Duurzaamheid een hype
De bloemist heeft het moeilijk en vangt een extra zakcentje door mee te varen op de hype die duurzaamheid heet. En waarom niet? In tijden van financiële malaise is alles mooi meegenomen. Hij is zeker niet de enige, maar financieel gewin is niet voor iedereen de drijfveer. Durfals en pioniers omarmen de initiële gedachte van duurzaamheid. Zij zien dat het gaat om het hele plaatje en niet alleen om een positieve balans op de jaarrekening. Zij, die actief zijn in de voedselindustrie, weten dat het niet gaat om wat we eten, maar om wat we niet meer eten.
Strobaalurinoir
Een paddenstoelfabriek op basis van oude koffieprut, een Frans 'strobaalurinoir’ waarin festivalgangers dankzij hun ontlasting bijdragen tot het ontwikkelen van compost en een supermarkt die ‘lelijke’ groentes verkoopt. Zulke initiatieven noem ik ‘goedkoop’. Ze pakken de uitdaging vanuit de kern aan en lopen daarmee uit de pas ten opzichte van producten die alleen maar beter verkopen. ‘Goedkoopzaamheid’ is niets meer dan het zien van het hele plaatje, waarbij economisch gewin gelijk staat aan de maatschappelijke effecten én het verminderen van de belasting van de aarde.
‘Goedkoopzame’ relatie
Als meer mensen het gehele plaatje nu eens zagen. Met veel pijn, tijd en moeite zijn de bovenstaande initiatieven tot stand gekomen. Zij lieten het snelle geld schieten en gingen voor lange termijn winst. De bloemist? Daar loop ik vlug voorbij. Ik heb niets met ‘duurzame’ bloemen. Misschien stap ik binnen als er de volgende keer een bord buiten staat met de tekst:’’goedkoopzame’ bloemen uit voedselverspillingscompost’.
Fotocredits: 'flowershop', uitsnede, Hindrik Sijens
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Een mooi interview met Ockels:
http://www.trouw.nl/tr/nl/14148/Duurzame-100-2013/article/detail/3522832/2013/10/10/Wubbo-Ockels-Ik-ben-astronaut-van-ruimteschip-Aarde.dhtml
@Bert Volhoudbaarheid dekt m.i. beter de lading van wat er door de 'believers' als Ockels bedoeld wordt. Dus ik vind het een betere term. Maar laten we uit de semantiek blijven.
Onderzoeksinstellingen zijn vooral onderdeel van de normale gang van zaken, met bekende tekortkomingen als financiering op output. Als je de laatste barrières wil doorbreken zal ook dat anders moeten. Zie het hopeloze innovatiebeleid in NL. Meer revolving funds etc zou een optie kunnen zijn.
Ik ben het met je eens dat er veel gebeurt, gelukkig maar. De consument bestaat natuurlijk niet, en ik onderschat de kracht van de volgers niet, maar die kracht moet gestuurd worden. Door voorlopende consumenten of het aanbod wat sturend kan zijn. Ik denk dat er met het laatste sneller stappen gezet kunnen worden. Voorbeeld: er komt nu in 2020(!) duurzaam vlees, maar dat zal het grootste gedeelte van de kiloknalconsumenten een spreekwoordelijke worst zijn. Juist door voorlopers én het bedrijfsleven gebeurt er ook echt iets.
Volhoudbaarheid; volgens mij precies dezelfde betekenis als duurzaamheid, alleen nog niet kapot gemaakt door de marketing mannen en vrouwen.
Ik ben het niet helemaal met je eens Sander. Volgens mij moet, naast de producent, iedere schakel in de ketting wat bijdragen. Ik denk dat je de kracht van de consumenten (volgers?) niet moet onderschatten. Dat is juist waar het bewustzijn naar duurzaamheid moet ontstaan (een taak voor de NGO's?). Daarnaast denk ik dat de overheid inderdaad moet faciliteren, maar lukt ze dat momenteel? Iedere innoverende (duurzame?) ondernemer die ik spreek praat over het doolhof aan regels. Financieel doet de overheid een duit in het zakje dmv. bijvoorbeeld Greendeals, maar hoeveel is dit in vergelijking met de voordelen die de 'oude, traditionele' industrie geniet?
M.i. ligt er ook een grote taak bij de onderzoeksinstituten om alternatieven te bieden voor de huidige gang van zaken. Dergelijke investeringen in onderzoek zijn voor geen bedrijf (multinationals daargelaten) te betalen. Bijkomend voordeel van onderzoek met publiek geld is dat de resultaten publiek beschikbaar komen, en daarmee een veel grotere impact hebben.
Over het algemeen denk ik dat er teveel gefocust wordt op de afbreuk van het begrip duurzaamheid. Als je kijkt wat voor transitie er momenteel gaande is zie ik vooral reden voor optimisme. Het aantal elektrische auto's groeit explosief, biobased is booming, boeren hebben via LTO al 7 MW aan zonnepanelen aangeschaft, recycling van afval is de afgelopen jaren hard gestegen om maar een paar voorbeelden te noemen.
De intentie is er denk ik, nu vooral zaak dit door te zetten en de laatste bestaande barrieres doorbreken.
Of ben ik te optimistisch?
Sander, ik denk dat Etzioni signaleert dat de institutionalisering van de samenleving is vastgelopen. Zijn antwoord is remoralisering. De vraag is echter: hoe? Als hij die vraag niet beantwoordt voegt hij - behalve zijn analyse - niets toe aan de in onze witte mensen cultuur ingebakken, maar helaas geïnstitutionaliseerde Gouden Regel.
Geeft hij aan langs welke zachte of harde vormen van samen-leven die nieuwe waarden ons moeten 'pakken'? Luister inderdaad even naar Wubbo Ockels. Hij realiseert zich dat het om iets in ons gaat. Maar hoe spreek je het aan? Dat is Ockels' terechte en ontwapenend eerlijke open vraag.
Dick, het is al weer een tijdje geleden maar ik die een poging.
Etzioni gebruikt oude achtergrond, en past die toe om tot een soort sociaal-politieke visie te komen, bruikbaar voor de context van vandaag.
Hij signaleert een pendulebeweging binnen maatschappijen van meer vrij naar meer moralistisch. Hij komt met de waarden en normen discussie om die beweging op te merken en te sturen. Het is een sociaal-politieke visie die communataristisch is, hij neigt zelf meer naar het belang van de samenleving als geheel.
Ik denk dat die analyse, of visie heel interessant is voor het duurzaamheidsvraagstuk, want de achterliggende vraag is: wat voor samenleving wil je zijn. Eigenlijk wat jij in #3 stelt?
Met bij duurzaamheid de vervolgvraag, wat voor samenleving laat je na aan je kinders' kinderen.
Ik denk dat er groepen binnen de samenleving zijn (wie immer) die neigen naar een meer moralistische samenleving en dat ook willen afdwingen. Wat werkt volgens Etzioni alleen als je eerst als leden van de samenleving en daarmee als samenleving als geheel bewust kiest voor een bepaald idee van moraliteit. Er moet dus consensus zijn van wat we met z'n allen goed vinden.
En daarnaast zijn er groepen die vinden dat als je de maatschappij vrijer inricht het prettiger leven is en dat het ook goedkomt met de samenleving als geheel.
In die zin niets nieuws onder de zon, maar Etzioni wil dat verbinden, of in ieder geval de keuze expliciteren: je kunt ook als samenleving kiezen voor een vrijere maatschappij.
Dus terug naar de context van nu. Is het tijd voor een waarden en normen discussie of kan het meteen concreter met bewuste bedrijven die consumenten bedienen op duurzame wijze, of (vul ajb in)