Mark Willems van winnaar Slachterij Willems ontwierp zelf een drijfhok en verdoofbox. Aanleiding vormde de verhuizing naar Druten, in 2016. Willems greep die gelegenheid aan om verbeteringen door te voeren. Ergonomische verbeteringen voor het personeel, maar ook welzijnsverbetering voor de dieren. Verschillende factoren leidden samen tot het drijfhok en de verdoofbox zoals hij die nu gebruikt.
Lesley Moffat (Eyes on Animals) zegt dat een ontwikkeling als deze een van de redenen is waarom zij gelooft dat kleinere slachthuizen beter zijn voor het welzijn van dieren dan groteWillems: "We zijn te klein voor een restrainer zoals grote slachterijen die hebben. Ik wilde het personeel op tafelhoogte kunnen laten steken en de tijd tussen bedwelming en steken zoveel mogelijk verkorten. Dus ik moest verzinnen hoe ik het varken rustig kon drijven en omhoog kreeg, op tafelhoogte. Door te knutselen met technisch lego kwam ik tot ideeën en die probeerde ik uit."
Uiteindelijk kwam hij tot een drijfhok dat lijkt op de budbox voor runderen. Met een draaideurtje en een schot wordt een varken van de rest gescheiden en naar de andere kant gedreven, waar het varken de verdoofbox ziet. Key bleek een goed verlicht glazen paneel aan de voorkant van de verdoofbox, waardoor het varken het idee heeft dat hij naar een uitgang loopt. Dat bleek de stress bij het dier aanzienlijk te verminderen.
Lesley Moffat, directeur van Eyes on Animals, zegt dat een ontwikkeling als deze een van de redenen is waarom zij gelooft dat kleinere slachthuizen beter zijn voor het welzijn van dieren dan grote. Moffat: "Doordat in kleine slachthuizen mensen meer met hun eigen lichaam werken dan in grote, weten ze ook precies hoe ze dingen kunnen veranderen. Ze kunnen makkelijker uitkomen op een praktijk die niet alleen voor henzelf, maar ook voor de dieren beter is. Ze zijn flexibeler dan grote slachters, die een heel slachtsysteem inkopen, waarbinnen meer onderdelen van het slachtproces geautomatiseerd zijn. Bovendien willen grote slachters met zo'n kostbaar systeem natuurlijk zo lang mogelijk werken."
Eyes on Animals publiceerde vorig jaar nog een overzicht van better practices die in de loop van de jaren zijn ontwikkeld en waarmee slachthuizen overal ter wereld hun voordeel kunnen doen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
#1 een zo pijnloos mogelijke dood IS in mijn beleving aandacht hebben voor de behandeling van dieren tijdens het leven en dat willen verbeteren - tot aan het einde.
Minder stress in het slachthuis is goed voor het dier, maar ook voor de vleeskwaliteit. Win-win dus.
Hoe we met landbouwhuisdieren omgaan tijdens hun hele leven (dus tot en met de slacht) was, is en blijft onderwerp van gesprek, zowel binnen de sector als in de samenleving. En dat is prima.
Dan ben ik wellicht een rare, want mij houdt juist het leven vóór de dood bezig. Maar tegenwoordig is een mening hebben belangrijker dan ervaring. Tenslotte praat het ook een stuk gemakkelijker als je uit de Randstad komt en nog nooit in je leven een levend varken hebt gezien, laat staan een slachting. Ik weet niet waar ik dit "mooie bericht op Twitter" zou kunnen vinden.
Erik, de laatste gang van het dier dat we eten is idd veel korter dan zijn totale leven. Maar juist die overgang van leven naar vlees houdt mensen bezig. Zie de vele - negatieve - reacties op dit mooie bericht op Twitter.
En zeg nou zelf: waarom zouden we dieren niet een zo professioneel mogelijke - lees: ongemerkte - dood gunnen?
Helemaal mooi natuurlijk, maar ik denk dat de behandeling van dieren tijdens hun leven nog een stuk belangrijker is.