Ministers EU akkoord met wijnplannen Fischer Boel

Vanmiddag werd bekend dat de EU landbouw-ministers achter de plannen van EU-commissaris Marian Fischer Boel staan. De plannen beogen een einde te maken aan de steun aan overproductie van onverkoopbare wijn. Tot op heden wordt overtollig geproduceerde wijn door de EU opgekocht en verwerkt tot industriële alcohol.

Dat vinden de ministers zonden van het geld omdat het geen perspectief op de toekomst biedt. De gelden kunnen beter worden uitgegeven aan het rooien van wijnstokken en het ondersteunen van verkoopbevorderende maatregelen.
Ze hebben volstrekt gelijk, maar in één van de gebieden die het meest door de maatregelen getroffen wordt, zal de implementatie niet zonder straatgevechten gerealiseerd worden. De ministers hebben volstrekt gelijk: er wordt teveel rommel geproduceerd en dat heeft lang genoeg geduurd. Zolang, dat er onnatuurlijke verworvenheden zijn ontstaan. Productie die niet levensvatbaar is hoort te verdwijnen. Zoniet in wijn, waar al een jaar of 15 duidelijk is dat wijnopkoop een - dure! - vorm van werkeloosheidsuitkering is.

Angstig is het verschil tussen deze realiteit, die te lang is getolereerd, en de perceptie in waarschijnlijk het meest door de plannen van Fischer getroffen wijngebieden, de Languedoc-Roussillon aan de westelijke Middellandse Zee-kust van Frankrijk.
Ik sprak vorige week in Narbonne de eigenaar van een prachtige wijnhandel met een ruime keuze van de betere en beste wijnen uit het gebied: La cave du Palais. De winkel bevindt zich net buiten het centrum van de stad aan de Route Nationale naar Perpignan - als je er in de buurt bent, de rit waard, want je vindt er veel van de wijnen die meer dan de moeite waard zijn uit de hele Languedoc-Roussillon.

Op mijn vraag of het niet eens tijd werd om de geweldige wijnen van net over de Spaanse grens (Somontano, Penedès, Navarra) ook in het assortiment op te nemen, kreeg ik een veelzeggend antwoord: "er is steeds meer vraag naar en ik zou het graag willen, maar ben bang dat mijn ruiten niet heel zouden blijven." Narbonne is net als Béziers een van de steden waar de boeren traditioneel de straat op gaan en vernielingen aanrichten als de staat zijn steun dreigt terug te trekken.

De wijnboeren die worden getroffen geloven dat ze te maken hebben met een crisis die zal overgaan zoals eerdere crises. Ze vinden dat ze recht hebben op steun om hun manier van leven in stand te houden. Ze zien niet dat de consumptie van 'ce grand rouge qui tache' ophoudt en dat geen lieve moeder meer helpt aan het omkeren van die trend.
In het verleden - bij die eerdere crises - zijn er doden gevallen én hebben ze altijd hun zin gekregen. Het hierbij afgebeelde boek van Georges Ferré laat zien hoe dat komt: de Midi is een staat in de staat omdat het gebied een sterk zelfgerichte identiteit heeft. Je bent hier niet in Frankrijk, maar in de Midi. Eea los van de vraag of dat bewustzijn en gevoel voor eigenwaarde componenten bevat die minder realistisch zijn. Ils s'en foutent!

Het wordt een heet wijnjaar, hier in de Languedoc.