Op zich is het logisch, mechanisch gezien, dat verhoogde lichamelijke activiteit de aandrang ineens doet toenemen. Daarom zal iedere sporter de wc bezoeken voordat hij aan de slag gaat. De ervaring is echter dat het sportende lichaam nogal onberekenbaar is. De ene keer is er niets aan de hand en loop of fiets je zonder problemen je rondje, de andere keer krijg je al krampen als je net de straat uit bent.
Sporten doe je niet om af te vallen, maar om fit te worden of te blijven. Een fanatieke sporter verbruikt misschien 30% van zijn uit voeding verkregen energie; een paar rondjes per week en je verstookt misschien 10%Enorm veel energie
Het verband met voeding is gauw gelegd bij zulke ongemakken. Topsporters als Dumoulin volgen een uitgekiend dieet, niet in de laatste plaats omdat ze enorm veel energie verbruiken en veel micronutriënten moeten aanvullen. Maar wie drie keer per week een rondje door het bos hobbelt, hoeft daar niet op te letten en kan dat beetje energie dat hij of zij verbruikt uit de dagelijkse voeding halen.
Juist niet meer eten, is het advies, want als je weer meer gaat eten heeft dat beetje sporten als enige effect dat je alleen maar meer trek krijgt. Sporten doe je niet om af te vallen, maar om fit te worden of te blijven. Een fanatieke sporter verbruikt misschien 30% van zijn uit voeding verkregen energie; een paar rondjes per week en je verstookt misschien 10%. Dat zit er met die welverdiende biertjes na afloop van de training zo weer aan.
Recent onderzoek laat zien dat je als geregelde sporter moet oppassen dat je juist niet aankomt. Daar staat tegenover dat wie een leefstijl met veel lichaamsbeweging weet vol te houden, ook gemotiveerd zal zijn gezond te eten. Dat samen kan wel tot gewichtsverlies leiden natuurlijk. En wellicht de buikklachten verhelpen.
Onverhoedse winderigheid
Vooral hardlopers hebben last van stoornissen van de ingewanden tijdens het sporten. De symptomen die zij hebben lijken veel op die van het prikkelbare darm syndroom (PBS). Dat kan variëren van krampen, een opgeblazen gevoel en onverhoedse winderigheid tot ernstige buikpijn, hevige diarree en bloed in de ontlasting.
PBS, ook bekend als ‘spastische darm’ of ‘irritable bowel syndrome’ (IBS) is een veelvoorkomende aandoening. Eén op de vijf volwassenen heeft er last van, maar niet allemaal in ernstige mate. De behandeling is divers, van medicatie (zoals een lage dosis antidepressivum) en vochtbindende middelen tot hypnotherapie.
Voor de hardloper die alles geprobeerd heeft maar toch nog geregeld achter een boom moet hurken bij de beoefening van zijn gezonde hobby is er nog een alternatief: kies een andere vorm van cardio- en krachttrainingRestrictiedieet
Voor wie dat allemaal niet helpt of wie een natuurlijke benadering via zijn voeding zoekt, biedt een restrictiedieet wellicht de oplossing. Dat opgeblazen gevoel en die winderigheid wijzen op gasvorming door fermentatie van koolhydraten in de dikke darm. Onderzoekers van de Anglia Ruskin University in Cambridge bedachten dat de problemen van de sporter overeenkomen met de symptomen van PBS-patiënten. Een beproefde methode tegen alle mogelijke darmklachten is het FODMaP-dieet. Een groep recreatiesporters met darmproblemen onderwierp zich aan dat strikte dieet. Met succes, 60% had er baat bij.
FODMaP is een acroniem voor ‘fermenteerbare oligo-, di-, monosachariden en/and polyolen’. Dat zijn korteketenkoolhydraten, natuurlijk voorkomende suikers: (galacto-)oligosaccharides (zuivel, bonen, uien), lactose (zuivel), fructanen (meelproducten), fructose (fruit) en polyolen (suikeralcohol, zoals xylitol).
Het FODMaP-dieet en het bijbehorend behandelprotocol werden bedacht en geïntroduceerd door de Monash University in Melbourne en worden wereldwijd gebruikt om door de eliminatie en later weer de introductie van bepaalde voedingsmiddelen te achterhalen waar de patiënt gevoelig voor is. Begeleiding door een deskundige en strikt volgen van de voorschriften zijn noodzakelijk. Als de behandelcyclus achter de rug is, is duidelijk welke stoffen de problemen veroorzaken. Het is niet verstandig om er zelf mee te gaan experimenteren, want dat zal niet tot een goed resultaat leiden.
Intervaltraining
Voor de hardloper die alles geprobeerd heeft maar toch nog geregeld achter een boom moet hurken bij de beoefening van zijn gezonde hobby is er nog een alternatief: kies een andere vorm van cardio- en krachttraining.
Het eindeloos hardlopen in een constant tempo over lange afstanden is niet de optimale training voor gewichtsverlies, volgens een recent Braziliaans-Brits literatuuronderzoek. Intervaltraining, zware, korte inspanning (zoals sprintjes) afgewisseld met periodes van rust, werkt beter dan langeafstandlopen of fietsen, concluderen zij. Het vergt bovendien minder tijd.
Opdrukken is meer dan uitsloverijWie het zich helemaal gemakkelijk wil maken en toch aan zijn cardiofitness wil werken, moet zich gaan opdrukken. Mannen die zich veertig keer of vaker achter elkaar kunnen opdrukken, lopen minder risico op hartaanvallen. Dat is uitgezocht door onderzoekers van Harvard T.H. Chan School of Public Health.
Klopt natuurlijk niet helemaal, zoals dit advies hier geïnterpreteerd is, want het is de zaak omdraaien. Als je je veertig keer kan opdrukken, ben je kennelijk heel fit en heb je sowieso een kleinere kans op hartproblemen.
Maar opdrukken is meer dan uitsloverij. (Sport)fysiotherapeuten, onder wie de Amsterdamse manueel therapeut Michael Davidson, die veel met honkballers werkt, schrijven het voor als dagelijkse oefening. Door de handen bij het opdrukken verder uit elkaar, dichter bij elkaar of gedraaid te plaatsen, worden verschillende spiergroepen in de armen, schouders en rug geactiveerd. Voor wie opdrukken op de vlakke grond te zwaar is, kan beginnen tegen het aanrecht of een tafel.
Big business
Onderzoekers van de University of Waterloo in Canada bestudeerden de verschillende houdingen en het resultaat op de spierontwikkeling. Versterking van de arm-, rug- en schouderspieren heeft invloed op de stabiliteit van het bovenlichaam, maar ook op de doorbloeding, hetgeen weer de glucosehuishouding verbetert. Daardoor is opdrukken ook een goede cardiotraining.
Darmklachten worden bij het opdrukken niet gerapporteerd, evenmin als hoge kosten voor sportkleding en -schoeisel, of voor hersteldrankjes met elektrolyten en proteïnepreparaten. Dat laatste is big business, maar helaas ook vooral onwetenschappelijke geldklopperij. Daarover schrijft NPR naar aanleiding van het boek Good to Go van journalist Christie Aschwanden, dat geheel gaat over ‘the strange science of recovery’, de vreemde wetenschap van herstel.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Is het niet ook een beetje vanwege het fight or flight systeem? In de natuur als een prooidier opgejaagd wordt kan het zijn dat die van angst en juist door het rennen ook tijdesn het rennen ontlast, dat wordt gezien bij bijv rendieren die door wolven achterna gezeten worden. Als zo'n beest ontlast is heeft ie meteen meer energie om weg te rennen. Dat mechanisme lijkt mij net zogoed in werking te treden als wij gaan hardlopen, je lichaam wil van bepaalde last af om meerenergie te krijgen.
Daarom zijn er dus veel sporters die gebruik maken van de resterende caloriën als ze wakker worden, eerst heel vroeg in de ochtend sporten, dan pas eten en gewoon iets bij je hebben wat energie geeft tijdens het sporten.
In aanvulling op het bovenstaande, even een N-eentje: kon van oudsher probleemloos tot het gaatje. Dat was voorbij na een lange antibioticakuur n.a.v. een tekenbeet met daaromheen een zich uitbreidende rode kring. Sindsdien was het op tachtig procent van de race gedaan. Met dichtgeknepen billen op de finish aan. Of voor die tijd de struiken in.
Navraag leerde dat ik lang niet de enige was die met toiletpapier op pad ging.
Juist toen ik met het fenomeen had leren leven, was het voorbij. Heeft anderhalf jaar geduurd en het valt volgens dit artikel niet uit te sluiten dat het slikken van probiotica de normalisering vertraagd heeft.
PS opdrukken is voor watjes. Met super burpees ben je nog sneller klaar.