1 min
'Intensieve landbouw put de aarde uit. Zo moet het verder volgens Louise Fresco'. Onder die shockerende kop brengt Vrij Nederland een vraaggesprek met bestuursvoorzitter Louise Fresco van de Wageningse Universiteit. Ze blijkt iets anders te bedoelen en zegt andere dingen om eens goed over na te denken.
In het gesprek vertelt ze dat de industriële landbouw door moet gaan omdat we niet vooruit naar vroeger kunnen. Wel moet het vanaf nu heel anders: biobased. Dat betekent dat we grondstoffen die we gebruiken uit de natuur moeten halen en daar weer als voeding voor de productie van nieuwe grondstoffen naar terug moeten kunnen brengen. We zullen geen stoelen van staal meer gebruiken, maar van bijvoorbeeld rotan. Bouwen zullen we met hout in plaats van met beton en staal. Plagen in de land- en tuinbouw zullen we met levende tegenkrachten te lijf gaan in plaats van met bestrijdingsmiddelen die doden, zoals nu. Mest gaan we weer zien als goud waar planten van groeien en bodems beter van worden.
Onder de shockerende kop gaat het inmiddels gebruikelijke verhaal van de circulaire biobased economy schuil.
Lezenswaardig zijn echter de aandacht die Fresco heeft voor de tech-aversie onder jongere generaties en haar pleidooi voor een clearing house voor meningen en feiten dat net als het IPCC - het Klimaatpanel van de Verenigde Naties - de autoriteit op het gebied van wetenschap over voeding en voedselproductie moet worden.
Helaas vergat Vrij Nederland te vragen naar een haalbaarheidsanalyse rond de nieuwe biologische wereld die in het verschiet ligt.
Mogelijk leidt de nieuwe biobased economy en de versnelling van innovaties tot een nog verdergaande exploitatie van het aardoppervlak en natuurlijke leven dan de bestaande economie.
Kan de resterende natuur die versnelling en groei van het (her)gebruik van plantaardige grondstoffen aan? In het interview herhaalt Fresco haar pleidooi voor wat zij ziet als de beperkende factor voor de biobased economy: het versnellen van de fotosynthese door verderstrekkende optimalisatie van gewassen voor menselijke doeleinden. Dat moet resulteren in meer (her)bruikbare biomassa.
Fresco lijkt te denken aan het enzym Rubisco dat voor een optimalisatie van groei zorgt. De volgende vraag die zich echter stelt is of de benodigde nutriënten die biomassa laten groeien, in voldoende beschikbare mate beschikbaar kunnen worden gemaakt voor de zich snel ontwikkelende vraag als de welvaart en het aantal mensen dat daarin meedeelt verder stijgt.
Dit artikel afdrukken
Onder de shockerende kop gaat het inmiddels gebruikelijke verhaal van de circulaire biobased economy schuil.
Lezenswaardig zijn echter de aandacht die Fresco heeft voor de tech-aversie onder jongere generaties en haar pleidooi voor een clearing house voor meningen en feiten dat net als het IPCC - het Klimaatpanel van de Verenigde Naties - de autoriteit op het gebied van wetenschap over voeding en voedselproductie moet worden.
Helaas vergat Vrij Nederland te vragen naar een haalbaarheidsanalyse rond de nieuwe biologische wereld die in het verschiet ligt.
Mogelijk leidt de nieuwe biobased economy en de versnelling van innovaties tot een nog verdergaande exploitatie van het aardoppervlak en natuurlijke leven dan de bestaande economie.
Kan de resterende natuur die versnelling en groei van het (her)gebruik van plantaardige grondstoffen aan? In het interview herhaalt Fresco haar pleidooi voor wat zij ziet als de beperkende factor voor de biobased economy: het versnellen van de fotosynthese door verderstrekkende optimalisatie van gewassen voor menselijke doeleinden. Dat moet resulteren in meer (her)bruikbare biomassa.
Fresco lijkt te denken aan het enzym Rubisco dat voor een optimalisatie van groei zorgt. De volgende vraag die zich echter stelt is of de benodigde nutriënten die biomassa laten groeien, in voldoende beschikbare mate beschikbaar kunnen worden gemaakt voor de zich snel ontwikkelende vraag als de welvaart en het aantal mensen dat daarin meedeelt verder stijgt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_-_Executive_Vice_President-Designate_-_European_Green_Deal_(48865712988)_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik ben enigszins op hoogte van het procedé, maar laten we ze voor het gemak toch maar even bonen noemen. Waar ik een beetje over viel was dat een deel van je antwoord op de vraag welke 'fundamentele hindernissen' koffieboeren er van weerhouden hun bonen direct aan de consument te leveren, bestond uit de wedervraag wie 'aan de verzendende kant het branden, (..) gaat verzorgen.'
Het branden doen de boeren in de huidige situatie ook niet, dus dat zou nu niet opeens wél een hindernis moeten zijn, toch?
#46: sorry, ik kan dit niet volgen.
"Koffiebessen worden pas kwetsbaar ná het branden". Je kunt geen koffiebessen branden. Je oogst van de koffiestruik koffiebessen, die vervolgens op het bedrijf van een kleine boer zelf ontpulpt worden, waarna je de koffieboon (of het zaad) overhoudt. Die koffiebonen worden dan gedroogd en gesorteerd door de boer, waarna ze naar de coöperatie gaan. De bonen worden dan bijvoorbeeld in Nederland gebrand, en vaak met bonen uit andere landen gemengd om specifieke smaken te genereren.
'Wie gaat aan de verzendende kant het branden, verpakken, transport naar haven of vliegveld, belastingen betalen, etc. verzorgen?'
Met alle respect, maar dat is nou precies de onwetendheid die ik in #43 aanstipte. Universitair geschoolde Brusselse ambtenaren weten kennelijk niet dat koffie in het land van consumptie gebrand wordt, maar een aangetrouwd familielid van een heuse koffieboer dus ook niet.
Koffiebessen worden pas kwetsbaar ná het branden. En dat maakt directe export naar de eindverbruiker in het geval van koffie vele malen eenvoudiger dan andere landbouwproducten.
Misschien moeten ze toch eens overwegen de leiding van die coöperatie aan een paar vrouwen over te laten. Want dit schiet niet op.
Arjan, #43: "Gaat het er ooit van komen dat we onze koffiebonen direct bij de producent kunnen kopen?"
Dat gaat nog wel even duren. Het feit dat we internet hebben laat de lange reeks van andere belemmerende factoren niet verdwijnen. Een-op-een contacten zie ik niet snel gebeuren. Bijvoorbeeld 'Economies of scale'. Wie gaat aan de verzendende kant het branden, verpakken, transport naar haven of vliegveld, belastingen betalen, etc. verzorgen? En wie betaalt daarvoor? Coöperaties zijn een uitkomst, maar die is er al een in Kilimanjaro, maar blijkbaar niet effectief en efficiënt genoeg om de boeren een substantieel hogere prijs te bezorgen.
#40, Bert. Ik heb ook de indruk, dat ze met regelmaat idealistische jongeren weg zet als nostalgisch, geitenwollensok of schaduwdenker, en dat het niet zo is, wat Jos in #41 stelt, dat er wat gezonde kritiek geleverd wordt op die jongeren. In haar boek 'Hamburgers' werden milieubewuste consumenten weg gezet als verwende stedelingen. Ook wijst ze vaak op de verwevenheid van allerlei zaken, en wat de consequenties van bepaalde keuzes kunnen zijn. Echter, wat mij als een blinde vlek overkomt, is de invloed van het 'meer' van de neoliberale markteconomie, hoe dat de research aanstuurt. Van deze 'path-dependancy' wordt niet afgeweken.