3 min
Afgelopen vrijdag presenteerde het kabinet Rutte IV vergaande maatregelen om de stikstofcrisis waar ons land nu al meer dan drie jaar in verkeert op te lossen. Uit nu nog vitale boerengebieden in ons land, zullen de boeren verdwijnen. Het kabinet suggereert dat het niet anders kan dan richting 2030 de uitstoot van stikstof en de neerslag op de natuur fors naar beneden te brengen. Omdat de Raad van State dit zou zeggen. En omdat het land anders op slot blijft staan. Roelof Bisschop (lid Tweede Kamer) en Hans Maljaars (Fractiemedewerker) van de SGP betwisten beide gedachten. Ze zien oplossingsrichtingen om er op een andere manier uit te komen, met behoud van een vitale landbouwsector en een vitaal landelijk gebied.
De rechter eist dat als je ergens extra stikstofuitstoot en –depositie op stikstofgevoelige natuur wil toestaan, bijvoorbeeld voor een bedrijfsuitbreiding of woonwijk, hier reductie van die uitstoot ergens anders tegenover moet staan, zodat de neerslag van stikstof op de natuur niet toeneemt. Of dat je laat zien dat de natuur er geen last van heeft. De rechter heeft nergens geëist dat de stikstofdepositie in 2030 in een groot deel van het land onder de kritische depositiewaarden moet zitten.
Het kabinet dwingt zichzelf door aanscherping van de doelen in de stikstofwet af dat richting 2030 in 75% van de stikstofgevoelige natuur de depositie onder de kritische depositiewaarden uitkomt. De hoop is dat hoe meer gebieden onder de kritische depositiewaarde komen, hoe minder projecten last hebben van juridisch stikstofgedoe (omdat de natuur dan in theorie geen last meer kan hebben van stikstof). Dat is echter een zaak van lange adem, waarbij ook in 2030 een deel van Nederland te maken blijft houden met overschrijding van kritische depositiewaarden. Wat ons betreft een uitzichtloze route, ten koste van boerenbedrijven en het landelijk gebied.
De SGP ziet de volgende oplossingsrichtingen voor zich, als bouwsteentjes voor beter stikstofbeleid.
Korte termijn
Om gehoord de rechter het land de komende jaren niet op slot te laten staan, moet je twee dingen doen. Je moet duidelijk in beeld hebben hoe de natuur zich ontwikkelt, zodat er ruimte is voor vergunningverlening in die gebieden waar de natuur de goede kant op gaat ondanks een hoge depositie of waar stikstof niet zozeer het probleem blijkt te zijn. Hier is onvoldoende aandacht voor. Verder moet de opbrengst van uitstootreductie eerst gereserveerd worden voor het legaliseren van PAS-knelgevallen en voor het van slot halen van het land. De rest is dan voor de natuur. En niet andersom, zoals het kabinet nu doet. Dat laatste vraagt de rechter niet, maar willen kabinet en coalitie zichzelf opleggen. De aanscherping van de stikstofwet moet dus van tafel.
We moeten niet langer rekenen op detailniveau , zoals geadviseerd door de commissie Hordijk. Dus niet tot drie cijfers achter de komma en/of niet op hectareniveau, maar op habitatniveau. Dit houdt een deel van de woningbouwprojecten en PAS-knelgevallen uit de wind en geeft meer flexibiliteit bij het tegenover elkaar wegstrepen van depositietoe- en afnames.
De focus op kritische depositiewaarden moet losgelaten worden. Bestaande natuurdata en nieuwe natuur- en bodemdata moeten een belangrijkere rol krijgen. Het gaat uiteindelijk om de natuur en niet om de stikstof. Ook nu al gaat de rechter akkoord met projecten met stikstofdepositie als aangetoond wordt dat de natuur er geen last van kan hebben.
Het kabinet doet alsof het wiel weer opnieuw uitgevonden moeten worden met natuurdoelanalyses en gebiedsplannen. De praktijk is dat er al jaren gewerkt wordt en maatregelen genomen zijn op basis van gebiedsanalyses en beheerplannen. De positieve effecten daarvan mogen ook wel eens geïncasseerd in plaats van genegeerd worden.
Bij kustgebieden kan de meetcorrectie voor ammoniak uit zee (bovenwaartse bijstelling van berekende deposities) vooralsnog weggelaten worden uit de depositieberekeningen. Er is hier waarschijnlijk sprake van meet- in plaats van modelfouten. Dan is in de kustgebieden minder sprake van overschrijding van kritische depositiewaarden en komen woningbouwprojecten minder vaak in de problemen.
Langere termijn
We moeten samen met de landbouw en andere sectoren werk maken van verlaging van emissies en deposities. Dat draagt bij aan natuurherstel. Maar wel met de boer aan het roer, en niet Den Haag. Om de kansen voor emissiereductie te benutten moet ingezet worden op doelvoorschriften in combinatie met real time metingen en/of een afrekenbare stoffenbalans. We zien bijvoorbeeld een win-win-situatie bij directe afvoer van dagverse (drijf)mest in combinatie met monovergisting en productie van groene stroom en biogas. Het levert zowel reductie van ammoniak- en methaanemissies op als stroom en biogas. En ga zo maar door.
Tegelijkertijd moet gewerkt worden aan goed natuurbeheer, met onder meer grazende schapen op de hei en aan benutting van de kansen voor agrarisch natuurbeheer.
Dit kan op basis van constructieve gebiedsprocessen zo ingevuld worden dat én de boeren perspectief krijgen én de natuur erop vooruit gaat.
Dit artikel afdrukken
Het kabinet dwingt zichzelf door aanscherping van de doelen in de stikstofwet af dat richting 2030 in 75% van de stikstofgevoelige natuur de depositie onder de kritische depositiewaarden uitkomt. De hoop is dat hoe meer gebieden onder de kritische depositiewaarde komen, hoe minder projecten last hebben van juridisch stikstofgedoe (omdat de natuur dan in theorie geen last meer kan hebben van stikstof). Dat is echter een zaak van lange adem, waarbij ook in 2030 een deel van Nederland te maken blijft houden met overschrijding van kritische depositiewaarden. Wat ons betreft een uitzichtloze route, ten koste van boerenbedrijven en het landelijk gebied.
De SGP ziet de volgende oplossingsrichtingen voor zich, als bouwsteentjes voor beter stikstofbeleid.
Korte termijn
Om gehoord de rechter het land de komende jaren niet op slot te laten staan, moet je twee dingen doen. Je moet duidelijk in beeld hebben hoe de natuur zich ontwikkelt, zodat er ruimte is voor vergunningverlening in die gebieden waar de natuur de goede kant op gaat ondanks een hoge depositie of waar stikstof niet zozeer het probleem blijkt te zijn. Hier is onvoldoende aandacht voor. Verder moet de opbrengst van uitstootreductie eerst gereserveerd worden voor het legaliseren van PAS-knelgevallen en voor het van slot halen van het land. De rest is dan voor de natuur. En niet andersom, zoals het kabinet nu doet. Dat laatste vraagt de rechter niet, maar willen kabinet en coalitie zichzelf opleggen. De aanscherping van de stikstofwet moet dus van tafel.
De focus op kritische depositiewaarden moet losgelaten worden. Bestaande natuurdata en nieuwe natuur- en bodemdata moeten een belangrijkere rol krijgen. Het gaat uiteindelijk om de natuur en niet om de stikstofEn verder moet je willen investeren in emissiereductie op het boerenerf (innovatie + managementmaatregelen) in plaats van in opkoop/onteigening, incl. ruimte voor provincies om hierop in te zetten. Den Haag kan een voorbeeld nemen aan de aanpak in Gelderland en de regio FoodValley. Het levert meer emissiereductie op voor minder geld. En je investeert in de bedrijven die willen blijven.
We moeten niet langer rekenen op detailniveau , zoals geadviseerd door de commissie Hordijk. Dus niet tot drie cijfers achter de komma en/of niet op hectareniveau, maar op habitatniveau. Dit houdt een deel van de woningbouwprojecten en PAS-knelgevallen uit de wind en geeft meer flexibiliteit bij het tegenover elkaar wegstrepen van depositietoe- en afnames.
De focus op kritische depositiewaarden moet losgelaten worden. Bestaande natuurdata en nieuwe natuur- en bodemdata moeten een belangrijkere rol krijgen. Het gaat uiteindelijk om de natuur en niet om de stikstof. Ook nu al gaat de rechter akkoord met projecten met stikstofdepositie als aangetoond wordt dat de natuur er geen last van kan hebben.
Het kabinet doet alsof het wiel weer opnieuw uitgevonden moeten worden met natuurdoelanalyses en gebiedsplannen. De praktijk is dat er al jaren gewerkt wordt en maatregelen genomen zijn op basis van gebiedsanalyses en beheerplannen. De positieve effecten daarvan mogen ook wel eens geïncasseerd in plaats van genegeerd worden.
Bij kustgebieden kan de meetcorrectie voor ammoniak uit zee (bovenwaartse bijstelling van berekende deposities) vooralsnog weggelaten worden uit de depositieberekeningen. Er is hier waarschijnlijk sprake van meet- in plaats van modelfouten. Dan is in de kustgebieden minder sprake van overschrijding van kritische depositiewaarden en komen woningbouwprojecten minder vaak in de problemen.
Langere termijn
We moeten samen met de landbouw en andere sectoren werk maken van verlaging van emissies en deposities. Dat draagt bij aan natuurherstel. Maar wel met de boer aan het roer, en niet Den Haag. Om de kansen voor emissiereductie te benutten moet ingezet worden op doelvoorschriften in combinatie met real time metingen en/of een afrekenbare stoffenbalans. We zien bijvoorbeeld een win-win-situatie bij directe afvoer van dagverse (drijf)mest in combinatie met monovergisting en productie van groene stroom en biogas. Het levert zowel reductie van ammoniak- en methaanemissies op als stroom en biogas. En ga zo maar door.
Tegelijkertijd moet gewerkt worden aan goed natuurbeheer, met onder meer grazende schapen op de hei en aan benutting van de kansen voor agrarisch natuurbeheer.
Dit kan op basis van constructieve gebiedsprocessen zo ingevuld worden dat én de boeren perspectief krijgen én de natuur erop vooruit gaat.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In dit artikel wordt op basis van diverse onderzoeken uit de doeken gedaan dat ammoniak in hogere luchtlagen verdwijnt.
Er wordt geconstateerd, dat beneden 15 microgram per m3 lucht er geen absorptie van ammoniak plaatsvindt en er dus geen droge depositie plaatsvindt.
De droge depositie is dus allesbehalve gevalideerd.
Dit blijkt ook uit het artikel van Nico Gerrits waarbij 78% van de habitattypen in een gunsige of goede staat verkeren op basis van de verplichte SDF's , terwijl de KDW's met 72% worden overschreden volgens Aerius.
Als de droge depositie daar niet gevalideerd is en daar lijkt het op volgens het artikel verklaart dit het grote verschil.
Er is wel degelijk Europese wetgeving. EU-verordeningen zijn rechtstreeks juridisch van kracht in Lidstaten. Zelfs de uitvoering daarvan wordt in Nederland tot een lachertje gemaakt, zoals met b.v de (Dieren)transportrichtlijn, de (CITES)basisverordening, enz. Richtlijnen zijn overigens ook dwingend, ze moeten zo nauwkeurig mogelijk (jurisprudentie van het Hof) in nationaal recht worden omgezet. De reden daarvoor is dat veel richtlijnen consequenties hebben op het gebied van eigendomsrecht wat in Lidstaten op een verschillende manier wordt behandeld en daarom geen verordeningen kunnen zijn -de EU heeft geen bevoegdheid in te grijpen op eigendomsrecht.. Van richtlijnen maakt NL een nog grotere knoeiboel dan van verordeningen, Kaderrichtlijn Water, Nitraatrichtlijn, Vogel- en Habitatrichtlijn gaan allemaal ver over de rand van de intentie en het juridisch fatsoen, als dat tenminste hier en daar bestaat.
Wat er nu met de stikstofmaatregelen gebeurt is veel erger dan iedereen zich kan voorstellen. Het is pure zwendel, die over 20 jaar zorgvuldig is opgebouwd. Met ruimhartige medewerking van naive lokale, provinciale en landelijke bestuurders. Iedereen is gewoon in de luren gelegd door een handjevol mannetjes.
Heeft meneer Gerrits gelijk met zijn beweringen die contrair gaan aan het LNV beleid vragen welwillende Kamerleden aan de desbetreffende beleidsambtenaren van LNV. Nee, hij zit er volledig naast.
#74 dan krijg je te maken met Nl-wetgeving, afkomstig van die richtlijnen bij #73, die geimplementeerd zijn, zo begrijp ik.
Wat doen we dan moeilijk; ploeg er in en mais er op
Rene, er bestaat juridisch geen EU recht. Wel richtlijnen die in elk land als wetgeving geïmplementeerd moet worden. En verder hebben we de euro, vrij verkeer van mensen en goederen. En sinds kort overleggen we wie welke wapens aan Oekraïne geeft.
:-)