meerwaarde
Het salon-socialisme en geleuter beu, besloot ik eind jaren '70 mijn eigen stoep te kuisen in plaats van de hele straat, met de stellige overtuiging dat een propere stoep de rest van de straat zou inspireren om zelf ook in actie te schieten.
Die spirit, maar ook daadkracht, leidde in 1983 tot 'de Midgard'. Op m'n paspoort kwam 'geitenboer' te staan en op het huurerf stonden 'veertien' verwende wichten, ook wel melkgeiten genoemd. Ik was zo fier als een gieter. De eerstvolgende jaren aten die geiten meer dan ik en ze kregen daar ook meer tijd voor …
De Midgard werd een eiland waar van 's morgens vroeg tot 's avonds laat hard werd gewroet om overeind te blijven. De enthousiastelingen, die af en toe als vrijwilliger 'effe' de romantiek kwamen opsnuiven, werden reeds moe van naar het labeur te kijken. 's Nachts vroeg ik me af hoe het verder moest, hoe we trouw konden blijven aan onze bewuste keuze voor kleinschaligheid en het ambachtelijke (zie Dick's definitie hier op foodlog.nl) én toch overeind blijven, gekneld tussen een traditioneel sterke Franse geitenkaasmarkt en een opkomende grootschalige Nederlandse markt van (hoe kan het anders) goedkope producten.
Midgard vond met vallen en opstaan het antwoord door de combinatie ‘vakmanschap + creativiteit’, die via innovativiteit leidde tot uniciteit, met 'meerwaarde' tot gevolg. Meerwaarde is de beste (en wellicht ook de enige) garantie om als producent/verwerker niet in een slachtofferspositie verzeild te raken.
Slocal
De appels vallen best niet te ver van de boom. Na de Midgard kwam Mycelium. Het heeft het statuut van een vennootschap en is dus een commercieel initiatief. Het is geen Stichting of Vereniging Zonder Winstoogmerk …
Wij, mijn echtgenote en ikzelf, zijn nog steeds zelfstandigen.
Mycelium is zowel informatief als praktijkgericht en levert betalende diensten als voedingsconsults en workshops rond Voeding – Gezondheid – Levenswijze.
Lokale (gedecentraliseerde), kleinschalige en duurzame voedselproductie vormen voor ons het fundament (en strategisch belangrijk) om de kloof tussen voedselproducent en consument te dichten én Food terug de waarde te geven die het verdient.
Daarom hebben wij vanaf het begin op altruïstische basis twee actiegerichte initiatieven gelanceerd: de locavoren gids en locagora.
De ‘locavorengids’ heeft de bedoeling consumenten te helpen in hun zoektocht naar lokale voedselproducenten via een online database, waarin ze zelf input kunnen leveren, terwijl ‘locagora’ bedoeld is om zelfproducerende consumenten (prosumers) in contact met elkaar te brengen, zodat ze kunnen overgaan tot exchange van eigen lokaal geteelde/verwerkte grondstoffen/producten. Prosumers vormen immers de eerste concentrische ring in de voedselproductie.
Wat hebben de eerste negen maanden ‘oefening’ en ‘zoektocht’ opgeleverd?
Vaststellingen
1. Workshops
Tot half juli deugddoende belangstelling, nadien volledig stilgevallen
2. Locavoren gids
Buiten één iemand heeft niemand ooit input geleverd en zelf heb ik verdere input uitgesteld voor de winterperiode
3. Locagora
Buiten één posting van een Vlaamse die woont in Slovakije (haha, very local) heeft niemand ooit een vraag of aanbod gepost
Ondanks zeer goede search result rankings met veel website traffic zijn we voorlopig niet in staat die duidelijke belangstelling in echte conversie te laten overslaan. Dat stemt tot nadenken en tot in vraagstelling.
1. Workshops
Cru, gezegd, Mycelium probeert vissen te vangen in de poel waarin ook V.EL.T. (Vlaamse vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren) vist. Hun aanbod en lage prijzen (subsidies, geen winstoogmerk) zijn overweldigend.
2. Locavoren gids
Er bestaat al jaren een MEMO Gids en een Groene Gids. De idee van een locavoren gids was en is niet bedoeld als arrogante plaatsvervanger. Het lijkt me of men het moeilijk heeft met dit initiatief. Sommige organisaties lijken het moeilijk te hebben met dit intiatief, of verstoppen zich liever in het praatcafé en de breihuisjes.
Is er onvoldoende ‘trust’, niettegenstaande ‘common ground’ en onze ‘roots’? Wat kunnen wij, Mycelium, doen om die perceptie te wijzigen? Meer verbinden, is ongetwijfeld de boodschap. Maar er speelt ook iets anders. Hoe kunnen wij het typerend (Vlaams?) fenomeen van ons-kent-ons en ach-niet-van-ons, hokjesdenken en job/idea protection, dat toch zo makkelijk voedingsbodem vindt in goedbedoelde organisaties, ombuigen tot wederzijdse bevruchting en bereidheid om samen aan dezelfde kar te trekken?
3. Locagora
Mycelium heeft vandaag te weinig impact, te weinig bekendheid om een dergelijk initiatief tot leven te wekken. Er is een ruimer kader nodig om dit idee ingang te doen vinden. Ook hier is de boodschap verbinding zoeken.
Vervolg
Er is zowel voor de voedselproducent als de consument meerwaarde te vinden in het concept van slocal, nl. positieve milieu-, sociale -, economische- en gezondheidseffecten. Zie het item slocal op onze website.
Is het mogelijk de gemiddelde consument (en niet uitsluitend de toch enigszins elitaire foodlog.nl consument) en gemiddelde producent (die om de hoek die wel wil, maar geen tijd heeft of raad weet om in de kijker te komen) nader tot elkaar te brengen voor een win-win situatie?
Volgens mij kan dit bewerkstelligd worden met de hulp van een ‘onafhankelijk’ initiatief dat ‘voor iedereen’, ongeacht zijn/haar invalshoek of voedselvisie, een plek kan betekenen waar collectieve actie kan onstaan tussen producenten, tussen consumenten, en tussen nieuwe mengvomen van beide groepen. Uit nieuwe relatievormen, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en begrip, kunnen nieuwe duurzame voedselconstructies, -distributiesystemen en -productiewijzen ontstaan.
Mycelium heeft concrete ideeën rond een dergelijk initiatief en zoekt, eigen aan het fenomeen mycelium, verbinding die er toe doet. Wie meer wil weten én doen, hoor ik graag.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Via Marjan Ippel (van #undergroundboerenmarkt) krijg ik net http://www.tweetjemee.nl/ door: een online vrijmarkt voor kokers en eters. De een biedt een maaltijd aan, de ander schrijft zich in.
Het past in dit kader van een voedseleconomie die zich losmaakt van manieren van eten die zich losmaken uit de grote stromen die-helemaal-niet-zo-hoeven-als-de-schapbelangen-dicteren.
Ik zou me graag inschrijven voor een workshop (lekkere geitenkaas maken van rauwe melk bijv!), maar woon in Z-Amerika. Kan dat ook al online?
Dank voor een eerlijk relaas. De geit stáat niet langer gebonden…
Hoe houdt je graasweitjes (afzetmarkten) groen zonder de magere geit van buurmans te vermoorden?
Là où la chèvre est attachée, il faut qu’elle broute. Molière inderdaad, Le Médecin malgré lui. Je moet roeien met de riemen die je hebt.
Overigens valideert van mycelium.be noch de HTML noch de CSS.
@Josien:
Stel dat je een zaak wilt opzetten in een dorp (=lokale gemeenschap) en stel dat je je zinnen hebt gezet om een krantenzaak uit te baten. Er is echter al een krantenzaak in het dorp. Ga je zo maar je wensen voor werkelijkheid nemen en je zinnen doorvoeren? Of ga je nakijken of er 'voldoende vraag' is voor een tweede …? Of ga je proberen je aanbod zodanig te differentiëren van de andere zaak dat je niet in elkaars vaarwater loopt, met als gevolg dat jullie beide financieel overeind kunnen blijven?
Is het met landbouw/voedselproductie anders gesteld? De Wet van Vraag en Aaanbod. Je kan natuurlijk nog verder gaan en 'nieuwe' vraag creeëren. Kan ook, tenminste ALS die vraag een 'echte' behoefte dekt. Het lijkt mij hoe langer hoe minder verantwoord (in het licht van de mondiale voedselproblematiek) onze voedingsgrondstoffen te verkwisten/te verspillen aan producten die nog amper voedingswaarde bevatten en daar bovenop nog onze gezondheid in het gedrang brengen. Voedsel opnemen doe je toch in eerste instantie om (gezond) in leven te blijven, niet?
Je kan ook in symbiose gaan met een bestaand gegeven. Denk bijvoorbeeld aan de link tussen Parmigiano Reggiano en de Parma ham. (Hier meer van het <a href="http://www.mycelium.be/zuivel/2010/parmezaanse-kaas">Land van melk en honing</a>). Meer aandacht voor lokale kringlopen van productie én verwerking zijn naar de toekomst toe meer dan aangewezen.
Je produceert niet om te produceren, je produceert omwille van een vraag!!!
Niet alleen de consument moet 'bewuster' consumeren, de producent moet ook 'bewuster' produceren. Beide partijen kunnen niet om elkaar heen, ze moeten samen voor hun voedsel zorgen, in een mentaliteit van invulling van 'needs' en niet van 'wants'.