Waar de uitdrukking vandaan komt weten de commentatoren kennelijk niet en ook niet wat het onderscheid is tussen een soepkip en een harde kip.
Of dat onderscheid altijd hetzelfde was weet ik niet. Maar een harde kip van nu is een grote zware kip die lijkt nog lijkstijf te zijn. Je weet meteen wat wordt bedoeld met harde kip als je hem voelt. Er zijn twee dingen over te zeggen. Het is de lekkerste soepkip. Een plofkip, maar eentje die eieren moest leggen. Een moeder dus.
Het zit zo.
Voor plofkipeieren heb je ouderdieren nodig. Hanen natuurlijk en een enorme hoeveelheid hennen die de nog veel grotere hoeveelheid plofeieren moeten produceren. Deze beesten (die je nooit mag zien en waar geen Wakker Dier van lijkt te weten) hebben het allerberoerdst (zegt men, ik weet het niet helemaal zeker) omdat ze de plofeigenschappen hebben
De ouderdieren worden na hun topproductieperiode afgedankt, het zijn dan forse monsters. Specialist in het slachten van ouderdieren is een kippenslachterij in Ermelo. Daar komen de harde kippen vandaan. Veruit de meeste gaan naar buitenlanden. Surinamers in de Amsterdamse Bijlmer kopen graag harde kip op de markt in Zuidoost.
Legkippen die worden afgedankt zijn lichter van gewicht, worden in Friesland geslacht en voor bijna 100 procent geexporteerd naar Belgie, Duitsland, Frankrijk en vooral Afrika.
Wat de derde soepkippenslachterij in Nederland (nou ja, Baarle Hertog) doet weet ik niet precies. Je komt er niet goed achter. Ik geloof dat er een affaire rond dioxinekippen is geweest.
Kortom: harde kip is een plofkippenmoeder, soepkip is een uitgelegde eierlegster.
update 19/12/2007: Chalias is inmiddels niet meer welkom op deze site - om de verwarring waartoe de commentaren op deze posting aanleiding kunnen geven op te lossen, verwijs ik graag naar Volwaard - over kippenouders & kippengenetica
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
een harde kip is hetzelfde als een oude fiets,
niet zo een jong vrouwtje meer ,die geen voorkeur meer geniet ,die mischien op een andere manier klaargemaakt wordt maar nog geschikt is voor bepaalde gerechten ,zeg maar na de 35
saluut
Onno dank voor deze bijdrage vanuit jouw mix van wetenschappelijke, persoonlijke en werkervaring. Echter, nu weten we het nog niet. Chalias opent hier de aanval - naast een aantal andere - op de Volwaard en beweert STELLIG dat de moederdieren GEEN hongerprobleem hebben. Ploffers en Volwaards zijn voor hem beide racegroeiers zoals de firma's Cobb, Ross en Hubbard ze ontwikkeld hebben om dmv een extreem voerconversie-gen en getuned voer snel tot een panklare kip te komen.
Die vraag is hier aan de orde. Wie kan hem met praktisch gestaafde en wetenschappelijk onderbouwde ervaring met commerciele kippenhouderij staven?
Graag sta ik nog even stil bij Chalias's bewering Label rouge is in Belgie en Frankrijk een kwaliteitsaanduiding voor dieren die het net zo goed hebben en net zo lang leven als biologische dieren zonder dat ze biologisch voer krijgen. Hij suggereert hiermee dat label rouge en bio-kippen geen afwijkend gen hebben en dus als commerciele kip tegen de marktwetten in worden gehouden. Niettemin valt de prijs van label rouge kippen in - wat we in Ndl. zijn noemen - een 'tussencategorie'. Ik weet van onderzoeksjournalisten die zich voor commerciele dieren interesseren, dat de schuren waarin de moederdieren worden gehuisvest hermetisch gesloten bljven. Wat speelt zich daarbinnen af dat het publiek niet mag zien? De journalisten in kwestie zijn wel wat gewend en zijn er niet op uit slechts tendentieuze foto's te schieten.
Mijn kennis is (uit studie, werk en ervaring):
* hybride fok is inderdaad als Chalias aangeeft. Ouderdieren hebben de gewenste eigenschappen in mindere mate dan de nakomelingen. Het Hybride effect geeft een extra boost; de nakomelingen zijn 'beter' dan het gemiddelde van beide ouders.
* beperkt voeren van ouderdieren is bij vleesrassen inderdaad bonton, niet omdat ze anders als de vleeskuikens zelf al na 6 weken aan hartfalen o.i.a. overlijden (het gaat niet zo hard als bij de vleeskuikens zelf), maar omdat ze wel die anderhalf jaar productie mee moeten gaan.
* Voor de dierenbescherming was het verbeteren van de leefomstandigheden van de ouderdieren één van de redenen om aan de Volwaard mee te werken.
* Volwaard is weliswaar een vleesras, maar van een duidelijk andere compositie dan de standaard vleeskuikens. Ze staan hoger op de poten, zijn veel bewegelijker en hebben een lagere uitval. Het is een commercieel gefokt ras.... dat klopt ....gefokt op optimale productie .... dat klopt ook ..... en de omstandigheden zijn niet als bij biologische houderij.
* Wij eten thuis sinds kort alleen nog biologische kip van de markt. Gewoon, omdat het smaakt als kip. Ik was het bijna vergeten hoe dat was.... en was bijna kwijt dat je erop moet kauwen.
Om het simpel te zeggen: hier valt iets te leren, het is alleen tijd dat er een echte specialist bijkomt.
De Volwaard is een bestaande kloon, te weten een die voor (Franse) bio-kippen wordt gebruikt. Geen ploffer.
Graag hoor ik hier een terzake kundige buitencorrespondent die bereid is een boekje open te doen over genetisch geselecteerde vraatzucht, voermanipulatie en groei-eigenschappen bij commrciele rassen versus de groei-eigenschappen van traditionele vleesrassen. Dat is immers de discussie. Het wellus/nietus is voor de lezer die meer wil weten weinig productief. Hanengedrag, zullen we maar zeggen ;-)
Hans en Nick, Ik kan jullie visies erg waarderen. Nu komen we weer in de beschaafde uitwisseling van kennis en meningen. Ik wil hier iets later op terugkomen via de oudere discussielijn die hier gevoerd is over de volwaardkip.
Marieke naar mijn mening hebben de diverse kippenrassen niet een treceerbare voorgeschiedenis nodig. Alleen het resultaat telt.Vaak is op papier die voorgeschiedenis wel bekend. De Noord Hollandse Blauwe is een vleeskippenras dat speciaal voor de Amsterdamse markt van indertijd is gefokt. Het moest een stevig maar mals dier zijn dat een witte huid bezit. De Mechelse Koekoek, ook een vleesras die op zich zelf ook gecreeerd is uit diverse andere rassen was hier ideaal voor te gebruiken en is dus ingekruist in de lokale rassen in Noord Holland. Na verloop van tijd en wat inteelt ontstaat dan een nieuw ras met vaste raskenmerken. Voor een leek lijken de mechelse koekoek en en de NH blauwe erg veel op elkaar. Ook de vleesstructuur is belangrijk om een mals vleesras te krijgen. Die is duidelijk anders dan bij een legras.