2010: uw hoogte- en dieptepunten uit het nieuws

Ik vond die jetzer van een Frankenstein-zalm wel een hoogtepunt.

Hoogtepunt: dat Douwe Egberts fair trade gaat verkopen.

Dieptepunt: jaarlijks wederkerend - "Why Didn't We Save Ourselves When We Had the Chance?" dixit Pete Postlethwaite zaliger.

Ah, en nu weet deze Vlaming ook weer waar land'genot'en voor staat.

Net zoals 2009, was 2010 een jaar vol creativiteit en het grijpen van opportuniteiten. Wist je trouwens dat het woord "crisis" in het Chinees wordt geschreven in twee ideogrammen? De eerste moet je interpreteren als "oppassen, gevaar" en de tweede als "opportuniteit". Die Chinezen hielden me dus ook nog in 2010 alle voelsprieten de lucht in!
Het hoogtepunt van 2010 was voor mij ongetwijfeld de opstart van dauranta, de duurzame Traiteur ©, een nieuwe afdeling binnen onze cateringzaak, waarbij onze (jarenlange overtuigde) duurzame engagementen binnen geheel ons bedrijfje een eigen gezicht begonnen krijgen. We zijn van het principe om het eerst te doen, en dan te communiceren. Sommige klanten haakten af, ze hadden het niet zo goed begrepen wat we bedoelden met "'duur'zaam", maar heel wat nieuwe (potentiële) klanten juichten ons initiatief toe!
Nieuwe uitdagingen werden ons aangereikt: recepties en walking diners tot 2.000 personen. We leerden op die manier ook tientallen nieuwe mensen kennen, jonge nieuwe Belgen, die interesse toonden in onze triple bottom line-aanpak en met ons ook wel een "bout de chemin" wilden gaan.
2010 was ook het jaar dat ik gevraagd werd om vanaf vandaag (3 januari 2011) een opleiding keukenmedewerker voor anderstalige allochtonen uit te werken tot een MVO restaurantje in hartje Brussel. Een uitdaging gebaseerd op een jarenlange ervaring als lesgever in combinatie met mijn beroepservaring. Het wordt vooral een uitdaging om deze voltijdse job te gaan combineren met ons cateringbedrijfje ... Maar als dankzij mijn interventie ook wel een aantal andere mensen aan de slag kunnen gaan, ja, dan kon ik dit niet refuseren. Eind september namen we trouwens nog pas onze nieuwe professionele keuken ?op mensenmaat? bij ons thuis in gebruik, wat nu vooral mijn vrouw Bahija zal toelaten in een grotere harmonie en duurzamer te kunnen werken en leven (met een stukje natuur : "tsjirp tjsirp"). Tssss ... en ik weer in hartje Brussel (broem broem, tuut, tuut!)
Eind november lanceerde ik ook de gedachte om een voedselverwerkend bedrijf uit de grond te stampen, een nieuwe voedselcultuur gestalte geven, producent en consument te verbinden door meerwaarde, ? en het was van de eerste tweet raak ?

2010 begon, verliep en eindigde heel spannend en 2011 wordt het blijkbaar ook, ik wens het jullie ook !
PS : Hopelijk heb ik net zoals den Giedo, ook nog goede sex (lekker, gemakkelijk en zorgzaam ;)!

Voor mij was 2010 'het' voedseljaar, eentje dat me als een hoorn des overvloeds voedsel gaf voor lichaam … en geest.
Dat voedseljaar begon schuchter op 1 januari toen we Mycelium officieel boven de doopvont hielden. Een initiatief dat meer vanuit de buik dan het verstand het daglicht zag.
Uit gedrevenheid en besef, als een schuchtere poging een kleine bijdrage te leveren tot verduurzaming van iets dat mijn vrouw en mezelf 28 jaar geleden samenbracht, nl. 'zorg' en aandacht voor 'real food'. Heel erg lokaal, in ons eigen keuken, mensen via Ontdekking en Ervaring mogelijkheden aanreiken om terug in Verbinding te treden met wat voedsel dient te zijn én met wie het zorgzaam verzorgt.
Maandenlang bewandelden we dit pad met een aantal mensen die de weg vonden naar ons eigen kleine eiland.
Maar het geruis van de grote zee rondom ons deed me in september beseffen dat eilandjes slechts waarde krijgen als ze zich met elkaar verbinden. Dat is uiteindelijk toch de ware aard van het mycelium.
Ik zocht en vond Foodlog.
Aanvankelijk leek het een virtueel (droom)eiland, een oase waar het meest divers voedsel groeide, in stand gehouden door een waaier van foodaddicten: boeren, would-be boeren en niet-boeren.
Wat een Ontdekking!
Amper veertien dagen later mocht ik het genoegen van de Ervaring proeven op de Foodlog BBQ in La Chataigneraie. Sindsdien ontmoette ik offline meer foodloggers, warme ontmoetingen tussen mensen die zich niet meer aan elkaar hoefden voor te stellen. Dat leidde tot echte Verbindingen in Vlaanderen, maar vooral Nederland.
Zij zorgden voor mijn hoogtepunten in 2010.
Maar geen hoogtepunten zonder dieptepunten. Na elke bergaf komt er een bergop, zou Lamme Goedzak zeggen.
Mij heeft de ontoegankelijkheid van enkele kanalen in Vlaanderen terleurgesteld. Het gebrek aan dynamiek, een vorm van lethargie en inertie, het-eigen-huisje-denken, …
Maar laat het ons daar maar niet te veel over hebben. Blijven proberen, is de boodschap van wie wilt verbinden.
Dat brengt mij tot mijn hoop en verwachtingen voor 2011:
Denken en praten ombuigen tot helpen en doen.
Zaaien dient om te oogsten. Laat ons hopen dat de zaden die in 2010 werden uitgestrooid vruchtbare aarde vinden in 2011 en tot kieming leiden. Laat ons die frele kiemen met zorg ondersteunen en niet bij aanvang doodrelativeren of doodfilosoferen. Laat ons kansen geven aan hen die het goed menen. Laat ons ons inzetten om al die kleine eilandjes die ontstaan te verbinden en te ondersteunen.
Laat ons vooral streven naar verbetering van het boerenbestaan, de zorgdragers van ons eten én geen toestanden in het leven roepen of onderhouden die voornamelijk zij die er zich mee bemoeien beter laten van worden.
Laat ons ijveren voor een nieuwe voedselcultuur en minder voor voedselsystemen.
Een voedselcultuur die net als goede sex geen buitensporige hoogstandjes vereist, maar waardevol wordt in zijn alledaagsheid, in zijn alledaagse eenvoud: Lekker, gemakkelijk en zorgzaam.

@ Frank van Berkum

Dank voor je compliment - en inderdaad is er een direct verband tussen bewegen en dalende gewichtscurve (in mijn geval 's ochtend heel vroeg bed uit en gelijk binnen 5 minuten op de fiets stappen, 3 kwartier fietsen - i.v.m. geimmobiliseerde scoliose zijn ren & spring sporten uit den boze voor mij).
En...bij gewichtstoename weer strak op vermijden koolhydraten. Fluctuaties hou je, maar lijn blijft dalend. Wintermaanden fiets ik niet, dan moet je meer op de KH letten.
Bij alle mij bekende (huis)artsen en praktijkondersteuners heb ik geen kennis kunnen ontdekken op het gebied van voeding.
Welke producten moet ik eten om in ieder geval wekelijks alle essentiële aminozuren éénmaal binnen te krijgen? Antwoord is altijd: je moet gevarieerd eten.
Dan bid ik maar dat AH zijn zich wel bewust is hiervan, want half Nederland koopt uitsluitend de groenten uit het bonusschap. Volksgezondheid in handen van de bonusaanbiedingen, te mooi om waar te wezen!
Nee, nog even serieus, mijn tandarts sprak over opzet om via preventie veel tandproblemen te voorkomen. Voor hen geen nieuw gegeven. M.b.t. de voeding en huisartsen ligt hier nogal wat braak terrein.
Allemaal weer aan de postelein? Wat is dat...postelein?
Azijn is aan mij niet besteed - probeer marine phytoplankton maar eens, smaakt net zo heftig en schijnt alles in zich te hebben wat een mens nodig heeft. Geen arts die het kent....
't Wordt weer een geweldig jaar, Frank! Ik zie er naar uit...