1 min
In Zwitserland is het vanaf 1 maart verboden kreeften levend te koken. Ze moeten eerst verdoofd worden. Dat kan bijvoorbeeld door ze een stroomstoot toe te dienen. Het is ook toegestaan de hersens 'mechanisch te vernietigen'; dat kan door ze door te snijden of het dier dood te slaan. Tevens stellen de nieuwe regels eisen aan het bewaren van de nog levende dieren. Ze mogen niet meer op ijs of in ijswater bewaard en vervoerd worden.
De maatregelen zijn onderdeel van een algehele aanscherping van de Zwitserse dierenbeschermingsregels.
Zwitserland is het eerste land dat kreeften wettelijk tegen pijn beschermt, al is wetenschappelijk nog altijd niet afdoende bewezen dat de schaaldieren pijn kunnen ervaren. Het zenuwstelsel én de stofwisseling van kreeften zitten nogal anders in elkaar, waardoor "het weefsel relatief lang in leven blijft", zegt bijvoorbeeld de Nijmeegse hoogleraar Dierecologie en Fysiologie Gert Flik op de NOS. Volgens hem zitten de Zwitsers op het juiste spoor. "Ethisch gezien denk ik dat je er alles aan moet doen om iets wat lijkt op pijn te voorkomen. En dan ben ik er niet van overtuigd of het doorsnijden van de zenuwknoop in de kop een geweldige oplossing is. Het charmantste vind ik toch om een dier te verdoven voor je hem doodt."
De maatregelen zijn onderdeel van een algehele aanscherping van de Zwitserse dierenbeschermingsregels.
Zwitserland is het eerste land dat kreeften wettelijk tegen pijn beschermt, al is wetenschappelijk nog altijd niet afdoende bewezen dat de schaaldieren pijn kunnen ervaren. Het zenuwstelsel én de stofwisseling van kreeften zitten nogal anders in elkaar, waardoor "het weefsel relatief lang in leven blijft", zegt bijvoorbeeld de Nijmeegse hoogleraar Dierecologie en Fysiologie Gert Flik op de NOS. Volgens hem zitten de Zwitsers op het juiste spoor. "Ethisch gezien denk ik dat je er alles aan moet doen om iets wat lijkt op pijn te voorkomen. En dan ben ik er niet van overtuigd of het doorsnijden van de zenuwknoop in de kop een geweldige oplossing is. Het charmantste vind ik toch om een dier te verdoven voor je hem doodt."
Paul #5, toch een boektip: Zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn? (Frans de Waal). Een veel beter boek dan Onder dieren van Ton Lemaire; De Waal houdt het feitelijk, terwijl Lemaire zijn (onze?) gedachten over de verhouding van mensen en hun gevoelens tot dieren volgt.
Om kort de gedachte die - door inmiddels vele jaren denken en daar over praten - bij mij is achtergebleven, samen te vatten: dieren doden gewoon en schrijven er geen boeken over. Ook wij zijn dieren, maar rationaliseren meer.
Nog korter: maak het niet mooier dan het is. De natuur is, wij kunnen er een ingewikkeld oordeel over hebben. Dat mag ook, want we zijn mensen.
Interessant is de opmerking van Nick in #2 en het verschil tussen diens oordeel en dat van prof. Gert Flik.
Niet voor gevoelige personen. Wrede moord (?) op bevende slices coquille in een keuken.. In China bestond deze marteldood van staatswege tot in het begin van de vorige eeuw. O.a. beschreven door de filosoof Georges Bataille in ‘Les larmes d’Eros’, en bekend onder chinese naam Lingchi …
Blijkbaar is voor velen de dood een rekbaar begrip.
Ik hou het op het cruciale moment van onmogelijke terugkeer tot het leven zonder enig bewust gevoel nog van aanwezigheid.
Zouden die bancaire Zwitserse sjoemelaars die met open armen de meest moordende dictators met egards ontvi(an)ngen, nu ook eerst een oester doden voor deze levend op te eten, zoals mijn geliefde hier ?
Loeiers, zijn het, waarvan men in Nederland zuinig zegt dat ‘grote niet zo lekker’ zijn, maar die hier, in tegenstelling met de kleinere en de creuses, nìet met de rode azijn vinaigrette en/of citroen, maar uitsluitend met citroen worden geserveerd vanwege de exquise fijne smaak, met als subliem ervaringsmoment een bijna erotiek traag tegenspartelen in de slokdarm..
Bon appétit !
Dieren humaniseren? Een beest is geen mens.
In natuurdocu’s hoor je de prooi nooit gillen als het wordt gepakt. En ook ziet men de roofbeesten ook niet met een priem op jacht gaan.
Hangt er wel een beetje van af. Je hebt "stenotherme" en "eurytherme" diersoorten. De laatste kunnen heel wat verschillende temperaturen verdragen, de eerste houden zich bij één welbepaalde watertemperatuur en kunnen daar niet buiten.
Kabeljauwen leiden hun bestaan op de bodem van koude zeeën. het is daar eeuwig 4°C (mag ietsje meer zijn). De blauwvintonijn daarentegen komt voor van in de tropen tot de zeeën rond IJsland. Daarenboven is dat een vissoort die niet echt koudbloedig is. Bepaalde vissoorten hebben een lichaamstemperatuur die boven die van de omgeving ligt. Al is die temperatuur niet zo constant als bij zoogdieren.
Geldt het zelfde niet ook voor vissen?