Dat maakte het CBS woensdag bekend op basis van voorlopige cijfers. Gisteren kwam tevens naar buiten dat het kabinet zou hebben besloten om de veestapel met 30% te verkleinen. Eerder deze week zei Hein Schumacher, CEO van FrieslandCampina, dat hij er al denkt te zijn met 10%.
Nederland lijkt het dus goed te doen, maar tevens niet goed genoeg.
Wat het kabinet echt wil, is onduidelijk. Hoewel landbouwminister Henk Staghouwer zegt dat boeren er van zullen maar niet moeten schrikken, werd het -30% scenario afgelopen zomer als een mogelijke wenselijkheid berekend door het Planbureau voor de Leefomgeving. Daarmee is het nog geen politieke realiteit. Volgens LTO Nederland is het geen onderdeel van het regeerakkoord en moet de discussie gaan over het halen van milieudoelen in plaats van aantallen dieren.
De natuurbeweging wil een reductie van 50% stikstofemissies in ons land. Die leken voornamelijk via de landbouw te moeten worden behaald. Sinds de processen tegen industriële bedrijven zoals Tata is duidelijk dat ook de industrie fors moet inleveren. De NRC en Volkskrant wezen recent op de sjoemelarij van provincies die de stikstofrechten van stilliggende boerderijen weer actief laten vervuilen om wegenbouw en industriële activiteit toch toe te staan. In Trouw gisteren een gesprek met het vertrekkende Brabantse statenlid Hermen Vreugdenhil die al jaren vecht tegen dergelijke praktijken met als leidraad dat de overheid sjoemelt omdat niet-alles-kan-maar-toch-moet en als conclusie dat dat spel over is omdat de rechter niet meer pikt wat de overheid flikt.
Wat vooral duidelijk wordt, is dat stikstofbeleid in Nederland nog steeds een zeer verward terrein is. Dat leidt ertoe dat bouwprojecten moeten worden stilgelegd en het land de facto rekening moet houden met een stilstand die via de rechter door de milieubeweging op ieder moment kan worden afgedwongen zolang er geen duidelijke politieke antwoorden op de crisis worden geformuleerd.
Volgens Kamerlid Derk Boswijk (CDA) was het 'weer zo'n dag'.
Het is weer zo een dag.
— Derk Boswijk (@DerkBoswijk) February 16, 2022
Nee krimp veestapel is geen doel op zich.
Doel is het verdienmodel van de boer verbeteren, landbouw in balans met omgeving en opvolgers weer de mogelijkheid geven om bedrijf over te nemen.
Ja, de veestapel zal krimpen maar als gevolg niet als doel
1/15 pic.twitter.com/jhcpOwEfoh
Dat gebeurt elke keer als je niet de goede vragen stelt. En er zit gewoon een kennislacune bij de politici over de reikwijdte van de artikelen 6: 1, 2 en 3.
En wel meer. Zo kan LNV wegkomen met: "wij volgen de mening van de (Commissieienst Milieu) Europese Commissie, en de politici beseffen niet dan als het Hof een Arrest heeft gepubliceerd, de Commissie geen - laat staan een afwijkende - mening kan hebben.
Eigen schuld, dikke bult.
En natuurlijk mijn stuk aan de kant schuiven omdat het geen offiele wetenschappelijke publicatie is.
Goedkope standaard techniek van LNV. De praktijken die ze daar gebruiken zijn ook nooit onderdeel geweest van gedegen wetenschappelijk onderzoek, dat kunnen ze zich niet veroorloven.
Het is opmerkelijk dat Backes nu de mening schijnt toegedaan dat de implementatie van HR 6:3 volledig fout is, en daarmee mijn gelijk van 15 jaar lang bewijst. Maar het is zorgelijk dat LNV zich nog steeds kan beroepen op juridische-broodschrijvers.
#10 een Nul-meting (SDF) maar wat doen we er mee...........?
In de antwoorden op de vragen van het lid Bisschop (SGP) over het Natura 2000-beleid (ingezonden 11 januari 2021, kenmerk 2021Z00307).
Heeft dhr. D. Bal van LNV (want die beantwoord rechtstreeks de vragen van de minister) het als volgt verzonnen:
Beantwoording vragen over het Natura 2000-beleid_ kortom; we vertikken het om er wat mee te doen, SDF is een beetje voor vergelijken tussen gebieden bedoeld...(qoud non)
Even een korte update van de tijdlijn en de nulmeting.
In 1979 werd de Vogelrichtlijn (VR) vastgesteld (met handtekening van Nederland eronder). Uiterlijk in 1981 diende de VR in Nederlandse wetgeving nauwkeurig te zijn omgezet, en diende met de uitvoering aangevangen te worden..
In 1992 werd de Habitatrichtlijn (HR) vastgesteld (met handtekening van Nederland eronder). Uiterlijk in 1994 diende de HR in Nederlandse wetgeving nauwkeurig te zijn omgezet, en diende met de uitvoering aangevangen te worden..
Aan de verplichtingen van VR en HR werd jarenlang niet voldaan, omdat de ambtenaren die belast zouden moeten zijn met de uitvoering uitsluitend bezig waren met het doorvoeren van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS), een beleidsmatig monstrum zonder juridische onderbouwing en zekerheden. Door dat ontbreken was Nederalnd met die EHS al rond 1990 “nat gegaan” in Brussel, omdat geen enkele andere Lidstaat dergelijke idioterie accepteerde.
In de 80-tiger en 90-tiger jaren heeft de Europese Commissie een hele reeks inbreukprocedures tegen Nederland gevoerd voor het Hof van Justitie van de Europese Unie, en ze allemaal gewonnen.
Eind jaren 90 was er mondjesmaat voldaan aan de uitvoering van de VR. Dat verbeterde toen er een gestandaardiseerd kader beschikbaar kwam om op basis van duidelijke ecologische criteria gebieden te selecteren als Special Protection Area (SPA). Het zal geen verbazing wekken dat Nederland zich niet volledig aan de criteria hield. De vogelsoorten die de reden waren voor de selectie van de gebieden en de begrenzing daarvan zijn vastgelegd in documentatie. Wijzigingen daarin zijn niet toegestaan zonder goedkeuring door de Commissie. Lidstaten hebben echter wwel de zelfstandige bevoegdheid VR gebieden te selecteren, zonder een goedkeuringsprocedure door de Commissie.
Onder druk van de Commissie is in 2002-2003 uiteindelijk werk gemaakt met de selectie van Gebieden van Communautair Belang (GCB, of anders SCI: site of community interest) zoals vereist onder de HR. De aanleiding was opnieuw het opstarten van een inbreukprocedure voor het Hof en mogelijk daaraan gekoppeld de dreiging met een enorme boete als Nederland niet zou meewerken.
Er was een helder uitvoeringskader beschikbaar voor de selectie van gebieden. Het zal geen verbazing wekken dat Nederland zich hieraan niet volledig conformeerde. Zo zijn bijvoorbeeld 10 gebieden ten onrechte geselcteerd en werd een voorschot genomen op de toekomstagenda van terreinbeherende organisaties.
De selectie en de goedkeuringsprocedure door de Commissie is op ambtelijk niveau afgehandeld en in 2004 door de Commissie geaccordeerd. Er zijn weliswaar consultaties geweest en een algemeen beeld van de hele operatie was vastgelegd in documente van LNV, maar het uiteindelijke resultaat zoals vastgelegd in de Brusselse documentatie werd niet openbaar gemaakt. Het was dus niet mogelijk om bij het Beheerplanoverleg te beoordelen wat de realiteit van de doelstellingen en de begrenzing van de gebieden (zoals vastgelegd in de Ontwerpbesluiten van de gebieden) was in relatie tot de EU documentatie. In bredere zin is er, door het omdraaien van de juiste procedurele gang van zaken (eerst de aanwijzing formeel in wetgeving vastleggen en pas daarna overgaan tot vastelling van de doelstellingen en eventueel noodzakelijke beheerplannen) misbruik gemaakt van bestuursrechtelijke constructie om de mogelijkheden voor bezwaar- en beroepsprocedures verregaand te beperken.
Het jaartal 1994 wat hier en daar rondzwerft als zijnde het “nulpunt” voor beoordeling van vergunningaanvragen is onzin. Voor 2004 bestonden er geen, door de EU geaccordeerde, Natura2000 HR-gebieden. De eerste nulmeting van de kwaliteit van HR-gebied dateert uit 2004 en is vastgelegd in de Standaard Dataformulieren (SDF).
#5 Hallo Dick,
Ja, nu volg ik je.
Die bloemen en wijn waren een weddenschap, ik weet niet meer welke draad. Ik zette ergens een fles wijn op, maar ik drink niet, dus dan wil ik liever bloemen als ik win.
Maar je hebt nog niet gewonnen.
Deze zin is het haakje om tot bloemen of wijn te komen. : - ondanks die onzekerheid is er geen geen reden om niet aan emissiebeperking te doen als je eenmaal begrijpt dat veel N schadelijke effecten heeft op gezondheid en natuur. Sterker nog: het is in dat geval alle reden om het in ons deel van de EU gezamenlijk aan te pakken omdat de inwaai anders erg groot blijft.
Die schadelijkheid op de natuur, hangt natuurlijk helemaal af van je natuurconcept en van van je idee van schadelijkheid. "Het gaat super goed met de natuur", die kun je ook wetenschappelijk onderbouwen. Als je uitgaat van andere waarden achter je natuurconcept.
Ok, daar gaattie:
Het huidige Natura2000 concept gaat uit van individueel soortenbeheer, van zeldzame of uitstervende soorten. En Natua2000 gaat uit van maximaliseren van "biodiversiteit", per land, niet per ecosysteem.
Biodiversiteit (zie het artikel de 19de over biodiversiteit, maar jammer dat daar alleen over soorten tellen gepraat wordt, maar ik hou de discussie even bij stikstofdraad..) in de systeemecologie is volgens mij heel anders bedoeld. Als een ecosysteem biodivers is, dan is het complex, en dan is het robuust. Als het dat niet is, dan is het gedoemd om te verwoestijnen als mineralen steeds minder worden (ook een ecosysteem) of juist uit te groeien tot bos, als er mineralen en organische stof meer worden. Natuur is dynamisch bezig met biodiversiteit, en dan geldt: hoe meer massaliteit (mineralen en groen) hoe beter voor de biodiversiteit, hoe complexer het ecosysteem, en hoe beter dat is voor de instandhouding, hoe robuuster dus. Maar het is niet zo dat de biodiversiteit beter wordt, als je in Nederland zowel bos als hei in stand houdt. Die hei zou veel biodiverser worden, als het doorevolueert tot bos. Hei slaat nergens op, het is een milieuprobleem uit de vorige eeuw, met levensgevaarlijke zandverstuivingen, toen er nog geen kunstmest was, en iedereen daar aan het plaggen was (mineralen aanvoeren op landbouwgrond). Die soorten, dophei en struikhei, kun je ook zo kopen bij de Intratuin trouwens. Daar hoeven we geen landbouwbedrijven voor op te kopen voor 25 miljard, kost bij de Intratuin maar een paar euro, maar sorry, ik had het over waarden achter Natura 2000.
De waarden achter individueel soortenbeheer kunnen zijn:
-Een soort moet koste wat het koste overleven, want die is schattig. Zie de wereldwijde panda incoon. De wereld kan heel goed zonder panda, het schijnen helemaal geen aardige beesten te zijn.
We hebben in het rijke westen iedere oerwoud gekapt. We kunnen beter nieuw bos laten ontstaan, op ruige plekken, en daar weer soortenontwikkeling afwachten, dan huilen om een panda in een oerwoud dat van andere mensen is (denk eens lokaal).
- Een soort heeft intrinsieke waarde (wow, die gaat diep).
- Als de biodiversiteit afneemt, kan de mens niet overleven. (minimale biodiversiteit helemaal niet wetenschappelijk vastgesteld, daar zitten we nog lang niet aan). Dit is dus misplaatst eigenbelang.
-De genenbank moet behouden blijven voor fokkerij en veredeling. Ook welbegrepen eigenbelang, en die genenbank is sowiso eindeloos, hangt niet op een soortje.
-De natuur is heilig, die mogen we niet beïnvloeden. (welkom to the world. We zijn zelf natuur, denk maar eens aan je eigen bevalling, beinvloeding van de mens op de natuur is natuurlijk en niet erg. Juist heel leuk)
-de natuur is zwak en gaat kapot, want de biodiversiteit neemt af. (dit is extreem doemdenken, de natuur is heel sterk, de laatste bacterie krijg je zomaar niet dood).
Afijn, mijn waarden heb ik er tussen haakjes bij gezet.
Al met al denk ik dus dat het stikstofniveau in dit land niet omlaag hoeft. Nog even los van dat Aerius de droge depositie overschat en ten onrechte toerekent aan Nederlandse bedrijven, met name boeren.
Dus Dick, ik denk dat ik een bloemetje verdient heb. Mijn waarden (zie tussen haakjes) leiden tot Natura3000, dat is de natuur die in het jaar 3000 er feitelijk is. Natura3000 is gaat uit van meer feitelijke constateringen, de natuur ontwikkelt zich vrij, zonder oordeel over een zielige soort die mogelijk uitsterft. De natuur verandert continue, dat is haar kracht. Natura2000 waarden zijn meer een oordeel, vanuit goed of fout.
Dus mijn mening is waardenvrijer dan de jouwe. Dus kom maar door met die bloemen.
Sorry voor mijn late reactie, ik vind dit een hele interssante discussie.
#6 generieke emissiereductie helpt ook om het totaal te verminderen, dat geldt voor alle sectoren. Alleen lokaal kan het niet het verschil maken.
Wij exporteren heel veel stikstof naar de buurlanden, die zitten daar ook niet op te wachten. Nld wijst graag met het vingertje wat anderen fout doen, hier zijn we zelf schuldig. Het feit dat Duitsland geen probleem heeft is het verdun effect over het gehele land oppervlak, daarom kunnen ze een hogere drempelwaarde voor vergunningen verdedigen (beginnen nu ook met emissiearm mest uitrijden)
Belgie heeft ook problemen met stikstof en volgt ons al.
Stikstof en alle andere richtlijnen zijn voor een dichtbevolkte delta (afvoerputje Europa) nu eenmaal niet meer te verenigen, daarnaast maken we het onszelf zoals in #7 duidelijk wordt, erg moeilijk met alle varianten. Versimpeling, verduidelijking, en holistisch benaderen (alles aanpakken) via doelen en kennis/inzicht (nieuw “minas” zoals Remkes zei) zijn nodig, maar er is geen “politieke tijd” of wil meer lijkt het.