Een internationale groep onafhankelijke wetenschappen, de 'Task Force on Systemic Pesticides', heeft zich gebogen over de ruim 800 studies naar de gevolgen van systemische pesticiden. Ze komen tot de conclusie dat deze systemische pesticiden - neonicotinoïden en fipronil - die door de hele plant worden opgenomen, schadelijke gevolgen hebben voor bestuivende insecten zoals bijen en vlinders, maar ook voor vissen, amfibieën, vogels en microben. Dieren komen met de stoffen in aanraking via de bodem, het oppervlaktewater, de behandelde planten en zaden, en de lucht.
Sijas Akkerman, hoofd voedsel Natuur & Milieu, zegt op Boerderij dat 'de meest gebruikte neonicotinoïden (ofwel neonics) minstens 5.000 tot 10.000 keer giftiger [zouden] zijn voor bijen dan het al lang verboden insecticide DDT'. Het Nederlandse College Toelating Gewasbeschermingsmiddelen (CTGB) moet deze middelen dan ook zo snel mogelijk van de markt halen, vindt Natuur & Milieu.
Vlaanderens grootste natuurvereniging, Natuurpunt, is dezelfde mening toegedaan, maar zoekt het nog een stap hogerop: "het benadrukt de prangende nood aan een krachtdadig Europees beleid tegen dit type superpesticiden", zegt Annelore Nys in De Morgen. Op dit moment is een Europees moratorium op 3 neonics en fipromil van kracht, dat loopt echter eind 2015 ten einde.
In een artikel op EOS wordt uitgelegd hoe de middelen hun werk doen: 'Bijen die aan deze neonicotinoïden worden blootgesteld kunnen onmiddellijk sterven, maar vooral een langdurige, geringe blootstelling is schadelijk: de bijen verliezen hun vliegvermogen, reukzin, weerstand tegen ziektes, geheugen, vruchtbaarheid en gaan daardoor minder foerageren'. Bij andere bestuivers en diersoorten komen 'verminderde reukzin, aantasting van het geheugen, verlies van vruchtbaarheid, verminderde voedselinname, vliegproblemen [voor]. Bijen gaan er minder door foerageren. Regenwormen hun graafgedrag verandert. Zelfs een geringe blootstelling kan schadelijk zijn', weet De Standaard.
De Morgen laat ruimte voor een reactie door Phytofar, de Belgische Associatie van de Industrie van Gewasbeschermingsmiddelen. Die laat horen dat 'het rapport volgens haar onvolledig is'. "Recente studies die aantonen dat er geen link is tussen bijensterfte en een correct gebruik van pesticiden in veldomstandigheden, werden niet meegenomen in het rapport", citeert De Morgen.
Het rapport van de Taskforce verschijnt binnenkort in het wetenschappelijk tijdschrift Environmental Science and Pollution Research.
Dit artikel afdrukken
Sijas Akkerman, hoofd voedsel Natuur & Milieu, zegt op Boerderij dat 'de meest gebruikte neonicotinoïden (ofwel neonics) minstens 5.000 tot 10.000 keer giftiger [zouden] zijn voor bijen dan het al lang verboden insecticide DDT'. Het Nederlandse College Toelating Gewasbeschermingsmiddelen (CTGB) moet deze middelen dan ook zo snel mogelijk van de markt halen, vindt Natuur & Milieu.
Vlaanderens grootste natuurvereniging, Natuurpunt, is dezelfde mening toegedaan, maar zoekt het nog een stap hogerop: "het benadrukt de prangende nood aan een krachtdadig Europees beleid tegen dit type superpesticiden", zegt Annelore Nys in De Morgen. Op dit moment is een Europees moratorium op 3 neonics en fipromil van kracht, dat loopt echter eind 2015 ten einde.
In een artikel op EOS wordt uitgelegd hoe de middelen hun werk doen: 'Bijen die aan deze neonicotinoïden worden blootgesteld kunnen onmiddellijk sterven, maar vooral een langdurige, geringe blootstelling is schadelijk: de bijen verliezen hun vliegvermogen, reukzin, weerstand tegen ziektes, geheugen, vruchtbaarheid en gaan daardoor minder foerageren'. Bij andere bestuivers en diersoorten komen 'verminderde reukzin, aantasting van het geheugen, verlies van vruchtbaarheid, verminderde voedselinname, vliegproblemen [voor]. Bijen gaan er minder door foerageren. Regenwormen hun graafgedrag verandert. Zelfs een geringe blootstelling kan schadelijk zijn', weet De Standaard.
De Morgen laat ruimte voor een reactie door Phytofar, de Belgische Associatie van de Industrie van Gewasbeschermingsmiddelen. Die laat horen dat 'het rapport volgens haar onvolledig is'. "Recente studies die aantonen dat er geen link is tussen bijensterfte en een correct gebruik van pesticiden in veldomstandigheden, werden niet meegenomen in het rapport", citeert De Morgen.
Het rapport van de Taskforce verschijnt binnenkort in het wetenschappelijk tijdschrift Environmental Science and Pollution Research.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
T.a.v. deze systemische pesticiden: als die internationale groep van experts een gedegen onderzoek naar de schadelijkheid heeft uitgevoerd en zegt dat bepaalde systemische pesticiden schadelijk zijn, dan zal de politiek daar echt wel, op aangeven van EFSA, op reageren. Ik verwacht dat daar eind 2015 een goede beslissing over zal worden genomen.
Een belangrijke discussie is natuurlijk het omgaan met het voorzorgprincipe. Wij mensen, zijn heel erg slecht in het omgaan met onzekerheid. Darom ook is, denk ik, dat voorzorgprincipe ooit in het leven geroepen.
Er is interessant onderzoek gedaan naar de werking van dat voorzorgprincipe. Daarover is in VoedselVeiligheid/VMT een stukje verschenen, nu een jaar geleden, dat ik hieronder weergeef:
"Deelnemers van een werkgroep spreken zich uit over de invloed van het voorzorgsprincipe op het voeden van de huidige en toekomstige generaties Zij keken naar de geschiedenis van het begrip voorzorgsprincipe en gaven een oordeel over dubbelzinnigheid, willekeur, en vooringenomenheid jegens nieuwe technologieën. De aandacht ging vooral uit naar landbouwkundige onderwerpen,
De auteurs stellen dat het voorzorgprincipe een belangrijke rol heeft gespeeld in aandacht krijgen voor passend risicomanagement. Als het voorzorgsprincipe echter te streng wordt toegepast, remt het innovaties ten nadele van zowel de economie als de humane gezondheid.
De deelnemers van de werkgroep, tevens auteurs, geven voorbeelden over het falen van het voorzorgsprincipe in het toepassen van risicomanagement. Zij stellen dat het voorzorgsprincipe in de toekomst zal verdwijnen. Zij beoordelen het uitgangspunt van het voorzorgsprincipe als zeer lovenswaardig, maar stellen dat het is verworden tot een onwerkzaam en contraproductief systeem.
De auteurs propageren absoluut geen roekeloos gedrag, maar vinden dat hun bevindingen uitwijzen dat op velerlei gebieden het voorzorgprincipe meer kwaad dan goed doet. Zij stellen: “het voorzorgsprincipe heeft gefaald als algemene strategie voor risicomanagement”.
De term voorzorgsprincipe gebruikt men ook in Europa vaak ten onrechte voor ‘voorzichtigheid betrachten’. Het principe gaat juist niet over het tegenhouden van veranderingen, maar over hoe te handelen bij wetenschappelijke onzekerheid. Vaak spelen mensen, individueel of georganiseerd, in op latente angsten die bij velen leven en doen dan een beroep op het voorzorgsprincipe. De wetenschap biedt immers geen 100% garanties. "
Dick #4, dat leidt in het beste geval tot situaties zoals de onbeslisbaarheid van de schadelijkheid van GMO's of de onbewezen schadelijkheid van aspartaam en E621 (soortgelijke gevallen). Methodologisch bestaan er in life sciences geen beslissende bewijzen, luidt een gedurfde stelling die ik zonder spoor van angst durf te poneren. Dat betekent dat in nagenoeg alle gevallen tot inroepen van het voorzorgsprincipe moet worden besloten.
Als onze voorouders dat principe hadden toegepast was zelfs het Neolithicum nooit aangebroken.
Nu we 10.000 jaar verder zijn, ontdekken we dat we prudent moeten zijn. We hebben nog weinig gesofisticeerde maatschappelijk geaccepteerde manieren weten te ontwikkelen om daarmee om te gaan nu we wetenschap niet meer vertrouwen.
Is dit niet de omgekeerde wereld?
Zou het niet zo moeten zijn dat fabrikanten de ONschadelijkheid van nieuwe producten zouden moeten aantonen, ipv. getroffenen de schadelijkheid?
Is dit niet tevens het zoveelste bewijs dat de huidige methoden om toxiciteit en effecten op het milieu te bepalen - voornamelijk gebaseerd op lethale dosis - ontoereikend zijn?
En dan hebben we het nog niet eens over de interactie van de resulterende cocktail aan bestrijdingsmiddelen in het milieu, en de effecten daarvan op meer dan alleen dat ene, of die paar onderzochte proefdieren.
Ik denk in ieder geval dat de Belgen de correcte partij adresseren.
Goede vraag, misschien spelen economische belangen mee?