Wat wil het varken?

Als ik dit alles lees blijft het allerbelangrijkste dat we een onderscheid maken tussen "Wat wil het varken" en "Wat gunnen wij het varken". Ik ben het er absoluut niet mee eens dat het goed kijken wat het varken wil, leidt tot een zeug in een individuele ligbox (want ze ligt er zo lekker). In zo'n redenering is het argument namelijk omgedraaid. Rust is voorzien, maar andere behoeften zijn niet in ogenschouw genomen.
In ontwerpprojecten voor duurzame veehouderij zie je juist dat een goed begrip van de behoeftes van het dier helpt om stallen anders te gaan inrichten. Het -hier- meest bekende voorbeeld is natuurlijk het Rondeel. Het is ontworpen om de eisen van het dier, de boer, het milieu en de burger-consument te verenigen ...en tsja wat blijkt .... het systeem scoort op elk van deze terreinen ook goed. Hetzelfde hebben we gedaan voor melkvee en varkens. Maar de definitieve stal staat er nog niet.

OK, voor de zekerheid nog één ding toevoegen. Als ik zeg dat we onderscheid moeten maken tussen wat het varken wil en wat wij het varken gunnen, zeg ik niet dat je alleen naar de eisen van de consument moet kijken, of alleen naar de eisen van het dier. Echt duurzaam is een systeem als het behoeften aan alle kanten kan dekken. tevreden varken, tevreden boer, goed milieu én .... een tevreden (groep) van consumenten en omwonenden. Duurzaam met 4 P's People, Planet, Profit & Pigs

PS: en zoals Josien laat zien...zijn er ook grote verschillen in boeren, en hoe die naar hun systeem kijken ;-)

Josien, ik kan niets zeggen over de Spaanse varkens, maar ik veronderstel dat specialisten met een oogopslag kunnen zien waar het aan schort bij een dergelijk systeem.
Mijn waarnemingen beperken zich tot het Label Rouge concept uit Frankrijk. Een zorgvuldig gecontroleerd systeem, waarbij het dier, hoewel in beperkte vrijheid levend, toch niet dit soort afwijkingen vertoont.

Ik heb regelmatig procureurs (uitgebeende schouderkarbonade) van dit soort Spaanse varkens en het valt mij op dat de stukken erg heterogeen zijn. Bij het Label Rouge concept is dit veel minder het geval en voorzover ik het dat heb kunnen zien hebben de dieren uit dit systeem weinig of geen afwijkingen.

Flipse:
"Het op zijn gemak voelen uit zich door ongestoord slapen, rondkuieren, soms een beetje spelen/schermutselen met medevarkens, vreten zonder steeds op of om te hoeven kijken naar belagers." en:
"Varkens mogen graag rennen/spelen, hoewel deze bezigheid wat aan belangrijkheid inboet op momen dat de dieren wat ouder worden. Dieren die zich op hun gemak voelen zijn niet schuw, maar nieuwsgierig. "

Dit gedrag zie ik wel vaker bij varkens. :-) Zowel op hectares eikenbos waar je ze met een jeep moet gaan zoeken, als bij andre wikkerink in de stal. Bij het zien van een ongebruikelijke bezoeker: De biggen gaan en groupe heen en weer rennen, wat je als nerveus kunt interpreteren of als een spel. De oudere dieren blijven luieren.

Oftewel, je waarneming deel ik, maar dat gedrag toeschrijven aan het systeem, daar zet ik vraagtekens bij.

Ik deelde het eerder op foodlog: mijn grootste beeldbuster was met nederlandse varkenshouders (4 keer een groep van 50 mensen) naar het rustieke iberische zwarte varken kijken.

Mijn beeld: idyllische, prachtige landerijen met eeuwenoude eiken en zwarte varkens die zich te goed doen aan de eikels. Prachtige hammen die voor goed geld weggaan. De varkenshemel.

Hun beeld: ongelijke en maar matig gezonde (diarree, wormen, navelbreuken, groeiachterstand) varkens in een primitief systeem wat weinig mogelijkheden heeft om het schamele technische resultaat te verbeteren en wat maar moeilijk rendeert.

Flipse, klopt bijna helemaal. Moderne varkens voelen zich buiten wel op hun gemak. Wij hebben hier "uit moderne selectie voortkomende varkens" in een biologisch systeem, en dat gaat prima!

Ik kan alleen spreken als observator van diverse systemen in de varkenshouderij.

Ik zie dat varkens zich volkomen op hun gemak voelen als ze vrijheid hebben (Label Rouge fermier) en niet gestoord worden door mede varkens in de vaak overbevolkte stallen. Het op zijn geak voelen uit zich door ongestoord slapen, rondkuieren, soms een beetje spelen/schermutselen met medevarkens, vreten zonder steeds op of om te hoeven kijken naar belagers. Kortom een rustig varken, dat zich prettig voelt in de buitenlucht, soms in de zon, maar toch geregeld in de schaduw. Poelen zijn fabeltjes, want een varken is een rein dier, dat zich niet graag vuil maakt en een afschuw heeft van rollen in zijn eigen uitwerpselen.

Varkens mogen graag rennen/spelen, hoewel deze bezigheid wat aan belangrijkheid inboet op momen dat de dieren wat ouder worden. Dieren die zich op hun gemak voelen zijn niet schuw, maar nieuwsgierig. Niet agressief, maar voorzichtig afwachtend. Varkens die buiten lopen hebben een beter ontwikkeld spierstelsel (daardoor is het vlees een ietsje minder mals), maar komen de smaakstoffen beter los omdat je op het vlees moet kauwen. De doiren hebben ook meer weerstand tegen invloeden van buitenaf. Dus minder medicijngebruik.

Zoals eerder betoogd, gewone uit onze moderne selectie voortkomende varkens, zijn niet geschikt voor het buitenleven. Ze verbranden in de zon en voelen zich buiten niet op hun gemak.

En het is waar, afhankelijk van het voer, schijten buitenvarkens geen dunne mest, maar vaste mest. Zeker als ze het nodige groenvoer tot hun beschikking gehad hebben.