Het Vlaams Instituut Gezond Leven schroeft het advies om twee keer per week vis te eten terug naar één keer. Zware metalen in (vervuild) zeewater stapelen zich op in vissen en zeevruchten en belanden vervolgens op ons bord. Dat kan schadelijk zijn voor onze gezondheid, schrijft Knack.
Kwik is zo'n zwaar metaal. Eind vorig jaar kwam popster Robbie Williams, die twee tot drie keer per dag vis at in het nieuws omdat hij bijna een kwikvergiftiging had opgelopen. Bewoners van arctische gebieden (die veel vis eten) maar ook omwonenden van goudmijnen (waar kwik wordt gebruikt voor goudextractie) lopen risico op een kwikvergiftiging.
Volgens het Europese Voedselagentschap (EFSA) is de maximale wekelijkse hoeveelheid kwik voor volwassenen 1,3 microgram per kilogram lichaamsgewicht. Iemand van 70 kilogram 'mag' dus 91 microgram per week binnenkrijgen. Vissen met kwikgehaltes als tonijn (29 microgram per 100 gram) en kreeft (30 microgram per 100 gram) zijn nog veilig, maar een portie zwaardvis (121 microgram per 100 gram) kun je beter overslaan.
Het Vlaams Instituut Gezond Leven noemt ook overbevissing als een reden om de visinname te beperken. Om zowel jezelf als het milieu te beschermen, adviseert het instituut niet meer dan één portie vis per week te eten. In Nederland is
één portie per week al langer aanbevolen, bij voorkeur van vette vis mét keurmerk. Het argument achter het Nederlandse advies is voornamelijk gericht op het voorkomen van overbevissing.
Knack - Eet één portie vis per week, geen twee
Kwik is zo'n zwaar metaal. Eind vorig jaar kwam popster Robbie Williams, die twee tot drie keer per dag vis at in het nieuws omdat hij bijna een kwikvergiftiging had opgelopen. Bewoners van arctische gebieden (die veel vis eten) maar ook omwonenden van goudmijnen (waar kwik wordt gebruikt voor goudextractie) lopen risico op een kwikvergiftiging.
Volgens het Europese Voedselagentschap (EFSA) is de maximale wekelijkse hoeveelheid kwik voor volwassenen 1,3 microgram per kilogram lichaamsgewicht. Iemand van 70 kilogram 'mag' dus 91 microgram per week binnenkrijgen. Vissen met kwikgehaltes als tonijn (29 microgram per 100 gram) en kreeft (30 microgram per 100 gram) zijn nog veilig, maar een portie zwaardvis (121 microgram per 100 gram) kun je beter overslaan.
Het Vlaams Instituut Gezond Leven noemt ook overbevissing als een reden om de visinname te beperken. Om zowel jezelf als het milieu te beschermen, adviseert het instituut niet meer dan één portie vis per week te eten. In Nederland is
één portie per week al langer aanbevolen, bij voorkeur van vette vis mét keurmerk. Het argument achter het Nederlandse advies is voornamelijk gericht op het voorkomen van overbevissing.
Nav reactie 1 en 2, toch vreemd dat de overheid ook hier in de angstreflex schiet terwijl wij voornamelijk vis eten uit binnenste (veilige) ring. Hoe kan duurzaamheid/visstand een argument zijn terwijl de winkels vol liggen met vis met MSC keurmerk? iemand?
Het misverstand zoals dat bij Dick bestaat over de rijkdom aan heerlijke vissen in de Middellandse Zee zal ontstaan zijn door de tovenarij van Franse, Italiaanse en Spaanse koks om van weinig nog iets geweldigs te maken. In IJmuiden komen de mooiste en smakelijkste vissen aan land, maar de inwoners van mijn geboorteplaats weten niet beters ermee te doen dan ze door kant-en-klaar beslag te halen en ze in de frituur te kieperen en ze te serveren met een zoetige kledder die ze ravigotte noemen.
De Middellandse zee is een gesloten zee, weinig verbinding met de Oceaan, minder aanvoer van materiaal van buiten. Er zijn ook nauwelijks getijden. De grote rivieren die erop uit komen zoals Nijl, Dnjepr, Don en Donau zorgen voor een stroming weg uit de zee, naar de oceaan.
Het is ook een diepe zee. Organismen die dood gaan, zinken buiten bereik van de meeste planten en dieren die bijna allemaal in de opperste meters leven. De zee is dus voedselarm en planktonarm. Dat is ook de reden waarom het water zo helder en prachtig blauw is! En als de basis van de voedselpiramide ontbreekt, kan je ook weinig verwachten hogerop.
De visserij bestaat er uit vele duizenden kleine vissers, die ongecontroleerd opereren. Bestandsbeheer?
De Méditerrannée is daarenboven een vuile zee. Pollutie kan er niet weg, uit de Noordzee wél.
Tenslotte hadden de vissers na WOII de vervelende gewoonte om te vissen met het overschot aan handgranaten. Ook niet goed voor de bestanden en het milieu.
Nick, wat is de reden voor die relatieve visarmoe?
Huib heeft wel gelijk in de zin dat, in vergelijking met Noordelijker wateren (of de koude atlantische wateren), er in de Middellandse zee niet bijster veel vis zit. Ansjovis komt uit Marokko en Cantabrië, veel meer dan uit ... Italië. Maar de espadon, Xiphius gladius, is circumglobaal. Komt niet alleen in de middellands zee voor en de soort is allicht wel onder visserijdruk, maar niet echt bedreigd. Om een vis te vangen, moet je hem willen vangen en veel landen zoeken deze vis niet op.
Culinair: Net zoals voor de tonijnen, mag je zwaardvis niet doorbakken. Hij moet rosé blijven.