1 min
Gaia protesteerde in België, nadat de Vlaming Piet Huysentruyt bij 2 levende kreeften de pootjes eraf brak en ze levend op de grill gooide. Wouter Klootwijk liet zien hoe Hollandse wolhandkrabben voor goud geld wereldwijd levend verscheept worden. In Nederland bleef het stil.
Het publiek vond er hier en daar wat van maar bleef tamelijk stil. Wakker Dier vond er helemaal niets van. De PvdD stelde geen Kamervragen en ook de Dierenbescherming was druk met andere dingen. Hoe komt dat?
Functionele pijn
De kreeft van Vlaming Huysentruit haalde het Nederlandse NOS-journaal. Bij RTL Late Night legde dierenkenner Jan van Hooff uit dat we altijd zorgvuldig met dieren om moeten gaan. Ook vissen en kreeften hebben hun biologische bepaalde schrik- en afweermechanismen en de pijn die daar functioneel bij is. Van Hooff keurde Huysentruits brute manier van bereiden zonder doden dan ook af. Hij kreeg bijval van de Amsterdamse topkok Ron Blaauw. Kreeft maak je dood door hem heel snel te klieven, van net achter de kop naar voren.
Parende TV-koks in een kookpot
TV-criticus Jean-Pierre Geelen bekeek alle uitzendingen en vond bij DWDD nog twee koks die levende krabben koken en daarover kwebbelen alsof het de normaalste zaak van de wereld. Omdat één van beiden aan tafel voordeed hoe krabben - gedurende vele uren - paren, besloot Geelen dat de maat vol was. Hij besloot zijn recensie van een week krabben en kreeften kijken met de woorden: "Ineens schoot mij weer dat recept te binnen voor een stel parende tv-koks in een pot kokend water."
Op Bevrijdingsdag probeerde Wouter Klootwijk het nog een keer met een stukje in de NRC waarin hij de bisque van strandkrabbetjes aan de Noordzee aanbeveelt boven die van kreeft die dan niet meer van ver hoeft te worden ingevlogen. Of kreeften meteen dood zijn als je ze in het kokende water gooit weet hij niet, zegt hij. Van krabben weet hij het wel. Klootwijk: "Of een grote kreeft levend in kokend water gedompeld onmiddellijk dood is, het wordt gezegd maar er wordt over getwijfeld. Bij krabbetjes kun je het goed zien. Op het zelfde moment dat ze in het kokende water vallen zijn ze dood. En kleuren ze rood."
En toch bleef het stil in de Kamer, bij de Partij van de Dieren, Wakker Dier en de Dierenbescherming. In het verleden stelde de PvdD Kamervragen. Nu geen boe of bah. Komt dat omdat kreeften en krabben niet aaibaar zijn en er dus geen eer mee valt te behalen? Of zijn er andere plausibele verklaringen?
Fotocredits: Ocypode ceratophthalma, horned ghost crab, uitsnede, Rushen
Dit artikel afdrukken
Functionele pijn
De kreeft van Vlaming Huysentruit haalde het Nederlandse NOS-journaal. Bij RTL Late Night legde dierenkenner Jan van Hooff uit dat we altijd zorgvuldig met dieren om moeten gaan. Ook vissen en kreeften hebben hun biologische bepaalde schrik- en afweermechanismen en de pijn die daar functioneel bij is. Van Hooff keurde Huysentruits brute manier van bereiden zonder doden dan ook af. Hij kreeg bijval van de Amsterdamse topkok Ron Blaauw. Kreeft maak je dood door hem heel snel te klieven, van net achter de kop naar voren.
Parende TV-koks in een kookpot
TV-criticus Jean-Pierre Geelen bekeek alle uitzendingen en vond bij DWDD nog twee koks die levende krabben koken en daarover kwebbelen alsof het de normaalste zaak van de wereld. Omdat één van beiden aan tafel voordeed hoe krabben - gedurende vele uren - paren, besloot Geelen dat de maat vol was. Hij besloot zijn recensie van een week krabben en kreeften kijken met de woorden: "Ineens schoot mij weer dat recept te binnen voor een stel parende tv-koks in een pot kokend water."
Op Bevrijdingsdag probeerde Wouter Klootwijk het nog een keer met een stukje in de NRC waarin hij de bisque van strandkrabbetjes aan de Noordzee aanbeveelt boven die van kreeft die dan niet meer van ver hoeft te worden ingevlogen. Of kreeften meteen dood zijn als je ze in het kokende water gooit weet hij niet, zegt hij. Van krabben weet hij het wel. Klootwijk: "Of een grote kreeft levend in kokend water gedompeld onmiddellijk dood is, het wordt gezegd maar er wordt over getwijfeld. Bij krabbetjes kun je het goed zien. Op het zelfde moment dat ze in het kokende water vallen zijn ze dood. En kleuren ze rood."
En toch bleef het stil in de Kamer, bij de Partij van de Dieren, Wakker Dier en de Dierenbescherming. In het verleden stelde de PvdD Kamervragen. Nu geen boe of bah. Komt dat omdat kreeften en krabben niet aaibaar zijn en er dus geen eer mee valt te behalen? Of zijn er andere plausibele verklaringen?
Fotocredits: Ocypode ceratophthalma, horned ghost crab, uitsnede, Rushen
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dierenleed is een menselijke perceptie. Duidelijk. Zoals al onze gedachten. Ik sla het konijn met Myxomatose dood, uit mededogen - de 'Natuur' interesseert 't niet. Wel kleven hier een complex aan factoren aan. Zoals de trage manier waarop wij mensen de dieren aan hun einde brengen, via een lange onnatuurlijke lijdensweg. En de biologische 'shock-functie' die een prooidier doormaakt.
Mozes heeft niet gezegd: 'Gij zult geen dieren doden'. Hij is vergeten te zeggen: 'Gij zult dieren respectvol benaderen'. Daar was Franciscus voor nodig ;)
Laatste vraag, dan houd ik op. Is 'dierenleed' per definitie veroorzaakt door de mens? Of is ook de kat die met de halfdode muis speelt dierenleed?
Zijn alle gelovigen veganistisch?
'Gij zult niet doden' - is dat de mening van velen of slechts van 'n enkele profeet?
Ik laat een mening zien, niet mijn mening. Ik ben soms geneigd te denken: zoals de mens is behandelt hij 'zijn' dieren. Maar ik heb te veel geweldig sociale fijne mensen ontmoet in deze en andere culturen - die zich niets gelegen laten liggen aan dierenleed - zeker niet van krabben en inktvissen. Levend aas (van worm tot vis en krab) aan de vishaak is nog zo een voorbeeld.
Het is ook een kwestie van perceptie.