Een nieuwe model met de naam MegaSDM moet een beter antwoord bieden op de vraag of een soort op realistische wijze een geschikt klimaat kan bereiken voor die soort verdwijnt. De voorspeltool is ontwikkeld door onderzoekers van de University of Southern California.

Naar hun eigen zeggen is het de eerste modelleringstool die rekening houdt met verspreidingslimieten (beperkingen die de beweging van dieren beïnvloeden) voor veel soorten, klimaatmodellen en tijdsperioden tegelijk.

Met variabelen uit die drie categorieën hopen ze een nauwkeurigere analyse van de verschuiving van soorten onder invloed van klimaatverandering te kunnen maken dan tot op heden mogelijk was. Het model kan ook dynamische bewegingen laten zien, vooruit en achteruit in de tijd, en kan effecten van klimaatverandering onderscheiden van andere belemmeringen voor migratie zoals stedelijke ontwikkeling of ongeschikte habitats. Het model moet onder meer licht werpen op welke soorten daadwerkelijk gevaar lopen en kan helpen bij instandhoudingsstrategieën.

In voorbeeldonderzoek naar de toekomst van 165 Noord-Amerikaanse zoogdieren, voorspellen ze dat de algemene soortenrijkdom tussen 2010 tot 2070 zal afnemen; er zal slechts een beperkte verschuiving van soorten naar het (koelere) noorden optreden. Veel soorten zullen in 2070 niet alle beschikbare geschikte habitats kunnen koloniseren, voorspelt het model. "Als de verspreidingssnelheid in aanmerking wordt genomen, ziet de toekomst er somberder uit dan we hadden verwacht", aldus Jenny McGuire, een van de specialisten die verantwoordelijk is voor het onderzoek. Dat geldt bijvoorbeeld voor het kleine bergdiertje pika dat slecht tegen warmte kan.Het dier is recent van de lijst met bedreigde diersoort gehaald. Maar wie kijkt naar de mogelijkheden van de beer om zich te verspreiden op zoek naar gunstigere leefomgevingen, ziet de toekomst van de pika er veel minder optimistisch uit.

Dit artikel afdrukken