De aardappel is vanaf deze week eindelijk goedgekeurd als basisvoeding voor Chinezen.
China beschouwt aardappelen als een graansoort, naast de voor China belangrijke gewassen rijst, tarwe en maïs. Aardappelen kunnen door hun lage prijs de voedselzekerheid van het land vergroten. Ondanks de groei van de graanproductie in de laatste 12 jaar ervaart China nog steeds grote druk op de voedselvoorziening.
Beijing wil daarom gebruik maken van de makkelijke groei- en opslageigenschappen van aardappelen. Beijing ziet de aardappel als een ‘zekerheid achter de hand’ die de toevoer van, en vraag naar, binnenlandse granen kan vervangen tijdens turbulente periodes op de internationale granenmarkt.
Aardappelen zijn onder veel diversere omstandigheden te telen dan granen. Granen zijn kieskeurig en hebben ruimte en de juiste hoeveelheid water nodig. Aardappelen gedijen in natte, droge, warme en koude omstandigheden. Ook hebben ze minder water nodig tijdens het planten.
China beschouwt aardappelen als een graansoort, naast de voor China belangrijke gewassen rijst, tarwe en maïs. Aardappelen kunnen door hun lage prijs de voedselzekerheid van het land vergroten. Ondanks de groei van de graanproductie in de laatste 12 jaar ervaart China nog steeds grote druk op de voedselvoorziening.
Beijing wil daarom gebruik maken van de makkelijke groei- en opslageigenschappen van aardappelen. Beijing ziet de aardappel als een ‘zekerheid achter de hand’ die de toevoer van, en vraag naar, binnenlandse granen kan vervangen tijdens turbulente periodes op de internationale granenmarkt.
Aardappelen zijn onder veel diversere omstandigheden te telen dan granen. Granen zijn kieskeurig en hebben ruimte en de juiste hoeveelheid water nodig. Aardappelen gedijen in natte, droge, warme en koude omstandigheden. Ook hebben ze minder water nodig tijdens het planten.
Eigenlijk gaat de gehele Chinese uitbreiding aan aardappel productie richting chips en friet. Voedselzekerheid is dus fast-food produceren?
Aardappel heeft de industrialisatie en goedkope massaproduktie mogelijk gemaakt waar wij nu nog onze welvaart aan te danken hebben, want arbeiders en keuterboeren hadden geen paard, molensteen en bakkerij om in hun eigen graan en brood te voorzien, maar wel een lapje grond, spa en riek om het gezin van de nodige piepers te voorzien en daarnaast ook nog eens in de fabriek te gaan werken. Dat heeft China dus overgeslagen, maar ze zijn daar alsnog aan een inhaalbeurt begonnen. Rabbinge's rol hierin? (heeft daar vaak voor geijverd toen hij in het CGIAR zat). Voor de aardappel gebruikt het Chinese schrift trouwens de tekens voor boon en aarde, de "aardboon" dus, voor de statistici wordt het nu een graanvervanger? Doet me denken aan de cassave uit Thailand, die wij zo goedkoop konden blijven invoeren via het gat van Rotterdam, om onze florerende varkenshouderijen op poten te zetten! Het is dus wel oppassen geblazen met vervangers (denk ook aan Ierland)!!