Vers is niet altijd ook het gezondst, zou blijken uit een nieuw onderzoek door wetenschappers van de Universiteit van Sevilla naar de zogenoemde ‘biotoegankelijkheid’ van stofjes in sinaasappelsap. Het gaat om de carotenoïden, antioxidanten die de planten en vruchten kleur geven, maar ook bouwstoffen zijn voor vitamine A en door hun anti-inflammatoir effect kanker zouden helpen voorkomen. In het geval van citrusfruit gaat het ook om het kleurloze phytoeen en phytoflueen. Bij processen als invriezen of pasteuriseren gaat een deel van deze stofjes verloren.
Uit het Spaanse saponderzoek blijkt dat diepvriezen de moleculaire structuur van sinaasappelsap dusdanig verandert, dat de biotoegankelijkheid toeneemt. Met andere woorden, er wordt meer van de gezondheidsbevorderende stoffen opgenomen door het lichaam, dan bij vers sap. De wetenschappers zelf houden nog een aantal slagen om de arm en doen vervolgonderzoek, maar MailOnline concludeert alvast dat ‘sinaasappelsap gezonder is als het bevroren en ontdooid is geweest’.
MNT - GDPR consent required
Uit het Spaanse saponderzoek blijkt dat diepvriezen de moleculaire structuur van sinaasappelsap dusdanig verandert, dat de biotoegankelijkheid toeneemt. Met andere woorden, er wordt meer van de gezondheidsbevorderende stoffen opgenomen door het lichaam, dan bij vers sap. De wetenschappers zelf houden nog een aantal slagen om de arm en doen vervolgonderzoek, maar MailOnline concludeert alvast dat ‘sinaasappelsap gezonder is als het bevroren en ontdooid is geweest’.
Zucht, zou het kloppen wat er geconcludeerd wordt? Twee dingen:
- de zgn bioaccessibility is gemeten in vitro, door een nagebootst verteringsproces. Dat zegt nog niet dat het (1) ook in een mens dit resultaat oplevert en (2) hoeveel er daadwerkelijk in de bloedstroom wordt opgenomen. Dat laatste was niet eens onderdeel van de simulatie. De uitspraak "er wordt meer van de gezondheidsbevorderende stoffen opgenomen door het lichaam" kan op basis van dit onderzoek dus echt niet gedaan worden.
- wat er niet genoemd wordt is dat bij bevriezing een flink percentage van de bioactieve stoffen kapot gaat. Dat van het beetje dat overblijft relatief meer vrij beschikbaar blijkt, wil nog niet zeggen dat er in absolute zin ook een grotere hoeveelheid stof beschikbaar is. Als je dat berekend uit hun data, zijn de verschillen opvallend klein. Bijvoorbeeld vers heeft 7.73mg/100ml totaal cartenoïden, waarvan 7.57% beschikbaar zou zijn. Dat is netto 0.59mg/100ml. Maar in ultrafrozen, kamertemperatuur ontdooid zit nog maar 5.24mg/100ml, waarvan 14.44% beschikbaar zou zijn. Dat is netto 0.76mg/100ml. Niet overdreven veel meer dus. Wat echter vooral naar voren geschoven wordt zijn de beschikbare percentages (bijv. die 7.57% en 14.44%), en dat geeft een heel vertekend beeld. Gepasteuriseerd komt daarbij als winnaar uit de bus met wel 25.93%, maar dat is 25.93% van nog maar 2.57mg/100ml (de rest is kapot), wat netto dus 0.67mg/100ml oplevert, wederom ongeveer hetzelfde.