Niet de genetisch gemodificeerde groenten zijn ‘Frankenfood’, dit hier staat véél dichter bij het idee in de roman van Mary Shelley. Dat vindt Nick Trachet. Hij heeft het over kweekvlees.
Kennen jullie Henrietta Lacks? Henrietta was een vrouw uit Virginia in de Verenigde Staten. Ze werd geboren in 1920. Ze overleed aan baarmoederkanker in 1951, nauwelijks 31 jaar oud. Ze liet een man en vijf kinderen achter. Henrietta was van erg eenvoudigen huize, maar toch werd zij onsterfelijk, niet door haar werk, maar door haar kankercellen.
Onsterfelijke cellen
Tijdens de behandeling die ze onderging in het Johns Hopkins-hospitaal in Baltimore, deed iemand een biopsie van haar kankercellen en liet die uitgroeien. De cellen bleven steeds groeien, zodat de medische faculteit het materiaal begon weg te schenken aan andere onderzoeksinstellingen, als experimenteermateriaal. Henrietta’s kankercellen zijn onsterfelijk geworden.
Ik leerde over dit bizarre verhaal rond 1979, tijdens mijn studies, omdat er in het labo van de VUB toen ook werd gewerkt met wat men HeLa-cellen was gaan noemen (HeLa voor Henrietta Lacks). Wij maakten toen de bespiegeling dat er veel meer kilo’s HeLa over de wereld moesten zijn verspreid dan de arme vrouw ooit heeft gewogen. En of die celkweek niet zou kunnen gebruikt worden om de mensheid te voeden? Vandaag worden haar cellen nog steeds gebruikt! Vanuit die onderzoekswereld is dat idee verder gegroeid, al lang voor wij erover discuteerden.
Nieuwste trend in voedingsindustrie
Het nieuwe woord in de voedingsindustrie is nu kweekvlees. Dat is uiteraard een onwoord, al het vlees dat we eten werd gekweekt. Behalve dan vis uit de échte visserij, zoals pladijs, haring en sommige vormen van wild, voor zover die laatste niet werden gekweekt en dan uitgezet.
Het idee om ‘wilde’ cellen, zoals stamcellen, te gaan kweken is een van oorsprong Nederlands idee. Een arts, Willem van Eelen, nam een eerste patent op kweekvlees, reeds in de jaren vijftig. Het was toen nog maar een idee.
Eerste kweekvlees
Cellen kweken in schaaltjes, zoals die van de onfortuinlijke Henrietta, is één zaak. Maar vlees is geen hoop onsamenhangende cellen. Vlees, dat zijn weefsels. Weefsels kunnen niet groeien zonder kanalen voor voeding en interne organisatie. Langzaamaan heeft men dat ook leren doen. Er werd internationaal samengewerkt, er kwam kapitaal vanuit investeringsmaatschappijen. Op 5 augustus 2013 landde het eerste kweekvlees in de pan voor het oog van Britse televisiecamera’s. Het werd een hamburger. Tja, wat had u gedacht (het had ook bolognesesaus kunnen zijn)? Het vlees kwam van het Nederlandse Mosa Meat en bestond uit spiercellen van een rund. De kweker, professor Mark Post van de universiteit van Maastricht, grapte dat die snack 250.000 euro had gekost. Ondertussen is die prijs uiteraard snel aan het dalen en waarschijnlijk zal er binnen korte tijd kweekvlees liggen in de winkelschappen.
Gedaan met ‘vleesvervangers’. Dit is vlees, al wie het proefde, beaamt dat. Maar ik zal wel niet de enige zijn die zich vragen stelt. Is dit nu de toekomst? Is dit ethisch, is dit … bio?
Vegetarisch?
Veganistisch is kweekvlees niet, de basis blijft nog altijd een dier, een koe of kip. Vegetarisch? Misschien, want er werd geen dier voor geslacht. Het is zeker ‘hoogbewerkt voedsel’, voedsel waar iedereen tegenwoordig zo tegen is: het komt uit laboratoria, het wordt gekweekt in ‘reactoren’ en er worden verschillende ingewikkelde synthetische kweekmedia voor gebruikt. Wie cynisch is, denkt aan het monster van Frankenstein. Niet de genetisch gemodificeerde groenten zijn ‘Frankenfood’, dit hier staat véél dichter bij het idee in de roman van Mary Shelley.
Net zoals Henrietta uit de tabaksvelden van Virginia, stond er ook ergens een Bella in een Limburgse wei waarvan nu meer weefsel in omloop is dan het oorspronkelijke wezen had. Smakelijk!
Dit artikel afdrukken
Onsterfelijke cellen
Tijdens de behandeling die ze onderging in het Johns Hopkins-hospitaal in Baltimore, deed iemand een biopsie van haar kankercellen en liet die uitgroeien. De cellen bleven steeds groeien, zodat de medische faculteit het materiaal begon weg te schenken aan andere onderzoeksinstellingen, als experimenteermateriaal. Henrietta’s kankercellen zijn onsterfelijk geworden.
Ik leerde over dit bizarre verhaal rond 1979, tijdens mijn studies, omdat er in het labo van de VUB toen ook werd gewerkt met wat men HeLa-cellen was gaan noemen (HeLa voor Henrietta Lacks). Wij maakten toen de bespiegeling dat er veel meer kilo’s HeLa over de wereld moesten zijn verspreid dan de arme vrouw ooit heeft gewogen. En of die celkweek niet zou kunnen gebruikt worden om de mensheid te voeden? Vandaag worden haar cellen nog steeds gebruikt! Vanuit die onderzoekswereld is dat idee verder gegroeid, al lang voor wij erover discuteerden.
Nieuwste trend in voedingsindustrie
Het nieuwe woord in de voedingsindustrie is nu kweekvlees. Dat is uiteraard een onwoord, al het vlees dat we eten werd gekweekt. Behalve dan vis uit de échte visserij, zoals pladijs, haring en sommige vormen van wild, voor zover die laatste niet werden gekweekt en dan uitgezet.
Het idee om ‘wilde’ cellen, zoals stamcellen, te gaan kweken is een van oorsprong Nederlands idee. Een arts, Willem van Eelen, nam een eerste patent op kweekvlees, reeds in de jaren vijftig. Het was toen nog maar een idee.
Op 5 augustus 2013 landde het eerste kweekvlees in de pan voor het oog van Britse televisiecamera’s. Het werd een hamburger. Tja, wat had u gedacht?
Eerste kweekvlees
Cellen kweken in schaaltjes, zoals die van de onfortuinlijke Henrietta, is één zaak. Maar vlees is geen hoop onsamenhangende cellen. Vlees, dat zijn weefsels. Weefsels kunnen niet groeien zonder kanalen voor voeding en interne organisatie. Langzaamaan heeft men dat ook leren doen. Er werd internationaal samengewerkt, er kwam kapitaal vanuit investeringsmaatschappijen. Op 5 augustus 2013 landde het eerste kweekvlees in de pan voor het oog van Britse televisiecamera’s. Het werd een hamburger. Tja, wat had u gedacht (het had ook bolognesesaus kunnen zijn)? Het vlees kwam van het Nederlandse Mosa Meat en bestond uit spiercellen van een rund. De kweker, professor Mark Post van de universiteit van Maastricht, grapte dat die snack 250.000 euro had gekost. Ondertussen is die prijs uiteraard snel aan het dalen en waarschijnlijk zal er binnen korte tijd kweekvlees liggen in de winkelschappen.
Gedaan met ‘vleesvervangers’. Dit is vlees, al wie het proefde, beaamt dat. Maar ik zal wel niet de enige zijn die zich vragen stelt. Is dit nu de toekomst? Is dit ethisch, is dit … bio?
Vegetarisch?
Veganistisch is kweekvlees niet, de basis blijft nog altijd een dier, een koe of kip. Vegetarisch? Misschien, want er werd geen dier voor geslacht. Het is zeker ‘hoogbewerkt voedsel’, voedsel waar iedereen tegenwoordig zo tegen is: het komt uit laboratoria, het wordt gekweekt in ‘reactoren’ en er worden verschillende ingewikkelde synthetische kweekmedia voor gebruikt. Wie cynisch is, denkt aan het monster van Frankenstein. Niet de genetisch gemodificeerde groenten zijn ‘Frankenfood’, dit hier staat véél dichter bij het idee in de roman van Mary Shelley.
Net zoals Henrietta uit de tabaksvelden van Virginia, stond er ook ergens een Bella in een Limburgse wei waarvan nu meer weefsel in omloop is dan het oorspronkelijke wezen had. Smakelijk!
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Kweekvlees is vooralsnog een hype bij academie en fondsen. Ik heb nog nooit iets kunnen proeven, of op kg schaal een kweekvlees product gezien. Neen, deze hype krijgt geen tijd en aandacht van mij (ons).
Jammer dat kweekvlees zoveel aandacht krijgt. Laten we gewoon heel goed worden in het kweken van peulvruchten en notenbomen en met de oogst hiervan lekker gaan koken. In onderzoek en productie naar kweekvlees gaat ontzettend veel geld en energie in zitten en aan het einde van de rit komen we ongetwijfeld weer onvoorziene problemen tegen. Het hoog bewerkte gehalte van kweekvlees belooft voor de gezondheid in ieder geval weinig goeds. Een paar weken/maanden vegetarisch gaan eten en dan mis je het vlees niet meer. Ik spreek uit ervaring. Ik eet nog steeds af en toe (biologisch) vlees, maar de drang ernaar neemt steeds verder af, terwijl ik thuis toch echt opgegroeid ben (en genoten heb van...) met karbonades, kip en saucijzen.....
En zo heeft iedereen zijn eigen hobby.
#3 En mooi als een 'hobby' gedragen wordt door een streven om af te komen van de intensieve dierhouderij met alle desastreuze consequenties voor al het leven op aarde. Ik zie het voor mezelf als een morele verplichting die gelukkig ook nog goed is voor de gezondheid en blijkt ook nog erg lekker te kunnen zijn.
De desastreuze consequenties voor het leven op aarde worden veroorzaakt door de intensieve menshouderij.
Als jij het goed vindt om zo te leven is het mij goed maar laat de rest in hun waarde met hun manier van leven.