Vorig jaar kwam de zender met de eerste serie van "Kill it, Cook it, Eat it" waar restaurantgasten getuige waren van de slacht van hun rund, varken of lam voordat de kok het nog warme vlees klaar maakte en serveerde. Dier en vlees weer met elkaar verbonden. Deze week start de tweede serie: ze gaan een stap verder en verhogen de aaibaarheidsfactor. Dit keer kijken ze naar de slacht van de jongste dieren: zuiglam, kalf en speenvarken.
Ook Jamie Oliver houdt van dit soort aanschouwelijk onderwijs. Afgelopen vrijdag maakte hij mensen heel direct duidelijk dat als je eieren eet, je 'medeplichtig' bent aan de verwerking van het afval: de eendagskuikens van het mannelijk geslacht. In de gewone houderij, maar ook de biologische! Zie hier een fragment:
Bij mij komt de vraag op of je als consument na deze beelden mede verantwoordelijkheid wilt nemen voor dit type 'systeemfouten'? Of heeft het spel op schuldgevoel een averechts effect en gaan de koppen dieper het zand in?
Wat vinden jullie? Kopen we onze schuld af en huren we de pluimveesector in om dit netjes te doen? Of moet iedere ei-eter weten welke bij-effecten er vast zit aan het tikken van een eitje?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Je was me net voor, daarom mijn tekstje als column bij deze.
tranen om een leghaan
Jamie creëert met deze uitzendingen domme schuld.
Een leghaantje, de ongewenste zoon van een legkip, zou er bij leven ca. 18 weken over doen om groot te worden. Drie keer zo lang als een conventionele vleeskip. Anderhalf keer zo lang als een biologische. Alleen zit er dan nauwelijks vlees aan. Hij is nl. geoptimaliseerd voor de taak van zijn zusjes: eieren leggen. Ben je daar goed in, dan stopt je lijf zoveel mogelijk in eieren en zo weinig mogelijk in vlees. Onze leghaan bakt daar natuurlijk niks van, maar zit toch zonder vlees. Triest, maar een economische realiteit: leghaantjes zijn volstrekt waardeloos voor consumptie. Konden we ze maar opeten, dan werden ze niet nutteloos omgebracht.
Jamie laat ze op TV vergassen en maakt zijn gasten tot beulen. Ze moeten huilen. En dan?
Ja, en dan? Daar is geen oplossing voor, behalve vegetariër worden of zodanige genetische manipulatie dat legmoeders alleen nog eieren met vrouwelijke dieren produceren. Jamie heeft het daar niet over. Buiten scharrelaars zouden de oplossing zijn. Nee dus, want dat heeft niets met het probleem van de zgn. ééndagskuikens - haantjes die direct worden vernietigd - te maken.
Jamie creëert schuld, maar helpt de haantjes niet verder. Waarom het publiek er dan zo mee confronteren? Vroeger werd dit soort haantjes van 'dubbeldoelkippen' jong geslacht. Hadden die het slechter dan de nu vergaste of - bloederiger, maar mogelijk zelfs sneller en dus 'humaner' - direct in de versnipperaar vernietigde? Het klinkt niet fijn en ziet er nog minder prettig uit, maar het is een niet weg te poetsen realiteit die je zelfs met je bewuste keuze voor eieren van biologisch-dynamisch buitenscharrelende hennen niet oplost.
Doden om economische redenen is een feit in de dierhouderij. Jamie vergelijkt het met situaties waarin het welzijn verbeterd kan worden. Dat is onzin. Eten is doden. Daar moet de moderne consument weer aan wennen of het laten. Het is een fundamentele keuze, die niets te maken heeft met dierwelzijn, maar met de vraag of je dieren wel of niet wilt eten. De kuikenkwestie draait om ons welzijn, niet om dat van de leghaankuikens: we willen het niet weten, maar Jamie's gasten en kijkers konden niet meer ontkomen.
Jamie blijkt beide vragen door elkaar te gooien en verzuipt daarmee in zijn onderwerp.
Uit een Volkskrant artikel van gisteren over Jamie's actie blijkt overigens dat in het Verenigde Koninkrijk 5% van de gegeten vleeskippen biologisch is. De Britten mogen er trots op zijn. Dat is nl. ruim 300% meer dan bij ons.
@dick
omdat je er niks aan kan doen hoef je het niet te weten?
hij maakt het wat dramatisch, zo met publiek erbij, maar het gebeurt dus is het goed als we dat te horen en zien krijgen.
kun je altijd nog besluiten het te negeren.
Volstrekt eens. Ik bedoelde niet te zeggen dat het moet worden weggehouden. Jamie husselt houderij-aspecten, waar veel verschillende keuzen in kunnen worden gemaakt, en het domme feit dat we moeten doden om vlees te kunnen eten door elkaar. Dat zijn volstrekt gescheiden onderwerpen.
Doden om te eten is een wel/niet keuze. Dierwelzijn niet.
Dick en de relatie met biologisch is juist zo opvallend. Ook de eendagshaantjes in de biologische sector gaan het gasvat of de houtversnipperaar in. Dood hoort erbij!
Wat dat betreft is de tweede serie van Ki, CI, EI ook zo interessant. Dat een volwassen (?) rund wordt geslacht vinden we wel goed, maar is dat anders bij de aaibaren? Is het zuiglam zieliger dan het weidelam, komen er meer emoties los bij het (slachten en eten van het)speenvarken, dan bij hetzelfde proces van zijn puberende, Hamvarken?
Waar liggen voor ons de grensen van wat je wel/niet wil weten?
En is het reeel om die schuld af te kopen en de producenten dat onzichtbaar te laten verzorgen, zodat ik als consument me niet schuldig hoef te voelen. Ik niet medeplichtig ben.
"En is het reeel om die schuld af te kopen en de producenten dat onzichtbaar te laten verzorgen, zodat ik als consument me niet schuldig hoef te voelen. Ik niet medeplichtig ben." Nee!!
En al helemaal niet als je voor een vergaande vegetarische politiek in de Kamer stemt, maar wel als lacto-vega BD-eieren en vegetarische kaas eet (waar stierkalveren voor worden geslacht, ook al worden hun maagenzymen - stremsel - er niet voor gebruikt) om stiekum toch hun dierlijke eiwitten binnen te krijgen.