1 min
Vroeger betekende het hebben bedrijfkantine niet veel meer dan het wegwerken van boterhammen met bleke, per plakje verpakte kaas, een eenvoudige kom soep van de dag en een plastic bekertje melk. Maar je kon toen tenminste extra verlekkerd uitkijken naar donderdag krokettendag en vrijdag kibbelingdag. Ik heb één keer bij een baas gewerkt die zelf de catering regelde. De lekkerste broodje, vers fruit en ander lekkers werden door de aangestelde food & beverage-manager dagelijks besteld. Voor slechts 30 gulden bijtelling per maand. Ik kwam er flink wat kilo's aan.
De lunch was een rustpunt in de dag. Een anti-stresspil, zonder dat je daar anti-stresspillen voor hoefde te slikken. Er zijn cateraars die vinden dat er voor die functie ook een glas wijn bij de lunch zou moeten mogen. Ik vind dat een goede gedachtelijn. Prins Bernard dronk een blikje Heineken-pils bij het ontbijt, liet tegen 11 uur de witte wijn opentrekken om tijdens de lunch over te gaan op de roze champagne. Hij was een van de meest ontspannen mensen ooit. Een voorbeeld voor het land. En wij gestresste ploeteraars mogen alleeen een bekertje 0%-vet melk! Dat moet veranderen.
Maar er komt een schrikbewind aan:
"'Iedereen weet het: gezonde voeding draagt bij aan een goede gezondheid. Binnen het concept bieden wij [daarom] een gebalanceerde menucyclus aan, die voortdurend wisselt en inspeelt op seizoenen en trends. Bovendien worden de calorieën van de artikelen/producten automatisch op de kassabon vermeld."
"Het resultaat is een eigentijds en puur ontwerp dat de ambachtelijkheid van de producten versterkt, zonder de functionaliteit uit het oog te verliezen. (...) De consument heeft zijn blik onherroepelijk op verantwoorde, gezonde en ‘groene’ producten gericht en is uit op authentieke food experiences. Met een eigentijdse, eerlijke en verantwoorde uitstraling geven we de trends aan richting onze cliënten en consumenten."
Ik wil geen pastinaaksoepjes of Lightlife-kaas. Ik wil kroketten en wijn. En nu ga ik een vette vis halen bij de buurtvishandel. Want zo geïndoctrineerd ben ik dan ook weer wel.
Dit artikel afdrukken
De lunch was een rustpunt in de dag. Een anti-stresspil, zonder dat je daar anti-stresspillen voor hoefde te slikken. Er zijn cateraars die vinden dat er voor die functie ook een glas wijn bij de lunch zou moeten mogen. Ik vind dat een goede gedachtelijn. Prins Bernard dronk een blikje Heineken-pils bij het ontbijt, liet tegen 11 uur de witte wijn opentrekken om tijdens de lunch over te gaan op de roze champagne. Hij was een van de meest ontspannen mensen ooit. Een voorbeeld voor het land. En wij gestresste ploeteraars mogen alleeen een bekertje 0%-vet melk! Dat moet veranderen.
Maar er komt een schrikbewind aan:
"'Iedereen weet het: gezonde voeding draagt bij aan een goede gezondheid. Binnen het concept bieden wij [daarom] een gebalanceerde menucyclus aan, die voortdurend wisselt en inspeelt op seizoenen en trends. Bovendien worden de calorieën van de artikelen/producten automatisch op de kassabon vermeld."
"Het resultaat is een eigentijds en puur ontwerp dat de ambachtelijkheid van de producten versterkt, zonder de functionaliteit uit het oog te verliezen. (...) De consument heeft zijn blik onherroepelijk op verantwoorde, gezonde en ‘groene’ producten gericht en is uit op authentieke food experiences. Met een eigentijdse, eerlijke en verantwoorde uitstraling geven we de trends aan richting onze cliënten en consumenten."
Ik wil geen pastinaaksoepjes of Lightlife-kaas. Ik wil kroketten en wijn. En nu ga ik een vette vis halen bij de buurtvishandel. Want zo geïndoctrineerd ben ik dan ook weer wel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik werk voor een detacheerder, en kom dus regelmatig met verschillende bedrijven in contact. Ook al heel wat bedrijfskantines gezien (soms een grote zaal, waar ze brood, ham, kaas en pakjessoep verkopen, en dat dan eufemistisch een 'bedrijfsrestaurant' heet...), en de verschillen zijn groot. Het ene bedrijf biedt een haats gastronomische ervaring, en de ander is eenvoudig maar doeltreffend. Wel valt op dat wanneer de catering is uitbesteed, de prijzen hoger liggen, maar de kwaliteit niet noodzakelijk beter is.
Momenteel werk ik voor een klant, die de verschillende artikelen begeleidt van een kaartje. Rood, oranje en groen. Wellicht verrassend, maar rood overheerst. Maar de werknemers worden zo wel subtiel naar 'groen' gepraat.
Ach, met mate moet alles kunnen, nietwaar?
V.w.b. die wijn/alcohol: liever niet.
In Duitsland gewend geraakt aan het feit dat er al om 11 uur 's ochtends bier wordt gedronken bij werkbesprekingen. (Zelf nooit gedaan, vind bier alleen lekker in de kroeg.)
Nu in Italie, waar het Nationaal "Voedingsinstituut" sowieso alle alcohol alleen tijdens, of onmiddellijk voor of na maaltijden aanbeveelt, drink ik ook graag een glaasje bij de lunch.
M.i. ontbreken er twee componenten in Nederland: een redelijk zware lunch, en een flinke hoeveelheid tijd die te nuttigen/verteren. Bij een bammetje aan het buro gegeten zou ik de alcohol ook laten staan! Dus: pleit voor een zwaardere lunch, en je krijgt er de wijn gratis bij ;)!
Constan, ik geloof dat je kroket echt niet hoeft te missen. Die ligt er volop. Heb wellus gehoord dat 'de pleuris' uit zou breken als een cateraar die afschaft. Dat schijnt te komen omdat we kroketten e.d. vooral buiten de deur willen eten, zodat onze dierbaren met wie we onder 1 dak wonen het niet zien. Collega's schijnen het dan weer wel te mogen weten.
Menselijke psychologie is heel boeiend ;-)
Heel fijn dat we in NL niet de gewoonte hebben alcohol bij de lunch te drinken hebben. Houwen zo.
Doe mij maar een Kanjer kroket. Super!!! Natuurlijk niet iedere dag, maar gewoon af en toe genieten.