Foodblogging: de kranten volgen

Arnoud, vlgs mij zijn we het ook dit keer erg eens ;-)

Ik was misschien een beetje onduidelijk. Met 'zoveelste site' bedoelde ik juist de kranten en bladen. Voor hen is het 'werk' en business (ze hebben het businesswise bovendien niet makkelijk). Zij zullen met nieuwe concepten moeten komen om iets toe te voegen.

Ik vermoed dat de culinisten net al de cheffen.nl niet betaald worden. Ik heb Aldo Wink - nu ook culinist - nog niet gesproken, maar durf er wel wat onder te verwedden.

De culinisten zijn beter af: schrijven in ruil voor traffic! Cheffen.nl moest - en moet - immers van de grond af worden opgebouwd als een soort hippe Elle Eten, maar dan online en interactief.

Maar eens dus: passie zal de wereld redden! Als je het optimitisch bekijkt tenminste, want omgekeerd is de kracht van passie al even sterk ;-)

Tja Marco, foodbloggers en persmuskieten, allebei één pot nat ;-)
Wat het Telegraaf-foodblog betreft: hoe meer foodbloggers, hoe meer vreugd, en hopelijk hoe meer lekker eten op Nederlandse tafels. Ik zie Herman den Blijker of 'onze' eigen foodblogger Aldo nog niet zo snel een pakje opentrekken, dus vooralsnog krijgen ze wat mij betreft het voordeel van de twijfel.
Het is inderdaad zo dat je wel erg veel passie voor het onderwerp eten moet hebben om (zeker onbezoldigd) bloggen vol te kunnen houden, maar met meerdere schrijvers heb je in ieder geval het voordeel dat je niet alles in je uppie hoeft te doen. Hoe dan ook: ik ben benieuwd!

Beste Dick,

Het komt niet vaak voor, maar dit keer ben ik het niet helemaal met je eens.

Je schrijft: "Er zullen nieuwe concepten verzonnen moeten worden, anders hebben die 'échte' bloggers misschien wel niet zo'n gekke uitgangspositie. Weet je waarom: een blog op zich is niet interessant. Het gaat om het netwerk en de discussies".

De motivatie om een weblog te onderhouden heeft niet zozeer te maken met externe motivatoren (zoals salaris), maar heeft veel meer te maken met interne motivatoren (plezier, interesse, kennisontwikkeling, kennisoverdracht en misschien wel het ontmoeten van gelijkgestemden etc).

We leven in een maatschappij waar alles om uiterlijkheden draait. Een hoog salaris, status en aanzien zijn belangrijker dan het in "flow" zijn. Er is een trendomkeer te verwachten. Ik denk dat er zo langzamerhand weer in toenemende mate behoefte ontstaat aan intermenselijk contact. Weblogs met een actieve weblogbeheerder stimuleren dit contact.

Nieuwe concepten kunnen het nivo van intermenselijk contact op weblogs niet evenaren. Het is gewoon te duur. Het is een kwestie van tijd voordat de enkeling, waar Marco het over heeft, wordt benaderd om het bestaande concept te ondersteunen met een interactieve inbreng.

Je schrijft over netwerken. Als ik zo vrij mag zijn om een samenvatting te maken van het boek “ Netwerken, over het waarderen, opbouwen en gebruiken van sociaal kapitaal (Wayne Baker) ” draait het bij netwerken om twee zaken, namelijk: investeer in een ander en creëer een menselijk contact. De laatste jaren investeren veel bedrijven volgens mij meer in “winstmaximalisatie” dan in het opbouwen van sociaal kapitaal zoals Wayne dit voor ogen heeft.

Mijn stelling luidt dan ook: Weblogs winnen het voorlopig van nieuwe concepten.

Groet,

Arnoud

Een echte blogger moet passie hebben en heel veel tijd en energie investeren, maar wat ik overal proef is een soort strijd tussen `traditionele‚ en `nieuwe‚ media, waarbij die laatste door iedereen in principe gestart kan worden zonder veel investeringen. Weblogs opgezet en geschreven door de traditionele media zal traditionele media blijven, hoe interactief ze ook worden, want inderdaad het gaat ook om netwerken en de blogosfeer. Wij foodbloggers doen dat volgens mij best wel aardig:-)

Nee hoor, maar dan had ik wellicht even iets langer nagedacht over mijn formulering. In essentie staat er wat ik bedoel!