Een nieuwe serie horeca-recensies die hier in 2011 regelmatig zal verschijnen: V&vK proeven. Vandaag de eersteling in de reeks.

Er waait een duurzame wind door gastronomisch Nederland. Op de restaurantsite Puur Uit Eten! kan de bewuste consument eetsuggesties vinden. In wel 60 steden en dorpen. Tijd voor Foodlog om de smaak en het verhaal van duurzaam te gaan proeven. We hebben simpele vragen. Was het lekker? Hoe is de verhouding tussen prijs en kwaliteit? Wat noemt de kaart ‘duurzaam’? En weet ook het personeel waar het voor staat?
Veerman & Van Kampen aten in het nieuwe eetcafé Te Koop op de Biltstraat in Utrecht. Niet alleen het eten maar ook het interieur zijn ‘te koop’. Desgewenst laat je de stoel waarop je zat of het schilderijtje waar je naar keek en dat je beviel bij de rekening optellen. Eten bij Te Koop is eten en meubelwinkelen tegelijk. Origineel. Slim. En wellicht een aardig businessmodel. Het eetcafé is huiskamerachtig opgezet, oogt eigentijds en is vooral gevuld met vintage stoelen uit de jaren zestig en zeventig. Er zitten jonge, stadse mensen.

(w)eten
Het menu zegt ‘streek’ en ‘biologisch’. Dat is het duurzame recept van Te Koop. Waar de kip vandaan komt, wil Veerman dan ook weten. En wie trok de witlof? - 'trekken' zo heet dat in tuinderstaal. De ober moet het steeds opnieuw gaan vragen in de keuken. Hij komt terug zonder antwoorden, maar met een vrolijk en vriendelijk verhaal. Over de huiswijnen weet hij meer te vertellen, tot aan de wijngaardenier toe. ’n Makkie, want dat staat op de fles. Waarom er geen Nederlandse wijn op de kaart staat, vraagt Veerman, die de maker van de Zuid-Franse huis Sauvignon Blanc persoonlijk blijkt te kennen. De wijn, van Laurent Miquel uit Cessenon, komt om zijn Franse hoek vandaan – 1250 km verderop. De ober blijft vriendelijk, maar kijkt of hij het in Keulen hoort donderen. Voor hem komt de wijn ‘uit Frankrijk’ en niet uit Australie of Zuid-Afrika. Van Cessenon in de Franse provincie Hérault heeft hij nog nooit gehoord, al staat dat ook op het etiket. En hoe moet hij weten dat de Sauvignon Blanc streek houdt langs de Loire en daarginds, bijna aan de Middellandse Zee, toch echt ver ‘van streek’ is? Bij de bavette van rundvlees (de daghap) gaat het echt mis. Bediening en hulp-chef weten niet te vertellen waar de bavette in de koe past. Is het de voor-, midden of achterkant van het beest? Ze weten bij welke leverancier ze het stuk rood vlees kopen en vertellen trots dat het vlees van een MRIJ (Maas Rijn IJssel) koe komt. Een koe of een stier? Geen idee. Een zwart- of roodbonte? O jee, Keulen kwam weer in de ogen. Waar het beest dan liep? Aan de MRIJ natuurlijk. Veerman moet uitleggen dat MRIJ een ras is, geen streek. Een dubbeldoel-ras blijkt het zelfs. Was dit er dan eentje die eerst melk gaf en nu vlees is geworden? ‘Goh, o ja? Weet ik niet.’
Het restaurant leert bij vanavond.

kaart
Genoeg gezeurd. De kaart is een serieuze poging tot duurzaamheid. Redelijk wat groenten, uit het seizoen bovendien. De kok is niet bang voor prei, kool, biet en bloemkool. De vis scoort goed volgens de viswijzer, ook al is dat niet de belofte van de strekerige uitstraling. De keuze aan vegetarische gerechten is beperkt: alleen tagliatelle met gremolata en beignets van knoflook. Dat wordt goed gemaakt door het, keurig verzorgde, meubilair dat 2e hands en ouder is. Daar zijn geen extra bomen of nieuw skai-nepleer voor geslacht.

huiswijn
De kwaliteit van de huiswijnen is behoorlijk. Wij proefden zowel de witte biologische Viognier Muscat als een niet-biologische Sauvignon-Blanc en vonden ze beide smakelijk. Wat de rest van het drankenaanbod betreft liggen verbeteringen voor de hand. We tipten dat Gulpener - een echt streekbier, zij het niet uit Utrecht - op de tap misschien een goed idee zou zijn. Over de Utrechtse Stadsbrouwerij en nog een ander, biologisch, Utrechts brouwertje beginnen we daarna pas weer.smaak
We aten prima. Van Kampen’s voorgerecht bestond uit een spaghetti van bietjes op een bedje van bataat, gegarneerd met bladerdeeg en roosjes romanesco (een bloemkoolsoort). Een goeie combinatie van mild, zout, fris en smeuïg. Het hoofdgerecht was lekker winters: gegrilde koolvis met een knapperig korstje op een pure aardappelpuree met stronkjes gestoofde prei. De bavette van Veerman was sappig en prachtig gegarneerd met seizoensgroenten en puree. Een prima daghap zonder al te veel poespas. De portiegroottes waren voor ons precies goed: niet te veel en niet te weinig. Aan het eind bleek er zelfs nog met een beetje passen en meten een heerlijke panacotta bij te kunnen. Meerdere fikse karaffen kraanwater met ijs werden met vriendelijk gezicht op tafel gezet. Daar worden we blij van. Geen verplichte afname van gebotteld mineraalwater, maar duurzaam stromend Utrechts leidingwater uit nagenoeg dezelfde bronnen als die van Sourcy en Bar-le-Duc.

‘Te koop’ is een extra zetje voor een duurzamer horeca-geluid in Utrecht, dat met drie vermeldingen op Puur Uit Eten! nog niet heel dik in de ‘duurzame’ restaurants zit. Het verhaal heeft duidelijk nog oefening en inhoud nodig.
Bij Te Koop krijg je een goeie hap eten voor een tegenwoordig gangbare prijs (42,50 euro per persoon voor drie gangen inclusief wijn en koffie). De eigentijdse ambiance is geschikt voor zowel een hippe werkbespreking als een eigentijds treffen in seventies stijl met vrienden of familie. Overdag kun je ongetwijfeld een goeie koffie verkeerd met een krantje nemen. Als ze hun eten beter leren te ‘verkopen’, dan komt het ongetwijfeld in orde met Te Koop. Koken kunnen ze en aan goeie wil is geen gebrek.

Tip: vraag het restaurant wat bavette is. Het is een soort biefstuk, maar dan anders. Vroeger noemde je het runderpoelet; tegenwoordig laat de slager het heel en bakken koks het in de grillpan. Nederlandse supermarkten hebben dat vlees nog steeds niet ontdekt. Restaurants wel. Laat ze zich maar uitleggen waarom.


'oordeel'
Lekker: 7+
Prijs/kwaliteit: 7
Duurzaam: het meubilair, de aandacht voor groenten
Verhaal: 4-


Eetcafé Te Koop - Biltstraat 23 – Utrecht - www.eetcafe-tekoop.nl

V&vV - Veerman (Dick) en Van Kampen (Sandra) - testen in 2011 regelmatig een restaurant dat zich duurzaam noemt of aangeeft iets duurzaams te doen of op de kaart te hebben. Ze oordelen niet. Ze vertellen over wat ze meemaken, of het smaakt en wat het kost. Omdat het in de mode is en het schijnt te moeten geven ze toch maar een cijfer. Vooruit dus, maar hecht er niet te veel waarde aan.
Dit artikel afdrukken