Bij de onverschrokken Galliërs krijgen we een beeld van een dorpsgemeenschap, die zich vrolijk te goed doen onder veel gelach en gedans op tafel. Historisch gezien klopt dit beeld wel, want de klassieke schrijver Posidonius van Apameia (ca. 135 - 51 voor onze jaartelling.),zegt daarover: “Als ze een feestmaal eten, zitten ze op de grond op huiden van wolven of honden, in een cirkel aan lage houten tafels. De jonge kinderen dienen op. Dicht bij de plek waar ze eten zijn vuren waar ketels met vlees op staan en waar speren met vlees boven hangen.” Bij Asterix zijn dat bankjes, en Obelix zou het gebruik van hondenhuiden niet hebben toegestaan.
Het doel van dit feestmaal aan het eind van een avontuur is in eerste instantie om te vieren, dat onze helden veilig en wel terug zijn gekeerd in het dorp. Mission accomplished. Het gezamenlijke maal dient ook om hen weer op te nemen in de dorpsgemeenschap, hen terug te brengen naar de hiërarchie zoals die ter plaatse geldt, met Abraracourcix (met de korte armpjes) als stamhoofd. Ook al hebben ze veel opgestoken in den vreemde, hier in het dorp is alles hetzelfde gebleven en ze passen zich (graag) weer aan.
Dampende terrine
Iets anders ligt dat bij heer Bommel. Zijn bediende Joost dient meestal een alles behalve eenvoudige maar wel voedzame maaltijd op aan het eind van het verhaal. Joost leeft zich tot volle tevredenheid van zijn werkgever op 19e eeuwse wijze uit met uitgelezen maaltijden op hoog opgetaste schotels die hij met zwier op een zwaar verzilverd dienblad op tafel tovert.
Dit is de eerste aflevering van een drieluik over de rol die eten kan spelen in een stripverhaal. Geen diepzinnige analyses, maar een schets.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Dirk, Irish stew, hebben we in ons land geen echte tegenhanger van met schapenvlees. Prima eten: http://nl.wikipedia.org/wiki/Irish_stew
Ja Lizet, die moedrs, de mijne zei van schapevlees dat het vet ervan achter je tanden bleef zitten, zonder het ooit geserveerd te hebben, met tam konijn was ook iets mis volgens haar, te zoet (wild was weer wel goed), ik heb dat als kind allemaal voor zoete koek geslikt, en miljoenen andere kinderen uit een streek of land doen dat ook zo natuurlijk, pas de laatste tijd zit er weer beetje beweging in ,alles moet geprobeerd, beetje te veel beweging vind ik eigenlijk, dus weer terug naar streek en oma's pot.
Dirk, zeker is het schaap gegeten, maar je vroeg om typische streekgerechten, en die kan ik voor Brabant niet vinden. Je kunt je ook voorstellen dat de jonge boventallige (mannelijke) dieren een prima exportproduct waren.
Anecdotisch: mijn grootmoeder at wel schapenvlees, maar het stond laag in aanzien in de jaren zestig van de vorige eeuw. Het was vet en smaakte 'penetrant', als het stond te stoven geurde het hele huis ernaar. Dat was in die tijd geen aanbeveling ;-). Ik vond het wel lekker, maar mijn grootvader vond het oneetbaar en beneden zijn stand.
Lizet: in die discussie noemde ene Bas Jan oude recepten van het Drents Heideschaap (Bas Jan fokt die dieren en is lid van Slow Food), dat sterk lijkt op het Kempische (vooral mestleveracier voor arme zandgronden), het moet echt om enorme aantallen gegaan zijn toen, die volgens Nick Trachet zeker geslacht en gebruikt werden. Wel weet ik dat er hele kuddes naar Parijs gedreven werden,op de hoef, daar en in Engeland zitten wel schapeneters (ik herinner mij dat er altijd knalgroene muntsaus bij geserveerd werd in GB, nooit ergens gezien in NL) ik herinner mij niet het ooit voor mijn studententijd (toen at ik ook hart en milt )te hebben gegeten,of in die tijd ergens in restaurants te hebben gezien, wat de boer niet kent......
Przwalsky, wat er op de virtuele fruitschaal van heer Bommel in 2011 gelegen zou hebben? Conjectures... Kaki's, rode kiwi's, Kaapse druiven, cactusvruchten, een kam banaatjes uit Madeira, een tot nu toe geheel onbekende citrusvrucht, verse amandelen, ananas, heirloom appels uit de eigen gaard, dito peren, een mandje door Doddeltje zelfgeplukte bosaardbeitjes... Dat soort dingen?
Ik herinner me trouwens de poging om doerians, zuurzak, mangistan etc. te introduceren nog vaag. Alleen litchi en mango blijken succesvol, en de avocado. Maar ik mis een periode in Nederland in de jaren tachtig, wegens Weenen.