Ongeveer een jaar geleden berichtte EditieNL ‘duurzaamheid is dood’ . Gek genoeg kwam dit bericht juist op de dag van de duurzaamheid, 10 oktober 2012.
Dit jaar lijkt het er op dat duurzaamheid terrein aan het winnen is. Met de nadruk op lijkt. Supermarkten predikten dat hun producten ‘naast duurzaam ook lekker zijn’. Zij weten namelijk dat duurzaamheid een raar randje heeft. Alleen de politiek, die haastig op zoek is naar héél véél geld, tast nog in het duister. Zij geloven in ‘duurzaam herstel’. Duurzaamheid, een duur woord voor niet weten waar je het over hebt.
Duurzamer dan ooit
Als we de media mogen geloven, dan zijn wij duurzamer dan ooit. Toch is de aarde nog nooit dichter bij zijn afgrond geweest dan nu. Hoe duurzaam is het om een stukje bos in Brazilië te kopen om de CO2-uitstoot van een patserbak te verdoezelen? Hoe duurzaam is het om jaarlijks 219 ton aan plastic te bezuinigen, maar op het zelfde moment naar schatting 150 miljoen euro aan eten weg te gooien? Ontwikkelingen die verkocht worden onder de noemer ‘duurzaamheid’.
Een hompje klei
Begrijp mij niet verkeerd. Uiteraard zijn dit goede ontwikkelingen, alles is mooi meegenomen. Toch ontneemt het de focus van de problemen die er wel toe doen. Iedereen wil duurzaam zijn, maar weinigen weten het te doen. Ligt dit aan de mensen? Nee, aan de definitie die zo nietszeggend is en grotendeels is ingevuld door de marketingwereld. Duurzaamheid is daarom te vergelijken met een hompje klei. Je kunt het kneden in iedere vorm die je wilt.
Goedkoopzaamheid
Wat duurzaamheid nu precies is? Dat ligt aan de boetseerkunsten van de marketeers, die inspelen op de meningen van de consument. Dierenwelzijn, milieubewustzijn of het broeikaseffect wel te verstaan. Laten deze drie nu haaks op elkaar staan. Het gebruik van papieren zakken is bijvoorbeeld goed voor het broeikaseffect, maar slecht voor het milieu vanwege het gebruik van chloor in het bleken van het papier . Daarentegen is de wereld minimaal een paar keer te klein om volledig over te gaan op biokip. Een ‘duurzame’ vicieuze cirkel ontstaat, waarbij de pot de ketel verwijt.
De overheid denkt oprecht de crisis te bestrijden met ‘duurzaam herstel’. Maar laten nou toch alle economen in crisistijd spontaan beginnen te schuimbekken van het woord duur.
Nee, ik doe niet zo graag aan duurzaamheid. Liever doe ik aan ‘goedkoopzaamheid’. Vorig jaar berichtte EditieNL dat duurzaamheid gestorven was. Dit jaar, op 10 oktober, wil ik stilstaan bij het éénjarig overlijden.
Fotocredits: Our Lady of Incredible Bargains, uitsnede, Photocapy
Dit artikel afdrukken
Duurzamer dan ooit
Als we de media mogen geloven, dan zijn wij duurzamer dan ooit. Toch is de aarde nog nooit dichter bij zijn afgrond geweest dan nu. Hoe duurzaam is het om een stukje bos in Brazilië te kopen om de CO2-uitstoot van een patserbak te verdoezelen? Hoe duurzaam is het om jaarlijks 219 ton aan plastic te bezuinigen, maar op het zelfde moment naar schatting 150 miljoen euro aan eten weg te gooien? Ontwikkelingen die verkocht worden onder de noemer ‘duurzaamheid’.
Een hompje klei
Begrijp mij niet verkeerd. Uiteraard zijn dit goede ontwikkelingen, alles is mooi meegenomen. Toch ontneemt het de focus van de problemen die er wel toe doen. Iedereen wil duurzaam zijn, maar weinigen weten het te doen. Ligt dit aan de mensen? Nee, aan de definitie die zo nietszeggend is en grotendeels is ingevuld door de marketingwereld. Duurzaamheid is daarom te vergelijken met een hompje klei. Je kunt het kneden in iedere vorm die je wilt.
Goedkoopzaamheid
Wat duurzaamheid nu precies is? Dat ligt aan de boetseerkunsten van de marketeers, die inspelen op de meningen van de consument. Dierenwelzijn, milieubewustzijn of het broeikaseffect wel te verstaan. Laten deze drie nu haaks op elkaar staan. Het gebruik van papieren zakken is bijvoorbeeld goed voor het broeikaseffect, maar slecht voor het milieu vanwege het gebruik van chloor in het bleken van het papier . Daarentegen is de wereld minimaal een paar keer te klein om volledig over te gaan op biokip. Een ‘duurzame’ vicieuze cirkel ontstaat, waarbij de pot de ketel verwijt.
De overheid denkt oprecht de crisis te bestrijden met ‘duurzaam herstel’. Maar laten nou toch alle economen in crisistijd spontaan beginnen te schuimbekken van het woord duur.
Nee, ik doe niet zo graag aan duurzaamheid. Liever doe ik aan ‘goedkoopzaamheid’. Vorig jaar berichtte EditieNL dat duurzaamheid gestorven was. Dit jaar, op 10 oktober, wil ik stilstaan bij het éénjarig overlijden.
Fotocredits: Our Lady of Incredible Bargains, uitsnede, Photocapy
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Je kan marketing veel verwijten, maar niet dat ze het woord duurzaamheid ingevuld hebben, laat staan dat ze het woord bedacht hebben.
Volgens mij kunnen we verkopers wel verwijten te snel iets naar het laagste prijsputje te willen praten. Ik noem dat gemakzucht. Soms heeft iets tijd nodig (denk ik). Maar Jan Peter heeft gelijk, ik denk niet dat het ook maar iets met marketing heeft te maken.
Hoe is het woord in de mode geraakt?
Duurzaamheid is dood ? Dat zou voor echte duurzaamheid een ramp zijn. Wel roept ‘eco-duurzaamheid’ meer weerstand op. De ideologie dat we de temperatuur omlaag moeten forceren komt onder vuur. Ik vind het een verwarrende geloofskwestie, waar Paus Gore I duidelijk de greep op heeft verloren. Duurzaam blijft voor mij uitsluitend ‘geschikt voor langdurig gebruik’ betekenen. Protesten tegen niet duurzame (short life-span) producten, hoor ik je nauwelijks. Logisch, want onze totale economie stort eerst in elkaar als we dingen zo slim gaan maken, dat ze ‘te lang’ mee gaan. Toch ligt hoofdzakelijk daar de oplossing voor minder aantasting van milieu en grondstoffen, en niet alleen in de wijze waarop we ons voedsel produceren.
Blijven over de pogingen om de temperatuur omlaag te brengen. Wordt voorgesteld als haalbaar in deze eeuw, mits we, simplistisch gesteld, ‘maar willen’. En nu raak ik nog verder in de war. Door een website, waar wordt duidelijk gemaakt dat onze inspanning de temperatuur een graadje lager te krijgen, er mondiaal een budget nodig is dat door niemand meer is uit te spreken, en ten koste gaat van onze ontwikkeling, ook op het gebied van voedselproductie…!
En vooral, dat de inspanningen in geen enkele relatie staan tot de opbrengst ! Ik heb er nog geen gaten in kunnen schieten, maar mijn argwaan om op extreme wijze (Europese) subsidies vrij te blijven maken voor niet sluitende energie- en duurzaamheidsprojecten in de landbouw is door deze site 50to1 wel gegroeid..
Goede vraag #3. Ik kan me herinneren dat we vroeger fastmoving consumer goods hadden en durables (Inderdaad Hans, geschikt voor langduriger gebruik). Durables vertaalden we in duurzaam, wat natuurlijk iets totaal anders is dan het duurzaam van nu. De Engelstaligen gebruikten het begrip sustainable. Daar hebben wij weer geen echte goede vertaling van. En maakten we er (ook)duurzaam van.