VLAM heeft resoluut geweigerd de Award in ontvangst te nemen. VLAM zegt niets te verzwijgen: Bij het onderdeel ‘verantwoord’ focussen we op de positieve evolutie/de verduurzaming, maar gaan we enkele aandachtspunten, waaronder ook de diervoederthematiek, niet uit de weg. Ze beschrijven op hun site inderdaad heel feitelijk wat er gebeurt: Dieren hebben eiwitten nodig om te groeien. Een belangrijke eiwitrijke grondstof voor diervoeders is soja, maar dat gewas groeit niet in ons klimaat. Veevoederfirma’s moeten dus sojaschroot importeren, vaak uit Zuid-Amerika.
VLAM gaat verder uitgebreid in op de controles en samenwerkingsverbanden die ervoor moeten zorgen dat het veevoer 'veilig' is, en op de diverse maatschappelijk verantwoorde initiatieven zoals de RTRS.
Zowel 'Vlees van hier' als het puur Hollandse Sparvlees benadrukken de kwaliteitsverbetering die door minder verplaatsingen, beter toezicht, meer 'buiten' en ambachtelijke verwerking eigen zou zijn aan het lokale vlees. Maar ook een lokale koe eet meer dan alleen lokaal gras.
Zou Spar in Nederland volgend jaar het Gouden Windei van Foodwatch wegens groenwassen krijgen?
Fotocredits: Peter Huys
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ben het helemaal met je eens, er wordt veel te vaak het etiket 'grassfed' geplakt op rundvlees dat nauwelijks vers gras eet. Met name Iers rundvlees spant de kroon met foute info. Ze hebben daar net als in NL maar 6 maanden gras en mesten (net als in NL) de runderen af met reststromen en al of niet geïmporteerde granen en soja. Alleen veehouders in gebieden waar het gras minimaal 9 maanden groeit, kunnen - als ze beschikken over ongeveer 7000 m2 per dier - 100% grassfed garantie geven. Er is zelfs een speciaal EU tariefcontingent voor grassfed uit derde landen. De voorwaarden en controles om deel te nemen aan dat contingent zijn erg streng, je kan de EU verordening hier lezen
Ik bedoelde eigenlijk het % Grassfed tov Grainfed uit de zuid amerikaanse landen die vlees exporteren naar europa. De gemiddelde consument weet niet beter dan dat alles grassfed is net zoals de ierse ossen van greenfield.( De sappige groene kruidige weiden)
De grainfed profiteert toch een beetje van de goede naam van Grassfed.
Dat is een goede vraag. Uruguay was tot 2011 100% grassfed, maar switcht nu (zeer) langzaam naar deels grainfed (feedlots) omdat ze mogen meedoen aan het EU 620 importcontingent. Ik schat dat Uruguay in 2012 ongeveer 98% grassfed en 2% grainfed naar de EU gaat exporteren. Voor die 2% grainfed moet je wel denken aan jonge ossen die 450-500 kg levend gaan wegen, dus onvergelijkbaar (qua gewicht) met de NL vleesveehouderij. Een paar reacties terug heb ik jullie al eens opgeroepen om naar Uruguay te verhuizen. Als je beseft dat na ongeveer 200 jaar grasveeteelt een (als het aan mij ligt een zeer klein) deel van de veehouders aldaar moet leren hoe ze vleesvee dienen af te mesten, heb je wel een voorsprong qua techniek ;-) Wist je trouwens dat er geen mengvoederbedrijven zijn in Uruguay ? De feedlots die daar (gelokt door het 620 EU importcontingent) nu opstarten, moeten eerst sorgum, mais, hooi en andere nutriënten verbouwen, pas daarna kunnen ze gaan afmesten. Gemengde bedrijven dus.
P.S. 'Zuid-Amerikaans rundvlees' bestaat niet. Er zijn teveel runderen (ik schat 400 miljoen), teveel klimaten (van arctisch tot tropisch), teveel rassen (van angus tot zebu) en verschillende soorten veehouderijen (gras, graan en gemengd) om het onder één continentale noemer te plaatsen.
Ik heb ook nooit beweerd dat er geen import producten in het krachtvoer zitten maar heb aan willen geven dat het bij de rood vleessector per afgemest dier niet veel is ten opzichte van andere veehouderijsystemen. Ik ben er ook van overtuigd dat het vlees uit Uruguay goed is, maar niet ieder rund in Zuid Amerika word gehouden zoals bij jullie veehouders. Ben eigenlijk wel benieuwd naar het aandeel 100% grassfed van de totale export van vlees naar europa.
@Heijdra: heb uw data intussen kunnen doornemen met een paar van mijn veehouders. 'Verbluffend' en 'ongelooflijk' waren enkele van de reacties. Wij (lees de Uruguayaanse veehouders) kunnen niet begrijpen dat vleesvee in NL zo zwaar kan worden, bijna 2x zo zwaar als in Uruguay. Van mijn kant heb ik uitgelegd dat het 'verdienmodel' van Uruguay niet uitkan in NL, hier ben je wel verplicht om zware dieren af te leveren. Vandaag ook de materie besproken met een vertegenwoordiger van Agrifirm (voor de niet-ingewijden: zeer grote leverancier van enkelvoudige en samengestelde diervoeders) die nog eens bevestigden dat hoe hoger de eiwitwaarde van het voer, het groter de kans dat de nutriënten (mais, soja, granen) uit andere landen komen. En om een hoog slachtgewicht te bereiken, moet je een hoge eiwitwaarde in je rantsoen hebben. De Agrifirm vertegenwoordiger dacht niet dat er samengestelde producten voor de vleesveehouderij zijn 'zonder nutriënten uit andere landen'.
Over de reststromen nog het volgende: die producten worden gebruikt voor meerdere toepassingen: voor varkens, kippen, melk- en vleesvee. Volgens het Productschap Diervoeder zijn er dan ook te weinig reststromen beschikbaar en daardoor oplopende prijzen. Dit geldt - had ik al eerder geschreven - voor alle nutriënten, zeker nu we het hebben over triple play: food (voor mensen), feed (voor dieren) en fuel (brandstof). Al met al voel ik mij meer op mijn gemak met 'mijn' vorm van veehouderij die voor 100% gebaseerd is op 'groen' gras.
Op de vraag (want daar gaat deze draad over) of er puur Hollands varkens-, kippen- en rundvlees bestaat, is er maar één antwoord mogelijk: nee.
Op de vraag of er Hollands varkens-, kippen- en rundvlees bestaat dat voor het grootste deel gemest is met 'lokaal' voer, dan is het antwoord: ja.