2 min
Op 19 november wordt in Domus Medica in Utrecht een congres gehouden voor dokters over de relatie tussen de bacteriën in onze darmen en onze gezondheid. Het onderwerp poep wordt daarbij niet gemeden. De belangrijkste vraag is: wanneer komt het in de spreekkamer?
'De beste bacterie is een dode bacterie.' Dat is de gangbare opvatting over bacteriën, zegt professor Willem de Vos in onderstaand filmpje dat werd gemaakt om dokters naar een congres over levende bacteriën in je darmen te halen.
In hetzelfde filmpje is de AMC-arts Max Nieuwdorp te horen die een bedlegerige patiënt met chronische diarree door middel van een zogenaamde poeptransplantatie spectaculair heeft kunnen helpen. Nadat ze een jaar lang het bed had moeten houden, kon ze 3 dagen na de behandeling weer lopen. Voor wie het zich niet realiseert: wie al een jaar lang aan de racekak is, heeft geen beste levensprognose.
Het afgelopen decennium zijn we steeds meer gaan ontdekken dat een goed bacterieleven in en op ons lijf cruciaal is voor onze gezondheid. We dragen 1,5 kilo 'beestjes' mee in onze darmen en hebben er talloze op onze huid en haren. In totaal hebben we er 10x zoveel als de cellen waaruit we zijn opgebouwd. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat een goede populatie darmbacteriën een wezenlijke rol kan spelen bij het vermijden van obesitas en het ontstaan van type 2 diabetes. Experimenten met poeptransplantaties op muizen laten dat zien. Dat betekent niet dat we moeten denken dat alles van de 'beestjes' in en op ons lijf afhangt. Chinese onderzoekers kwamen onlangs met aanwijzingen dat ons menu en onze genetica medebepalend zijn voor het soort 'beestjes' dat zich in onze darmen vestigt.
Hoever de kennis ten aanzien van probiotica in Nederland inmiddels gevorderd is, legde De Vos in maart van dit jaar uit in Spinoza te paard waar hij als winnaar van 1 van de 4 Spinozaprijzen 2008 uitlegde wat hij en zijn collega's met hun onderzoeksgelden hebben weten te bereiken.
De grote vraag die zich stelt luidt: wanneer is 'poep' echt rijp voor de spreekkamer? En in welke vorm dan?
Nederland loopt voor en achter
Poep transplanteren is een beetje vies. Willem de Vos geeft in zijn Spinoza te Paard presentatie al aan dat het erom gaat 'de beestjes die het doen' te isoleren en schoon beschikbaar te maken. Als dat kan, gaat een nieuwe medische praktijk open bij je huisdokter. Die kan je dan namelijk helpen beter te blijven voordat je echt ziek wordt.
In Duitsland en Oostenrijk werken reguliere artsen met opgezuiverde en gekweekte bacteriën die wij probiotica noemen. De toepassingen daarvan variëren van het zorgen dat je darmen goed met bacteriën gevuld blijven, zodat er geen plaats ontstaat voor opportunistische, 'foute beestjes' (pathogenen) tot zeer specifieke toepassingen tegen ziekenhuisbacteriën - zoals MRSA en ESBL - en de behandeling van het zogenaamde Irritable Bowel Syndrome.
Qua wetenschap behoort Nederland met fundamentele wetenschappers als Willem de Vos mogelijk tot de wereldtop. Met de toepassing in de dagelijkse medische praktijk lopen we vermoedelijk een eindje achter. Dat is een vreemde constatering, want doorgaans houdt een vooroplopende wetenschap zich in stand door een vooroplopende praktijk.
Vooruitlopend op het congres van 19 november zouden we hier alvast een kleine voordiscussie over dit onderwerp willen voeren aan de hand van twee vragen:
1. wat betekent die nieuwe wereld voor de praktijk van je huisarts en wanneer kunnen we die eerste veranderingen verwachten?
2. hoe komt het dat in een land waarin de research voorop loopt, de praktijk achter blijft?
Fotocredits: still uit de video
Dit artikel afdrukken
In hetzelfde filmpje is de AMC-arts Max Nieuwdorp te horen die een bedlegerige patiënt met chronische diarree door middel van een zogenaamde poeptransplantatie spectaculair heeft kunnen helpen. Nadat ze een jaar lang het bed had moeten houden, kon ze 3 dagen na de behandeling weer lopen. Voor wie het zich niet realiseert: wie al een jaar lang aan de racekak is, heeft geen beste levensprognose.
Het afgelopen decennium zijn we steeds meer gaan ontdekken dat een goed bacterieleven in en op ons lijf cruciaal is voor onze gezondheid. We dragen 1,5 kilo 'beestjes' mee in onze darmen en hebben er talloze op onze huid en haren. In totaal hebben we er 10x zoveel als de cellen waaruit we zijn opgebouwd. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat een goede populatie darmbacteriën een wezenlijke rol kan spelen bij het vermijden van obesitas en het ontstaan van type 2 diabetes. Experimenten met poeptransplantaties op muizen laten dat zien. Dat betekent niet dat we moeten denken dat alles van de 'beestjes' in en op ons lijf afhangt. Chinese onderzoekers kwamen onlangs met aanwijzingen dat ons menu en onze genetica medebepalend zijn voor het soort 'beestjes' dat zich in onze darmen vestigt.
Hoever de kennis ten aanzien van probiotica in Nederland inmiddels gevorderd is, legde De Vos in maart van dit jaar uit in Spinoza te paard waar hij als winnaar van 1 van de 4 Spinozaprijzen 2008 uitlegde wat hij en zijn collega's met hun onderzoeksgelden hebben weten te bereiken.
De grote vraag die zich stelt luidt: wanneer is 'poep' echt rijp voor de spreekkamer? En in welke vorm dan?
Nederland loopt voor en achter
Poep transplanteren is een beetje vies. Willem de Vos geeft in zijn Spinoza te Paard presentatie al aan dat het erom gaat 'de beestjes die het doen' te isoleren en schoon beschikbaar te maken. Als dat kan, gaat een nieuwe medische praktijk open bij je huisdokter. Die kan je dan namelijk helpen beter te blijven voordat je echt ziek wordt.
In Duitsland en Oostenrijk werken reguliere artsen met opgezuiverde en gekweekte bacteriën die wij probiotica noemen. De toepassingen daarvan variëren van het zorgen dat je darmen goed met bacteriën gevuld blijven, zodat er geen plaats ontstaat voor opportunistische, 'foute beestjes' (pathogenen) tot zeer specifieke toepassingen tegen ziekenhuisbacteriën - zoals MRSA en ESBL - en de behandeling van het zogenaamde Irritable Bowel Syndrome.
Qua wetenschap behoort Nederland met fundamentele wetenschappers als Willem de Vos mogelijk tot de wereldtop. Met de toepassing in de dagelijkse medische praktijk lopen we vermoedelijk een eindje achter. Dat is een vreemde constatering, want doorgaans houdt een vooroplopende wetenschap zich in stand door een vooroplopende praktijk.
Vooruitlopend op het congres van 19 november zouden we hier alvast een kleine voordiscussie over dit onderwerp willen voeren aan de hand van twee vragen:
1. wat betekent die nieuwe wereld voor de praktijk van je huisarts en wanneer kunnen we die eerste veranderingen verwachten?
2. hoe komt het dat in een land waarin de research voorop loopt, de praktijk achter blijft?
Fotocredits: still uit de video
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Andre, neem even contact met me op via de mail. Ik kan je denk ik wel helpen. We hebben o.a. een wetenschappelijk review rapport liggen, en werken aan ontheffing bij de NVWA.
# Andre Mulder.
Je hebt 2 problemen:
-Veel mensen zullen je niet geloven, bovendien denken ze dat rauwe melk gevaarlijk is.
- we hebben wetten die verbieden om te zeggen dat voeding gezond is.
Alle Europese overheden samen hebben het recht om te claimen dat een product gezond is, praktisch gezien, exclusief aan bedrijven gegeven die potentieel toxische producten maken. Namelijk defarma-industrie. Die mogen dat namelijk wel.
Ik ken beide problemen vanuit ervaring, loop tegen dezelfde problemen aan.
Gezondheidsclaims mogen niet. Zgn contentclaims wel. Als jij weet welke componenten wel in rauwe melk zitten en niet in gepasteuriseerde mag je dat er wel opzetten. Je zou er ook op mogen zetten welke probiotische bacterien er in jouw yoghurt en kefir zitten, wanneer je dat weet tenminste.
Dat laatste zou je ook kunnen beinvloeden.
# Dick: zou jij niet iets kunnen maken om een man als Andre te helpen met zijn communicatie? Er bestaat toch zoiets als vrijheid van meningsuiting?
Ik ben André Mulder, biologisch melkveehouder in Zwolle.
Ik heb daar samen met mijn vrouw Tonny een biologisch melkveebedrijf met een boerderijwinkel en sinds een anderhalf jaar zijn we bezig met de productie van ongepasteuriseerde zuivel. We maken o.a. rauwmelkse kefir en yoghurt onder de merknaam RauwPower.
Ui t reacties van klanten blijkt dat velen van hen (deels) genezen zijn van eczeem, psoriasis, darmontstekingen en vermoeidheidsklachten.
Tevens melden ouders dat de schoolprestaties van hun kinderen aanzienlijk verbeteren na gebruik van rauwe melk of rauwe kefir.
Het gekke nu is dat wij deze ervaringen niet mogen publiceren op onze site omdat deze niet wetenschappelijk bewezen zijn.
Als klein boerenbedrijf is dat haast onmogelijk, gezien de kosten hiervan.
Wie kan ons verder helpen.
Ik deponeer hier de stelling dat als elke Nederlander elke morgen begint met een beker rauwe melkkefir, de gezondheidskosten met tientallen miljarden euro's per jaar naar beneden gaan!
Wendeline, dat is ook vaak mijn gedachte: ze zouden op probiotica moeten wijzen, of voorschrijven.
Net zoals ze maagbeschermers moeten voorschrijven bij NSAID's.
Gebeurt ook lang niet altijd (en wordt nu ook niet meer vergoed).
De Italiaanse huisarts die wij bezochten met onze zoon van 13 schreef hem een penicillinekuur voor (die de zorgverzekeraar niet vergoedde wegens hier niet geregistreerd) en deed daarbij ook -standaard- een probioticakuur (die wel werd vergoed). Overigens worden ook alle 3-jarigen in Italië gescreend op coeliakie. Zijn ze daar nu zo voorlijk op medisch gebied of lopen wij achter?