Dichterbij de natuur

Jopie, beschrijf ik met het voorbeeld van Rusland hier boven niet hetzelfde proces? Ik zag dat ook ooit in Oost-Polen.

Ik ken Rwanda niet echt, uitsluitend uit de literatuur en uit info van anderen, heb er nooit gewoond of rondgereisd. Maar met 300/km2 aan mensen vooral lokaal agrarisch, lijken de grenzen van de draagkracht van het systeem aardig in zicht, zeker wanneer een deel niet eens erg vruchtbaar is. (Lessen van de OVP, dat wat er bij komt moet ook dood gaan, over draagkracht geproken.)

@Hendrik, ik probeerde met het voorbeeld van Rwanda aan te geven dat intensivering van de landbouw met veel extra input niet de enige optie is, soms moet je zowel werken aan modernisering. Waar het kan wordt het toegepast, dus bij cash crops,zoals koffie, thee en aardappels. Waar het gaat om zelfvoorzieningslandbouw kan het niet uit, kunstmest is te duur. Sinds 1984 is de import van kunstmest niet wezenlijk veranderd.

Daar zul je met de beste ecologische methodes moeten proberen de bodemvruchtbaarheid te handhaven. Dat kan, ik heb fantastische voorbeelden gezien.

Maar Hendrik, nogmaals probeer te lezen, wat ik wil zeggen, net als o.a. Lisa en Liesbeth, het is niet of of, maar en en. Intensiveren is prima waar het kan, maar probeer je eens voor te stellen dat op sommige plaatsen inputs te duur zijn, zeker waar het gaat om zelfvoorziening.

En helaas, Rwanda heeft wat vruchtbare gebieden, maar het overgrote deel is arme zandgrond met veel akelige hellingen. Ik heb er drie jaar gewoond, tot april 1994.

Jopie, nog even over je bijdrage van vanmorgen, wat hebben die verhalen van de Economist en Grist van doen met Rwanda? Moeten we hier de problemen van Rwanda bespreken? Met ongeveer 300 inwoners per km2 moet het wel een vruchtbaar land zijn. Ook grote problemen met teruglopende bodemvruchtbaarheid, erosie, waterproblemen en uitputting van de bossen. Volgens J. Diamond sloegen ze mekaar niet voor niets dood.

Ik lees Grist met enige regelmaat al jaren en de auteur is bij mij bekend. We kunnen allemaal gelukkig zijn er is hoop. Werkelijk het agro paradijs is nabij. Sukkels wij allemaal, het kan toch anders.

So why isn't eco-agriculture catching on? The report cites a bevy of obstacles, none of them technological:

(Oh, ja meneer Philpott?! Droom gerust verder hoor.)

[L]ack of policy support at local, national, regional and international levels, resource and capacity constraints, and a lack of awareness and inadequate information, training and research on ecological agriculture at all levels.

Jawel hoor daar komt ie weer, domme politici, domme docenten, domme boeren, geen enkele technische belemmering. Tjonge, jonge!

In het artikel geen enkele bijdrage waarbij het heilige geloof wordt onderbouwt met feiten. Kan ook niet want het hele verhaal is niet waar. Religie. Voordeel is de vraag naar waar of onwaar kan niet worden beantwoord, hoeft niet beantwoord te worden, het is immers een speculatief systeem. Wel te rusten. *((&^&$**od

Huib wijs me eens een handvat uit die bijdrage aan waarmee je ook maar iets wat op een vraag lijkt zou kunnen beslissen. Ik zie die niet, jij wel natuurlijk. Wel zie ik allemaal antwoorden als bewijzen uit het ongerijmde. Misschien wordt jij hier blij van, maar ik zelf krijg een diep mismoedig gevoel over mij. Omdat ik een betweter ben, misschien. Ik ga maar weer eens een boek lezen. Het zou ook kunnen dat ze de werkelijkheid geweld aan doen.

Huib, ik wil helemaal niets opbouwen, ik ben geen boer meer, en niet voor niets, ik aanschouw hoe alles door ons allen wordt afgebroken en hoe een groep religieuzen ons het paradijs voor tovert. Wanneer je zo'n stukje in Grist hebt gelezen, wie oh wie overschreeuwt zich dan?


“je gelooft toch zelf niet dat de agro productie met bio vergroot wordt?”
Hendrik, dat geloof ik juist wel. Tja, dan moet ik maar zwijgen.

Een paar maar die zijn nog klein. Wandelaars daar ;-)

Maar ik ben wel benieuwd naar hun impact inderdaad!

@ Boy, lopen er ook stiertjes bij dat jongvee?