Biefstuk, schnitzel, plakken zalm en carpaccio kunnen behalve uit één stuk vlees of vis ook uit kleine stukjes vlees bestaan die letterlijk aan elkaar geplakt zijn. Dat liet de Keuringsdienst van Waarde maandagavond zien in zijn jongste uitzending. Vleesverwerkers plakken resten vlees aan elkaar met lijm die is gemaakt van fibrinogeen en trombine, stofjes die uit het bloed afkomstig zijn. Deze eiwitten veroorzaken bloedstolling bij wondjes.
Voor ingewijden niets nieuws. Maar na de uitzending bleek dat dit voor veel kijkers als een onaangename verrassing kwam. "Walgelijk," "smerig" en "echt zo goor" waren een paar reacties die het AD van Facebook haalde.
Roy van der Ploeg van het Voedingscentrum zegt in het AD: “De lijmstoffen zijn vaak natuurlijke fosfaten die de stukken vlees aan elkaar hechten. Het is veilig." Wel moet je het zogenoemde 'lijmvlees' goed gaar bakken. Bij een stuk vlees of vis uit één stuk zitten de bacteriën alleen aan de buitenkant. Bij verlijmd vlees kunnen ze ook binnenin je plakbiefstukje terecht zijn gekomen.
AD - Gelijmd vlees maakt consumenten misselijk
Voor ingewijden niets nieuws. Maar na de uitzending bleek dat dit voor veel kijkers als een onaangename verrassing kwam. "Walgelijk," "smerig" en "echt zo goor" waren een paar reacties die het AD van Facebook haalde.
Roy van der Ploeg van het Voedingscentrum zegt in het AD: “De lijmstoffen zijn vaak natuurlijke fosfaten die de stukken vlees aan elkaar hechten. Het is veilig." Wel moet je het zogenoemde 'lijmvlees' goed gaar bakken. Bij een stuk vlees of vis uit één stuk zitten de bacteriën alleen aan de buitenkant. Bij verlijmd vlees kunnen ze ook binnenin je plakbiefstukje terecht zijn gekomen.
Dat is nogal simpel, Dick (#33): een zeug ('uitgebaarde moeder') is drie keer zo groot als een slachtvarken ('meisje') en wordt dus (meestal) niet eens in dezelfde slachterij geslacht (slachtlijnen zijn ingesteld op formaat van de te slachten dieren).
Jos, hoe maken ze in de slachtwereld onderscheid tussen meisjes en uitgebaarde moeders?
Dick in de slachterijwereld wordt ook voor jonge dieren wel degelijk de term zeugen gebruikt maar dit terzijde.
De omslag naar het houden van beren is 10 jaar geleden opgang gekomen door het verdoofd castreren gebod.
Slachtwereld was (en is nu nog) huiverig voor 'stinkers' en voerde een berenkorting (€5.00 per dier) in. Dit om de kosten van detectie bij de leverancier te leggen.
De kans op een stinker is +/- 1-3% en dalende door genetica, voer en huisvesting.
Overigens is de categorie stinker ook weer onder verdeeld in 5 gradatie's, niet iedere stinker 'stinkt' even hard.
Daarnaast zit er bij ons ook een afwijking want een 30% van de mensheid kan deze specifieke afwijkende geur helemaal niet waarnemen.
Dit alles maakt het een complex verhaal.
#29, Sander, ze vragen om geltjes. Zeugen is een fase eerder, de moeders van zowel beertjes als gelten.
Jack #28, ik heb altijd begrepen dat plakvlees prima spul is omdat de plak alleen maar meer hoogwaardige eiwitten toevoegt. Vergis ik me?