Welke verklaring ook aangedragen wordt voor de onderliggende oorzaken, eten wordt duurder. Dat betekent dat we anders gaan eten en inkopen. Voor The Guardian was dat aanleiding om lezers te vragen of en hoe zij anders met eten omgaan. Ze reageerden met openhartige antwoorden die onmiddellijk tot nieuwe reacties leidden. De geciteerde reacties leveren al een aardig rijtje besparingsmogelijkheden op:

- kopen bij een winkel die producten verkoopt die over de houdbaarheidsdatum zijn
- diepvriesvlees en -vis kopen
- naar de voedselbank
- zelf groenten en fruit kweken in potten of in de tuin
- zelf wasmiddel, zeep en deodorant maken
- aanbiedingen en bulkverpakkingen kopen
- minder vlees eten
- geen vlees meer eten
- thuisdineetjes houden in plaats van uit eten gaan in restaurants
- zelf kippen houden
- naar goedkopere supermarkten

Er zijn ook reacties die getuigen van ondernemingszin: "Vorig jaar heb ik een gezamenlijke inkoopgroep opgezet die direct en in het groot koopt bij locale kleine boeren. We besparen een enorm bedrag. Het komt er op neer dat we topkwaliteit, biologisch, grasgevoerd en goedgerijpt vlees kopen voor minder dan we in de supermarkt voor standaard vlees betaalden. We halen vis en krab rechtstreeks bij een vissersfamilie op Rathlin Island, helemaal duurzaam en veel waar voor je geld. Ik haal aardappels en honing direct bij de producenten voor groothandelsprijzen. Er zijn nu ongeveer 80 erg gelukkige leden en twee boeren en het groeit nog steeds. Het is een echt succesverhaal en ik sta nu op het punt uit te breiden. Het laat dus zien wat allemaal kan met gewoon een beetje gezond organisatieverstand", zegt Rita Wild uit Noord-Ierland.

De wilde reacties vliegen je om de oren: van verdergaande suggesties als proletarisch winkelen tot afgunst op mensen die in omgevingen zoals Californië wonen waar de groenten de grond uit schieten. En natuurlijk merken sommigen op dat we in de Westerse wereld makkelijk praten hebben, omdat daar nog altijd voldoende aanbod en alternatieven zijn.

In Griekenland is de aardappelbeweging een voorbeeld van directe samenwerking tussen boeren en publiek. Samen knijpen ze de tussenhandel eruit en realiseren ze forse besparingen. De Griekse aanstichter, professor Kamenides, woonde onlangs in deze contreien een solidariteitsfeestje met deze nog steeds in succes groeiende beweging bij.

Hoe gaan de steeds minder welvarende Nederlanders om met de stijgende voedselprijzen? Wat gaat u doen?

Fotocredits: Toban Black, "No Problem"
Dit artikel afdrukken