Dat schrijft WebMD.

Klein beetje minder slaap, groot effect
Een onderzoeksteam van het Weill Cornell Medical College in Qatar voerde een studie uit met 522 patiënten waarbij zojuist Diabetes type II was geconstateerd. Alle deelnemers vulden bij het begin van het onderzoek slaapdagboeken in en berekenden hun wekelijkse slaapachterstand. Ook werden hun lengte, gewicht, buikomvang en nuchtere bloedsuikerniveaus vastgelegd. Daarna werden de deelnemers in drie groepen ingedeeld. Groep 1 kreeg de gebruikelijke behandeling, groep 2 kreeg extra sport en groep 3 kreeg extra dieetadvies en sport.

Na 6 en na 12 maanden werden de metingen herhaald. Al bij de start bleek dat proefpersonen die doordeweeks een slaapachterstand opbouwden 72% meer kans liepen obees te zijn. Na 6 maanden scoorden de mensen met een slaapachterstand significant slechter op obesitas en insulineresistentie. Bij de 12-maandenmeting bleek dat iedere 30 minuten doordeweekse slaapachterstand een risicoverhoging van 17% voor diabetes en van 39% voor insulineresistentie met zich mee bracht.

Langdurig effect
Het grote effect van dat kleine beetje minder slaap komt volgens professor Shahrad Taheri uit Qatar, doordat het slaapritme het metabolisme langdurig beïnvloedt. Het inhalen van slaaptekorten die door de week zijn opgelopen heeft dan ook geen zin.

Het onderzoek werd gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van Endocrine Society.

Fotocredits: ’Gary had a long night’, star5112
Dit artikel afdrukken