2 min
Vorige week vlogen de opvallende groente-innovaties je ineens om de oren. Vierkante tomaten, rosé asperges, gevoed met biologische rode wijn... Dat bleken bij nader inzien 1 aprilgrappen. Maar groente-innovaties zijn wel degelijk serious business. Producenten investeren miljoenen in jarenlange zoektochten naar de perfecte groente, zoals een ui waar je niet van huilt, of een watermeloen die makkelijk in de koelkast past.
Al ruim 35 jaar zweeft de wens van een ui die je niet laat huilen al boven de markt. Vier jaar geleden lukte het agrochemiebedrijf BASF - tevens een grote zadenontwikkelaar - de Sunion op de markt te brengen in de VS. Januari jongstleden zette de traanloze ui ook voet op Europese (nou ja, Britse) bodem. Dankzij zorgvuldige veredeling en een investering van $5 miljoen is BASF erin geslaagd een zoete, niet tranentrekkende ui te produceren.
Op naar de volgende groente-innovatie, want de ontwikkeling van custom made groenten staat niet stil.
“Het moeilijke aan onze stiel is voorspellen wat de consument over tien of zelfs twintig jaar wil”, zegt Nico van Vliet van Bayer, nog zo'n grote speler in de zadenwereld. Zo is er op dit moment veel aandacht voor duurzaamheid én gemak. En dus ontwikkelde Bayer tomaatjes die stevig aan de tak hangen. "Klanten willen minder plastic én minder weggooien. Klassieke kerstomaatjes moeten vaak in een gesloten verpakking verkocht worden omdat ze loskomen én zo in je boodschappentas rollen." Die van Bayer - het vroegere verdelingsbedrijf van Monsanto in Bergschenhoek - kunnen in een open kartonnen doosje zonder dat de consument bij thuiskomst geblutste tomaatjes uit de tas vist."
Houdbaarheid is een belangrijk aspect, en grootte. Het kostte tien jaar om de houdbaarheid van tomaten met zo'n 3 dagen te verlengen. Denk maar eens aan de snoeptomaatjes in hun bekers, die zonder problemen 2 weken goed blijven. Aan de 1-persoonsspits- of bloemkool. De bloemkolen van nu ontwikkelen geen gele plekjes meer. Aan die eeuwig witte bloemkool ging een ontwikkeltraject van 20 jaar vooraf.
Tijd
Zaadveredelaars zoals Bayer, BASF of het Nederlandse Rijk Zwaan werken allemaal op de klassieke manier: door planten met gewenste eigenschappen met elkaar te kruisen en de meest veelbelovende kruisingen uit te selecteren en daar verder mee te kruisen. Dat kost tijd en geld, veel geld. "Bij Bayer starten we elk jaar met één miljoen kruisingen verspreid over de 24 gewassen waaraan we werken”, aldus Van Vliet. “Daaruit hopen we telkens tien jaar later zo’n 125 nieuwe rassen te halen. 1 miljoen input voor amper 125 output dus. Jaarlijks steken we 135 miljoen euro in research en ontwikkeling.”
Heeft een zaadveredelaar eenmaal een groentevariant ontwikkeld die goed aansluit bij de consumentenwens, zoals de Sunion, dan is het big business. "Wie hét ras maakt dat de consument én dus ook elke teler wil, leidt de markt”, zegt Van Vliet. Dat zaad is stukken duurder dan de zaadjes die je als consument voor een paar euro in het tuincentrum koopt. Voor de Bayer-tomaatjes die aan hun steel blijven zitten moet je rekenen op €1 per zaadje. Maar goed, dat levert de teler dan ook wel zo'n €40 aan opbrengst op.
Na de traanloze ui blijkt er nog een 'heilige graal' te zijn voor de zaadveredelaars. De paprika zonder zaadjes. "Er is één groot probleem: je hebt zaad nodig om een nieuwe plant te maken," vertelt Maarten van der Leeden van Rijk Zwaan. "Je moet dus als het ware tot die voorlaatste plant komen in de generatie van veredeling. Eén die nog net voldoende zaad produceert om daarna nog één plant te hebben die vruchten heeft die géén zaad meer heeft. We komen dichterbij, staan al veel verder dan tien jaar geleden." Maar vooralsnog blijft de zaadloze paprika nog buiten bereik.
Dit artikel afdrukken
Op naar de volgende groente-innovatie, want de ontwikkeling van custom made groenten staat niet stil.
“Het moeilijke aan onze stiel is voorspellen wat de consument over tien of zelfs twintig jaar wil”, zegt Nico van Vliet van Bayer, nog zo'n grote speler in de zadenwereld. Zo is er op dit moment veel aandacht voor duurzaamheid én gemak. En dus ontwikkelde Bayer tomaatjes die stevig aan de tak hangen. "Klanten willen minder plastic én minder weggooien. Klassieke kerstomaatjes moeten vaak in een gesloten verpakking verkocht worden omdat ze loskomen én zo in je boodschappentas rollen." Die van Bayer - het vroegere verdelingsbedrijf van Monsanto in Bergschenhoek - kunnen in een open kartonnen doosje zonder dat de consument bij thuiskomst geblutste tomaatjes uit de tas vist."
Voor de Bayer-tomaatjes die aan hun steel blijven zitten moet je rekenen op €1 euro per zaadje. Maar goed, dat levert de teler dan ook wel zo'n €40 aan opbrengst opDat is geen kwestie van kleine moeite, groot gemak, maar eerder van het omgekeerde. Vroeger waren veredelaars erop gespitst in opdracht van de boer of tuinder een zo groot mogelijke opbrengst mogelijk te maken. Tegenwoordig speelt de consument, al dan niet via de supermarkten die hun behoeften doorspelen aan hun leveranciers, ook een belangrijke rol.
Houdbaarheid is een belangrijk aspect, en grootte. Het kostte tien jaar om de houdbaarheid van tomaten met zo'n 3 dagen te verlengen. Denk maar eens aan de snoeptomaatjes in hun bekers, die zonder problemen 2 weken goed blijven. Aan de 1-persoonsspits- of bloemkool. De bloemkolen van nu ontwikkelen geen gele plekjes meer. Aan die eeuwig witte bloemkool ging een ontwikkeltraject van 20 jaar vooraf.
Tijd
Zaadveredelaars zoals Bayer, BASF of het Nederlandse Rijk Zwaan werken allemaal op de klassieke manier: door planten met gewenste eigenschappen met elkaar te kruisen en de meest veelbelovende kruisingen uit te selecteren en daar verder mee te kruisen. Dat kost tijd en geld, veel geld. "Bij Bayer starten we elk jaar met één miljoen kruisingen verspreid over de 24 gewassen waaraan we werken”, aldus Van Vliet. “Daaruit hopen we telkens tien jaar later zo’n 125 nieuwe rassen te halen. 1 miljoen input voor amper 125 output dus. Jaarlijks steken we 135 miljoen euro in research en ontwikkeling.”
Heeft een zaadveredelaar eenmaal een groentevariant ontwikkeld die goed aansluit bij de consumentenwens, zoals de Sunion, dan is het big business. "Wie hét ras maakt dat de consument én dus ook elke teler wil, leidt de markt”, zegt Van Vliet. Dat zaad is stukken duurder dan de zaadjes die je als consument voor een paar euro in het tuincentrum koopt. Voor de Bayer-tomaatjes die aan hun steel blijven zitten moet je rekenen op €1 per zaadje. Maar goed, dat levert de teler dan ook wel zo'n €40 aan opbrengst op.
Na de traanloze ui blijkt er nog een 'heilige graal' te zijn voor de zaadveredelaars. De paprika zonder zaadjes. "Er is één groot probleem: je hebt zaad nodig om een nieuwe plant te maken," vertelt Maarten van der Leeden van Rijk Zwaan. "Je moet dus als het ware tot die voorlaatste plant komen in de generatie van veredeling. Eén die nog net voldoende zaad produceert om daarna nog één plant te hebben die vruchten heeft die géén zaad meer heeft. We komen dichterbij, staan al veel verder dan tien jaar geleden." Maar vooralsnog blijft de zaadloze paprika nog buiten bereik.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hoeveel % van de gemiddelde bloemkool gaat inmiddels naar 'Monstanto' (Bayer) met haar patentovername? Extra (toenemende?) kosten die er eerst niet waren?
Pitloze paprika.
Een Europees patent voor een pitloze paprika van zadenreus Syngenta stoot verschillende milieu- en landbouworganisaties over heel Europa tegen het hoofd. De coalitie 'No Patents on Seeds', die actie voert voor een herziening van de Europese patentwetgeving, wijst erop dat voor de ontwikkeling van de paprika gebruikgemaakt werd van klassieke veredeling op wat in de natuur aanwezig is. En dat kan niet volgens het Europees patentrecht, zegt de coalitie, die daarvoor steun krijgt van Europarlementslid Bart Staes (Groen).
Bron: Vilt
@80: ik beweer niet dat diepvriesgroenten persé ongezonder zijn dan vers. In diverse onderzoeken is er geen/ weinig verschil in macronutriënten geconstateerd. Al is er maar weinig oog voor micro nutriënten (als enzymen).
De smaak beleving is evident...
Ik beweer niet dat die kapot gekookte kolen, andijvie, witlof, spruitjes e.a. invloed hebben gehad op de kinderen toen.... de wens tot bitterloze groenten, nooit meer spruitjes....... geen cijfers voor... puur persoonlijke ervaring (maar ik geniet nu van gehalveerde spruitjes met spekkies, balsamico en kruiden gebakken ;).... terwijl ik er vroeger van walgde (op die manier nog steeds), en mijn straf voor het niet opeten onderging. Minder bitter, 'koolsmaak', smaak, had het toen makkelijker gemaakt om die walgelijke kost naar binnen te werken. Bitterder heb ik echt leren waarderen door een oom van me met een witlof (en champignon, buiten sla uitjes) kwekerij tijdens schoolvakantie mee helpend.... en een tante die de meest heerlijke gerechten, van rauw tot oven... daarmee klaarmaakte. Die witlof is er niet meer.
Wel dat de culinaire cultuur op individueel niveau hier zwaar tekort schiet bij een aantal groepen. Dat het veel lekkerder en gezonder kan. En dat daarvoor een strategie moet zijn. De problemen door de fast food industrie... maar ook door een agro product dat veel minder voedingsstoffen bevat dan eerst ('kilo knaller') immens. Eerst één tomaat een rijke bron... nu moet je daar 3 van opeten... een behoorlijk verschil voor een kind (of volwassene), met ook nog eens slechtere smaak, die niet uitnodigt tot die 3 (die anders vanzelf gaan in nutriëntenexplosie).
#79 En waar tover je deze cijfers dan weer vandaan?
Bereidingswijzen (versheid) ook zo belangrijk voor de smaak/ kwaliteit.... bij alles! Kapot gekookte bittere andijvie (zoals gebruikelijk was hier, net als met veel andere groenten) heeft de drang naar bitterloze andijvie verstrekt bij de kids die dit naar binnen moesten proppen. Hollandse boerencuisine averechts werkend. Ook wat gezondheid (nutriëntenverlies) betreft. Terwijl het zo mooi kan in de Aziatische en Mediterrane cuisine... (rauwe andijvie stamp wel een zelf ontwikkeld recept hier uiteindelijk... waar toch nog te weinig bekendheid voor.... ook de vele nuances die daarin mogelijk zijn - ben een rauwe andijvie stamp specialist geworden ;)
Van dashi tot vis ook. Bij dit recept kan je niet werken met diepvriesvis....
Diepvriesgroenten (meestal) een wereld van smaakverschil met verse bereiding... F1 of niet. Maar wel goedkoper vaak, zeker voor een minimuminkomen dat nu niet meer rond kan komen belangrijk (800 gram diepvriesspinazie 0,89, vers 450 gram 1,69 nu ... een nieuwe hoogte/ dieptepunt... over de veel gezondere wilde spinazie hebben we het dan nog niet).