De Chinese leiders hebben een goed plan. Chinezen moeten de rijst van hun bord bannen en overgaan op aardappelen. Het is een ambitieus plan, want laat mensen hun eetgewoonten maar eens opgeven. Maar het is wel een plan dat een serieuze reductie van de uitstoot van broeikasgassen kan opleveren.
Rijstteelt vergt veel water, kunstmest en tast de bodem geleidelijk aan. Op zoek naar een duurzame en voedzame manier om de groeiende Chinese bevolking te voeden, voerde de Chinese leiding in 2015 een beleid in om de aardappelopbrengst te verdubbelen. Chinezen moesten er rijst voor laten staan en langzaam wennen aan het nieuwe stapelvoedsel.
Jun Bi van de Nanjing University in China en zijn collega's onderzochten het effect van de gewaswissel voor het milieu. Ze ontdekten dat in China geteelde aardappelen per calorie minder broeikasgassen uitstoten en minder water nodig hebben. Bi schat dat de uitstoot van broeikasgassen door basisgewassen tussen 2015 en 2030 met bijna 9% lager zal uitvallen als de regering haar aardappeldoelstellingen haalt. De aardappelen moeten daarvoor wel op de meest geschikte plaatsten geteeld worden.
Om dat resultaat te verzilveren, is mogelijk wat dwang nodig. Als de aardappelvelden de rijstvelden verdringen maar de bevolking de rijst niet laat staan, zal China rijst moeten importeren. Bi en zijn collega's waarschuwen dat de milieukosten in dat geval juist zullen toenemen.
Rijstteelt vergt veel water, kunstmest en tast de bodem geleidelijk aan. Op zoek naar een duurzame en voedzame manier om de groeiende Chinese bevolking te voeden, voerde de Chinese leiding in 2015 een beleid in om de aardappelopbrengst te verdubbelen. Chinezen moesten er rijst voor laten staan en langzaam wennen aan het nieuwe stapelvoedsel.
Jun Bi van de Nanjing University in China en zijn collega's onderzochten het effect van de gewaswissel voor het milieu. Ze ontdekten dat in China geteelde aardappelen per calorie minder broeikasgassen uitstoten en minder water nodig hebben. Bi schat dat de uitstoot van broeikasgassen door basisgewassen tussen 2015 en 2030 met bijna 9% lager zal uitvallen als de regering haar aardappeldoelstellingen haalt. De aardappelen moeten daarvoor wel op de meest geschikte plaatsten geteeld worden.
Om dat resultaat te verzilveren, is mogelijk wat dwang nodig. Als de aardappelvelden de rijstvelden verdringen maar de bevolking de rijst niet laat staan, zal China rijst moeten importeren. Bi en zijn collega's waarschuwen dat de milieukosten in dat geval juist zullen toenemen.
“The talk is focused around the value of intangibles, specifically from the perspective of advertising. He tells us that all value is subjective, BUT an intangible change can be just as satisfying as a physical change. Frederick the Great, of Prussia, wanted more the country to adopt potatoes as their primary crop. But people thought potatoes looked ugly, tasted weird, and farmers had no desire to grow them. Frederick realized the farmers would rather be jailed than forced to grow potatoes. So he took a new approach, and decided to re brand the potato – changing its perceived value. He declared that potatoes were only for the royal grew them in his garden, protected around the clock by his guards. Not long after, people gathered to create an underground potato market.“ Life Lessons from an Ad Man, Rory Sutherland, TedX.
Wow, dat is een prachtige video van TED Evil!
Kan rijst verzuipen (of verdorren) zoals aardappelen dat kunnen?
Varkensmest hebben ze in china nu ook weer genoeg om het aardappelland te bemesten.
De chinezen zijn hier komen kijken hoe ze varkens moeten houden. Gaan ze nu ook de akkerbouw praktijk kopiëren?
Er is al jaren sprake van meer aardappelen in China met Europese kennis. De Grote Vier patatfabrikanten hebben allemaal fabrieken in het land. Zo nieuw is dit niet