1 min
Van al het plastic-afval dat in zee terechtkomt, belandt 94% op de zeebodem. Dat betekent dat we stukken minder belang kunnen hechten aan de bejubelde oplossing van de jonge Nederlandse uitvinder Boyan Slat die samen met Boskalis een installatie ontwikkelde om drijvend plastic uit de oceanen te verzamelen.
Dat berekent de Britse onderzoeksorganisatie Eunomia in het rapport Plastics in the Marine Environment. Volgens Eunomia komt er jaarlijks zo'n 12,2 miljoen ton plastic in zee terecht, waarvan 0,95 miljoen ton microplastics.
Zeebodem
Tot nu toe werd aangenomen dat het meeste plastic in de oceanen bleef drijven en zich in grotere en kleinere 'gyres' verzamelde, zoals in de North Pacific Gyre. Dat blijkt niet te kloppen: 94% van het plastic zakt naar de zeebodem. Daar ligt gemiddeld zo'n 70 kilo plastic per vierkante kilometer. Aan of bij het wateroppervlak drijft volgens Eunomia maar 1% van het plastic afval, dat komt overeen met ongeveer 1 kilo per vierkante kilometer. In de gyres is de concentratie hoger, zo'n 18 kilo per vierkante kilometer.
De gyres krijgen echter wel de meeste aandacht, zoals blijkt uit de berichtgeving deze week over The Ocean Cleanup van de Delftse student Boyan Slat. Hij liet juist deze week een schaalmodel van zijn drijvende plastic soup-opruimer te water in de Noordzee. Het is de bedoeling dat zijn door Boskalis en de Nederlandse overheid gesteunde proefproject een jaar blijft drijven. Niet om plastic te vangen, maar om te testen of het weer- en golfbestendig is.
Stranden
Eunomia rapporteert verder dat meer dan 80% van het plastic in de oceanen afkomstig is van het land, vooral grotere stukken zoals plastic flessen en ander verpakkingsmateriaal. De overige 20% wordt op zee gedumpt en bestaat vooral uit verloren of afgedankt vismateriaal. Opvallend veel meer plastic dan verwacht troffen de Eunomia-onderzoekers aan op de stranden. Per vierkante kilometer strand ligt gemiddeld 2000 kilo plastic, zowel achtergelaten als aangespoeld. Dat betekent dat opruimwerkzaamheden aan het strand meer invloed hebben op het schoonhouden van de oceanen dan tot nu toe gedacht.
Helaas is dat voor microplastics niet haalbaar. Van de 950.000 ton microplastic die jaarlijks de zee in spoelt, is 28% afkomstig van bandenslijpsel, 29% van verfdeeltjes, 19% van kledingmicrovezels en 4% van de op dat gebied in een kwaad daglicht staande cosmetica.
Dit artikel afdrukken
Zeebodem
Tot nu toe werd aangenomen dat het meeste plastic in de oceanen bleef drijven en zich in grotere en kleinere 'gyres' verzamelde, zoals in de North Pacific Gyre. Dat blijkt niet te kloppen: 94% van het plastic zakt naar de zeebodem. Daar ligt gemiddeld zo'n 70 kilo plastic per vierkante kilometer. Aan of bij het wateroppervlak drijft volgens Eunomia maar 1% van het plastic afval, dat komt overeen met ongeveer 1 kilo per vierkante kilometer. In de gyres is de concentratie hoger, zo'n 18 kilo per vierkante kilometer.
De gyres krijgen echter wel de meeste aandacht, zoals blijkt uit de berichtgeving deze week over The Ocean Cleanup van de Delftse student Boyan Slat. Hij liet juist deze week een schaalmodel van zijn drijvende plastic soup-opruimer te water in de Noordzee. Het is de bedoeling dat zijn door Boskalis en de Nederlandse overheid gesteunde proefproject een jaar blijft drijven. Niet om plastic te vangen, maar om te testen of het weer- en golfbestendig is.
Stranden
Eunomia rapporteert verder dat meer dan 80% van het plastic in de oceanen afkomstig is van het land, vooral grotere stukken zoals plastic flessen en ander verpakkingsmateriaal. De overige 20% wordt op zee gedumpt en bestaat vooral uit verloren of afgedankt vismateriaal. Opvallend veel meer plastic dan verwacht troffen de Eunomia-onderzoekers aan op de stranden. Per vierkante kilometer strand ligt gemiddeld 2000 kilo plastic, zowel achtergelaten als aangespoeld. Dat betekent dat opruimwerkzaamheden aan het strand meer invloed hebben op het schoonhouden van de oceanen dan tot nu toe gedacht.
Helaas is dat voor microplastics niet haalbaar. Van de 950.000 ton microplastic die jaarlijks de zee in spoelt, is 28% afkomstig van bandenslijpsel, 29% van verfdeeltjes, 19% van kledingmicrovezels en 4% van de op dat gebied in een kwaad daglicht staande cosmetica.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Onmiddelijk verbieden die niet of nauwelijks afbreekbare plastics en kunststoffen zeker daar waar het (wegwerp) verpakkingen en slijtagegevoelige producten betreft, overgaan op 100% biobased en composteerbaar/ degradable op natuurlijke wijze, uitvinders slimme doekjes standrechtelijk euh standje geven! Toch en ook gezien de vele andere levensbedreigende menselijke uitspattingen die voor een groot deel onomkeerbaar zijn is het voor de gemoedsrust van de natuurliefhebbers onder ons misschien maar beter de resultaten af te wachten. De rest mag gentech gemanipuleerd en half aap en half robot naar Mars. Ik steek er in ieder geval nog maar 1 op. Wat zijn we toch een stelletje domme klootzakken.
Nog meer alarmerend plasticnieuws: The Guardian bericht dat plastic dat in de zeeën rondom Groot-Brittannië terecht komt, binnen 2 jaar zijn weg vindt naar de Noordpool, waar het 'enorme schade' toebrengt aan de fragiele Poolomgeving.
"De oceaanstromingen zijn een soort lopende banden die Brits plastic in hoog tempo naar het noorden verplaatsen, waarschijnlijk de slechtste plek waar plastic op dit moment kan zijn", zegt Erik van Sebille, oceanograaf aan het Imperial College London. Om de beweging van het plastic in kaart te brengen, gebruikte hij de 'Plastic Adrift'-tool. Nieuwsgierigen kunnen het Britse plastic met eigen ogen volgen in de zomertentoonstelling van de Royal Society.
Eerder onderzoek schat dat het Poolijs een nog grotere verzamelplaats van plastic is dan de drijvende plastic-'gyres' in de Stille Oceaan. Door de klimaatverandering dreigt het Poolijs te smelten, waardoor al dat plastic in de leefomgeving van de Poolfauna vrij gaat komen, met alle gevolgen van dien. Nu al treffen onderzoekers in vrijwel iedere vogel of vis plasticdeeltjes in de maag aan.
Maar Van Sebille is niet helemaal tegen plastic. "Plastic is een van de beste materialen die we ooit uitgevonden hebben. Dus demoniseer plastic niet, maar denk goed na over de verschillende manieren waarop we het gebruiken. En verbied dan specifieke toepassingen, zoals microbeads in cosmetica."
Dick #4/ Enno #5 : In een Journaal of andere nieuwsuitzending werd melding gemaakt van 1/3 Crowdfunding, 1/3 Boskalis & 1/3 overheid.
Enno: Het crowdfunding-deel werd inderdaad genoemd als essentieel om het experiment te kunnen starten.
Dick #2, een aantal dagen en reacties afgewacht hebbende, het antwoord.
Welke illusie heb je wanneer we in NL geen plastic verpakkingen meer mogen gebruiken en er een een torenhoge boete komt op het publiekelijk deponeren van plastic in de natuur? Het zal die 6% afgerond nog niet eens tot de 5,9999% krijgen.
Het wijzend vingertje, je weet wel.
Ik zou zeggen zet meer in op bio-plastics, ook al concurreren ze met food (zie het in het licht zoals in het bio-brandstof dossier), maar die veel sneller afbreken. Maar bovenal zet in op onnodige verpakkingen en dan bedoel ik niet alleen het plastic zakje dat nu een kwartje kost.
Je zou moeten uitzoeken waarvan je meer last hebt. Mss heb je van die 6 procent drijfplastic wel meer last dan van die 94 procent die naar de bodem zakt. Dan heeft dat ding van Slat dus wel zin.
Ik verbaas me wel over de verhoudingen. Heel veel van het plastic dat we gebruiken is polypropeen (op verpakkingen te vinden als 'PP 05' in of bij het driehoekje). En dat drijft.