1 min
Veeteeltspecialist Sijne van der Beek worstelde. Wat betekent de stikstofcrisis? Wandelende over het strand van Texel kwam hij afgelopen weekend tot een antwoord.
We hebben een stikstofcrisis. Die wordt gezien als een landbouw- en natuurcrisis. Waarbij de bouw slachtoffer is.
Alle boeren zijn boos. De radicale groep pakt het initiatief. De verwerkende industrie wordt ingedeeld in het kamp van de vijand. Het landbouwfront spat uiteen.
De transitiegezinde betrokkenen verklaren het traditionele landbouw systeem failliet. Ik zie me zelf minimaal als transitie welwillend. Maar voel groeiend ongemak. Er klopt iets niet.
De stikstofcrisis is geen landbouwcrisis. Het is geen natuurcrisis. De stikstofcrisis is een crisis van de stad.
De stad groeit uitbundig. Niet alleen in Nederland. Overal. In de stad balt zich de ontwikkeling van onze maatschappij samen. Daar wordt welvaart gecreëerd. Daar ontwikkelen zich de meeste nieuwe ideeën. Daar vindt culturele evolutie plaats die de natuurlijke evolutie ontstijgt.
De stad slokt gulzig ruimte op. Letterlijk. Figuurlijk. En eist toegang. Tot landschap. Tot (natuur)belevenissen. Tot de wereld, via de weg, de lucht, het spoor. En tot voedsel. Goedkoop, veelzijdig, veilig.
En dan krijg je een crisis. Een stikstofcrisis. Omdat inderdaad, zoals Johan Remkes zei, niet alles kan. Ik zie dit als een gevolg van de gulzige ontwikkeling van de stad die zoveel eist van haar omgeving. Een stad die ook op veel plaatsen nog jong en overmoedig is en de gevolgen van haar handelen niet overziet.
De rekening voor de stikstofcrisis dreigt nu neergelegd te worden bij de landbouw. Opdat de stad kan doorgroeien. Dat is onterecht, en onhoudbaar.
Is de landbouw daarmee slechts slachtoffer? Is een transitie niet nodig? Hoeft de landbouw geen maatregelen nemen om de impact op natuur en milieu terug te dringen? Nee, natuurlijk niet. Maar de stad moet ook haar verantwoordelijkheid nemen. Wat nu gebeurt is het gevolg van de groei van de stad en de druk die ze legt op haar omgeving en haar toeleveranciers. Je kunt het zien als de externe kosten die niet doorbelast worden. Nog niet. Een deel van de waarde die in de stad wordt gegenereerd zal ingezet moeten worden om natuur- en milieuvriendelijk voedsel te kunnen toeleveren naar de stad. De bal ligt bij de stad. De landbouw heeft de stad nodig.
Sijne van der Beek schreef deze opinie op zijn LinkedIn-pagina; voor Foodlog pasten we de tekst licht aan.
Dit artikel afdrukken
Alle boeren zijn boos. De radicale groep pakt het initiatief. De verwerkende industrie wordt ingedeeld in het kamp van de vijand. Het landbouwfront spat uiteen.
De transitiegezinde betrokkenen verklaren het traditionele landbouw systeem failliet. Ik zie me zelf minimaal als transitie welwillend. Maar voel groeiend ongemak. Er klopt iets niet.
De stikstofcrisis is geen landbouwcrisis. Het is geen natuurcrisis. De stikstofcrisis is een crisis van de stad.
De stad groeit uitbundig. Niet alleen in Nederland. Overal. In de stad balt zich de ontwikkeling van onze maatschappij samen. Daar wordt welvaart gecreëerd. Daar ontwikkelen zich de meeste nieuwe ideeën. Daar vindt culturele evolutie plaats die de natuurlijke evolutie ontstijgt.
De stad slokt gulzig ruimte op. Letterlijk. Figuurlijk. En eist toegang. Tot landschap. Tot (natuur)belevenissen. Tot de wereld, via de weg, de lucht, het spoor. En tot voedsel. Goedkoop, veelzijdig, veilig.
En dan krijg je een crisis. Een stikstofcrisis. Omdat inderdaad, zoals Johan Remkes zei, niet alles kan. Ik zie dit als een gevolg van de gulzige ontwikkeling van de stad die zoveel eist van haar omgeving. Een stad die ook op veel plaatsen nog jong en overmoedig is en de gevolgen van haar handelen niet overziet.
De rekening voor de stikstofcrisis dreigt nu neergelegd te worden bij de landbouw. Opdat de stad kan doorgroeien. Dat is onterecht, en onhoudbaar.
Is de landbouw daarmee slechts slachtoffer? Is een transitie niet nodig? Hoeft de landbouw geen maatregelen nemen om de impact op natuur en milieu terug te dringen? Nee, natuurlijk niet. Maar de stad moet ook haar verantwoordelijkheid nemen. Wat nu gebeurt is het gevolg van de groei van de stad en de druk die ze legt op haar omgeving en haar toeleveranciers. Je kunt het zien als de externe kosten die niet doorbelast worden. Nog niet. Een deel van de waarde die in de stad wordt gegenereerd zal ingezet moeten worden om natuur- en milieuvriendelijk voedsel te kunnen toeleveren naar de stad. De bal ligt bij de stad. De landbouw heeft de stad nodig.
Sijne van der Beek schreef deze opinie op zijn LinkedIn-pagina; voor Foodlog pasten we de tekst licht aan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Boy Griffioen : Ziet er luxe uit.... ik zou er haast zelf n weekend huisje tussen willen bouwen... als bbq met T Bone toegestaan is ;)
MOOIE oplossing! Maar de veeteelt buiten, in een diverse omgeving (zoals onder al beschreven), is minstens zo belangrijk. Niet meer dan 2 koeien per hectare - 120 dagen buiten? Waar, naar welke verbanden, wordt dan allemaal niét naar gekeken?
Die kunstmatige tuinen hebben wél die 'heggen', bomen, die buiten niet zijn te vinden.... en hoe zit het met de kruidigheid van grasvelden buiten, die ook voor insecten zo aantrekkelijk zijn? De 'compenserende' CO2 opname van fruitbomen? De populieren op de perceelscheidingen, gebruikt in de houtbouw? Wat zijn de mogelijkheden, verbanden, waarnaar Natuur & Milieu niet kijkt?
Biologische boeren die het veevoer (pompoenen) leveren zijn er niet zoveel.... en het MANEB (of andere schimmelbestrijders) bevattende aardappelschilafval? De veevoeding - binnen duurzaam beheer - zal in eigen (nabuur)land geproduceerd moeten worden. Daar zijn goede mogelijkheden voor (zoals onlangs in een lijn hierover beschreven).
ps En koop biologische aardappelen bij de Lidl.... zó duur zijn die nu ook weer niet.... ;) (en je kunt ze gebruiken met schil.... meer gezonder, geen gewichtrijk schilafval!)
Frank Buurman Ik weet het niet zeker maar ik denk dat ze bij het project de Koeientuin Hier wel aandacht aan hebben besteed.
Misschien vind je daar een aanknopingspunt.
Overigens absurd dat de stikstof problematiek de economie lamlegt terwijl er enorm vele vroegtijdige doden en aantastingen onder de bevolking zijn a.g.v. verkeersvervuiling..... A Wat is belangrijker? B De oorzaak bestrijden helpt mee beide problemen oplossen.
pps hoe zit het met de methaanuitstoot van de herten/paarden etc in de Oostvaardersplassen? Is die ook niet te hoog met die grote populaties? Moet de mens maar geen kool en bonen meer eten om zijn scheten te beperken? De koe toegevoegde enzymen ipv kruiden e.a. gerichte voeding?
Die megastallen moeten weg! Met al hun wereldwijde consequenties. Plaatselijke consequenties (zonder bio industrie was er geen MRSA mestinjectie geweest, die de bodem/ milieu minder verrijkt dan gewone mest, en ons grondwater verpest). Ethiek.... misschien..... zo'n varken in de kooi op rooster zie ik minder lief dan die koe in de weide.... maar van mij mogen de varkens (of geiten) erbij in het houtproductiebos voor onze bouw ernaast ;) Nóg meer vliegen in één klap.
Stikstof, CO2, fijnstof, gifstoffen.... alles hangt samen. Net zoals de oplossingen. Mondiaal en nationaal. En vooral ook creatief - nieuwe paradigma's - gericht aan de oplossingskant.
Frank Buurman: Ik ben het eens met je accent op waterstof als energiedrager.
Snap zelf ook niet dat er zo weinig steun voor lijkt.
Jij hebt ook volledig gelijk over de onmogelijkheid van accus als energie drager in auto's , al was het maar grondstof technisch en de korte levensduur ervan.
Hoe krijgen we dit geland?