Nu het Nederlandse publiek voor het eerst kennis maakt met de serie 'The men who made us fat' stellen wij die vraag. De Britse journalist Jacques Peretti maakte de serie voor de BCC. De NTR zond zondagavond de eerste uitzending in Nederland uit.
De uitzending van gisteravond is slechts kort via uitzending gemist te zien. Voor wie de ondertiteling worst zal zijn is via Youtube de hele serie al een tijdje te bekijken. De NTR zendt binnenkort de volgende uitzendingen met ondertiteling uit.
De NTR schrijft:
In de hele wereld neemt het overgewicht toe. Er zijn nu meer mensen te dik dan er ondervoed zijn. Journalist Jacques Peretti doet onderzoek naar de revolutie in onze eetgewoonten in de afgelopen veertig jaar, en hoe de industrie daar munt uit heeft geslagen. In de Verenigde Staten komt hij meer te weten over een zoetstof die in de jaren zeventig werd gepropageerd om het maïsoverschot in de landbouw te benutten, een stof die nu schadelijk blijkt te zijn voor het hormoon dat je eetlust regelt. Hij vertelt over 'supersizen', een concept dat ervoor zorgde dat de voedselconsumptie en de winsten stegen. En hij praat met professionals uit de voedingsindustrie over de invoering van voordelige menu's, kingsize snacks en stunten met gratis producten. Peretti onderzoekt ideeën over wat wel en niet gezond is, ontwikkelingen op het gebied van voedingsadviezen en de invloed van marketing en reclame op de keuzes die je maakt.
De omroep velt geen oordeel. Peretti doet dat in zijn reportages met zoveel woorden wél: de voedselindustrie maakt ons dik door ons zoeter te maken en met het doel ons er meer dan ons lief is van te verkopen. They've got us hooked, noemt zijn schrijvende collega Michael Moss dat. Mensen zijn dol op wat in de natuur schaars was: vet, suiker en zout. Als je wilt verkopen, speel je daar op in.
En nu dus onze vraag. Hij staat in de titel. Wat is uw antwoord?
Amoreel ben je als je alleen maar geld wilt verdienen. Immoreel ben je als je weet wat daar de negatieve consequenties voor anderen van zijn terwijl niemand je daar nog strafbaar voor houdt. Strafbaar ben je als je weet dat het niet ondenkbaar is dat die consequenties en jouw vooruitlopende kennis daarvan op een goede dag zullen blijken en de rechter je zal vertellen dat je die dus had moeten voorkomen.
Het boek Salt, Sugar, Fat van Michael Moss is via deze link bij Bol.com te bestellen.
Fotocredits: Jacques Peretti, NTR, still uit de Nederlands ondertitelde serie
Dit artikel afdrukken
De NTR schrijft:
In de hele wereld neemt het overgewicht toe. Er zijn nu meer mensen te dik dan er ondervoed zijn. Journalist Jacques Peretti doet onderzoek naar de revolutie in onze eetgewoonten in de afgelopen veertig jaar, en hoe de industrie daar munt uit heeft geslagen. In de Verenigde Staten komt hij meer te weten over een zoetstof die in de jaren zeventig werd gepropageerd om het maïsoverschot in de landbouw te benutten, een stof die nu schadelijk blijkt te zijn voor het hormoon dat je eetlust regelt. Hij vertelt over 'supersizen', een concept dat ervoor zorgde dat de voedselconsumptie en de winsten stegen. En hij praat met professionals uit de voedingsindustrie over de invoering van voordelige menu's, kingsize snacks en stunten met gratis producten. Peretti onderzoekt ideeën over wat wel en niet gezond is, ontwikkelingen op het gebied van voedingsadviezen en de invloed van marketing en reclame op de keuzes die je maakt.
De omroep velt geen oordeel. Peretti doet dat in zijn reportages met zoveel woorden wél: de voedselindustrie maakt ons dik door ons zoeter te maken en met het doel ons er meer dan ons lief is van te verkopen. They've got us hooked, noemt zijn schrijvende collega Michael Moss dat. Mensen zijn dol op wat in de natuur schaars was: vet, suiker en zout. Als je wilt verkopen, speel je daar op in.
En nu dus onze vraag. Hij staat in de titel. Wat is uw antwoord?
Amoreel ben je als je alleen maar geld wilt verdienen. Immoreel ben je als je weet wat daar de negatieve consequenties voor anderen van zijn terwijl niemand je daar nog strafbaar voor houdt. Strafbaar ben je als je weet dat het niet ondenkbaar is dat die consequenties en jouw vooruitlopende kennis daarvan op een goede dag zullen blijken en de rechter je zal vertellen dat je die dus had moeten voorkomen.
Het boek Salt, Sugar, Fat van Michael Moss is via deze link bij Bol.com te bestellen.
Fotocredits: Jacques Peretti, NTR, still uit de Nederlands ondertitelde serie
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Strafbaar ben je natuurlijk alleen als je iets doet dat bij wet verboden is en de wet daar ook een sanctie op stelt. Tot zover het juridische aspect.
Dat voedselfabrikanten vaak amoreel/immoreel handelen lijkt me helder. Het verschil tussen die twee vind ik te oninteressant om erover na te denken. En natuurlijk gaan ook de consumenten zelf niet geheel vrijuit. En misschien ook het onderwijs wel. Weten wat je eet is inderdaad niet altijd eenvoudig, maar gewapend met de juiste informatie toch heus wel te doen.
Dat is niet helemaal juist. Het recht kent ook het zgn. Voorzorgsprincipe. Dat bestaat omdat het recht altijd de maatschappij, kennis en zich voordoende feiten volgt en niet daarop vooruit kan lopen. Als bekend is dat iets niet in de haak is, maar het nog wel mag omdat het wetgevende kader nog geen pootje bij heeft kunnen trekken, ben je uiteindelijk toch strafbaar als je wist dat je iets fout deed. Zelfs al ging je op dat moment juridisch nog niet over de schreef.
Leuke vraag, maar, "De dikmakers", wie of wat bedoel je?
De industrie in zijn geheel? Winst maken moeten zij allemaal.
Bepaalde bedrijven? En welke dan? En binnen die bedrijven: de mensen die het maken? Of de productontwikkelaars? Of het management? Ik ben bang dat niemand zich aangesproken zal voelen en er verandert pas iets als dat gebeurt; mensen die snappen dat zij het fout gedaan hebben en zich daarvoor generen.
Dat wil je proberen te bereiken met je vraag. Toch?
Je vraag zou je daarom specifiek willen betrekken op personen. Individuen met een positie en een naam.
En de vraag wordt dan: waar kom je op uit?
Ik werp niet de eerste steen, want ik ben niet zonder zonde. Heb jaren in de voedingsmiddelenindustrie meegewerkt aan het typisch Nederlandse spelletje van vervangen van dure componenten door goedkope. Gelatine door koolhydraten, mayonaise door friet saus enz. We dachten dat het goed was vanwege minder calorieën. Zetmeel ipv vet. Nu beginnen we te weten dat snelle koolhydraten slechter zijn dan bepaalde vetten.
Ik pleit (je m'excuse) om te antwoorden op je vraag met: amoreel.
Maar laten we voortmaken met beseffen dat voor onze gezondheid de kwaliteit van voeding enorm groot is en laat de industrie heel snel leren om daar een verdienmodel voor te ontwikkelen en laten we de mannen die daar het voortouw nemen de morele kampioenen noemen.
Misschien helpt dat.
Geen van 3-en, want de wetenschap kan ons geen uitsluitsel geven over het effect van genoemde ingredienten. Mijn conclusie op basis van gelezen literatuur:
- van vet word je niet dik (de juiste vetten zijn niet ongezond)
- zout houdt water vast (niet ongezond)
- suiker maakt dik en ziek
Het zit hem in de hoeveelheid wat gezond of ongezond is.