1 min
Arme Congolezen krijgen konijnen van de Belgische hulporganisatie Dierenartsen zonder Grenzen. De dieren moeten voorzien in de eiwitbehoeften van mensen die geen middelen hebben om vlees te kopen. De actie is gericht op snelle vermenigvuldiging en een zichzelf verspreidende vorm van dierhouderij binnen een gemeenschap zonder geld.
Dierenartsen zonder Grenzen bedacht een eenvoudige actie om het eiwittekort in de voeding van arme Congolezen tegen te gaan. Geef een gezin drie konijnen, twee wijfjes en een mannetje. Geef hen daarbij materiaal om de dieren te huisvesten, drinkbakken en voorlichting over de verzorging van de dieren zodat ze zich 'in optimale omstandigheden' kunnen voortplanten. Daarna is het aan moeder natuur. Als het allemaal naar verwachting loopt, krijgen de wijfjes drie keer per jaar een nest van gemiddeld acht jongen.
Vilt.be meldt over deze actie Dankzij het startkapitaal van drie konijnen krijgen de kansarme kinderen voortaan regelmatig een stukje proteïnerijk vlees, wat hun gezondheid ten goede komt. Daarnaast hebben de gezinnen een inkomen omdat ze af en toe ook enkele konijnen kunnen verkopen. Zo is er dus geld voor een meer gevarieerde voeding en medische zorgen. Ook kunnen de kinderen naar school gaan en op termijn wordt het voor deze gezinnen mogelijk om een lapje grond te huren en zaden te kopen. De mest van de konijnen kan dan helpen om de oogst te verbeteren.
Dierenartsen zonder Grenzen heeft een tweede doelstelling aan het project gekoppeld: het bevorderen van de solidariteit onder de inwoners. “Elk gezin dat konijnen gekregen heeft, moet deze ‘terugbetalen’ door vijf konijnen van de eerste nestjes aan twee andere gezinnen in nood te geven. Die kunnen de konijnen dan weer laten kweken en op hun beurt weer vijf jongen schenken aan anderen”, zegt Dierenartsen Zonder Grenzen.
Geïnteresseerde donateurs kunnen op de site van Dierenartsen zonder Grenzen het 'konijnenspel' bestellen, of voor 40 euro een startset konijnen doneren.
Fotocredits: AloneAlbatross
Dit artikel afdrukken
Vilt.be meldt over deze actie Dankzij het startkapitaal van drie konijnen krijgen de kansarme kinderen voortaan regelmatig een stukje proteïnerijk vlees, wat hun gezondheid ten goede komt. Daarnaast hebben de gezinnen een inkomen omdat ze af en toe ook enkele konijnen kunnen verkopen. Zo is er dus geld voor een meer gevarieerde voeding en medische zorgen. Ook kunnen de kinderen naar school gaan en op termijn wordt het voor deze gezinnen mogelijk om een lapje grond te huren en zaden te kopen. De mest van de konijnen kan dan helpen om de oogst te verbeteren.
Dierenartsen zonder Grenzen heeft een tweede doelstelling aan het project gekoppeld: het bevorderen van de solidariteit onder de inwoners. “Elk gezin dat konijnen gekregen heeft, moet deze ‘terugbetalen’ door vijf konijnen van de eerste nestjes aan twee andere gezinnen in nood te geven. Die kunnen de konijnen dan weer laten kweken en op hun beurt weer vijf jongen schenken aan anderen”, zegt Dierenartsen Zonder Grenzen.
Geïnteresseerde donateurs kunnen op de site van Dierenartsen zonder Grenzen het 'konijnenspel' bestellen, of voor 40 euro een startset konijnen doneren.
Fotocredits: AloneAlbatross
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dat van de waarde van de konijnenmest lijkt me vooralsnog een sterk verhaal. Tenzij er konijnenvoer wordt ingevoerd (wat weer veel geld kost), zullen de konijnen via de mest namelijk nooit meer nutriënten aan de bodem toevoegen dan ze eruit halen. Er blijft immers wat achter in het konijn zelf dat door de mensen (of roofdieren) opgegeten wordt.
Welkom op Foodlog, Josti en fijn dat je zo uitgebreid reageert!
Wat een interessante discussie hier! Het doet Dierenartsen Zonder Grenzen plezier dat ons ‘konijnenproject’ pertinente vragen oproept bij jullie. Dit zijn vragen die wij ons als professionele organisatie, met een ngo-erkenning van de Belgische overheid sinds 1997, uiteraard ook stellen voordat we tussenkomen in een lokale gemeenschap. Projecten worden voortdurend geëvalueerd en bijgestuurd, ook al omdat donoren zoals de Belgische ontwikkelingssamenwerking die dit project financiert, dit eisen. Er wordt niet over één nacht ijs gegaan voordat een project van start gaat. Onze projecten ontstaan op vraag van de lokale bevolking, door onze lokale partnerorganisatie (Réseau WIMA in dit geval) en in samenwerking met lokale overheden. Ze zijn dus afgestemd op de lokale context en behoeften. Al onze projecten streven naar financiële, sociale, culturele, technische, economische en ecologische duurzaamheid.
Brengen konijnen schade toe aan moestuinen en zijn ze een risico voor een heuse konijnenplaag? In het geval van ons project worden de konijnen in hokken gehouden en lopen ze niet los rond. Natuurlijk kan er wel eens een konijn ontsnappen, maar dit zorgt niet voor problemen. Er zijn namelijk wél genoeg natuurlijke vijanden in Congo. Bovendien gebeurt het uitdelen van konijnen al zeer lang, o.a. door Heifer, en is dit heel doeltreffend gebleken. Reden te meer waarom organisaties hiermee doorgaan. Dierenartsen Zonder Grenzen doet dit – met succes – al enkele jaren in Congo, Mali en Rwanda.
Past konijnenvlees in de lokale eetcultuur? Konijn is een lokaal aanvaarde plaatsvervanger van het “bushmeat” (vb. apen) en bevordert in die zin ook de bescherming van wilde dieren, die steeds meer met uitsterven bedreigd zijn. Konijnenvlees wordt ook opgediend in lokale restaurants.
Introduceren wij niet-inheemse varianten? Konijnen werden natuurlijk ooit, meer dan 100 jaar geleden, geïntroduceerd in Afrika, maar ondertussen zijn ze aangepast aan het lokale klimaat en ingeburgerd in het lokale ecosysteem. Wij gebruiken enkel konijnen die we lokaal aankopen, lokale rassen dus.
Verstoren wij het lokale ondernemerschap? Integendeel, we bevorderen het lokale ondernemerschap. Wij zorgen in de eerste plaats dat mensen die geen middelen hebben om lokaal dierlijke eiwitten aan te kopen, zelf deze dierlijke eiwitten kweken. Daarnaast stijgt hun koopkracht en hebben ze geld om ook andere handeltjes uit de grond te stampen. Uiteraard houden we dit voortdurend in de gaten, want als iedereen konijnen zou kweken, dan stort de markt in. We bekijken de hele keten en ondersteunen ook de bestaande konijnenkwekerijen, door van hen de konijnen te kopen.
Hebben wij ons project als nieuw idee voorgesteld? Helemaal niet. We hebben nooit gezegd in het artikel op onze website www.dierenartsenzondergrenzen.be dat we deze aanpak hebben uitgevonden. Wél dat we dit een goede oplossing vinden voor de problemen waarmee de bevolking in Noord-Kivu geconfronteerd wordt. Konijnen planten zich enorm snel voort en hebben vele voordelen: eiwitten voor een gevarieerde voeding (autoconsumptie), ze worden verkocht of geruild voor schoolgeld, medische onkosten, kleding, andere voeding… hun mest drijft de productie op van groenten en fruit. Naast de konijnenproductie an sich ondersteunen we de mensen ook met een moestuin, vormingen over gevarieerde voeding, dierengezondheidszorg etc. Want uiteraard volstaat het niet om konijnen te geven en alle andere factoren die een invloed hebben op de levensomstandigheden of op de projectresultaten te verwaarlozen.
Karin, dit is een bijzonder goede organisatie en ik vind je opmerkingen zuur. In Kenia is de introductie van konijnen enkele jaren geleden geen succes geweest, omdat de mensen het vlees niet wilden eten. Maar in Congo werkt Vredeseilanden al enkele jaren succesvol. Man Bijt Hond maakte er in Vlaanderen een mooie reportage over. De waarde gaat heel wat verder dan het vlees op zich. Enkele konijnen kunnen al volstaan om je kinderen naar school te kunnen sturen. Leerkrachten worden in Congo nog altijd niet door de staat betaald, maar wel door de ouders zelf, veelal in natura. Konijnen zijn talrijk aanwezig bij de maandelijkse uitbetaling van de leraren.
Inmiddels op Facebook:
"Dorine Ruter: Konijnen uitzetten... is dat niet ooit eens mis gegaan? ;) Nee serieus. Dit systeem van doorgeef dieren werkt vrij goed, heb ik me wel eens laten vertellen. Heiffer en dat soort clubs werkt al veel langer zo, in landen als Uganda. Maar dan met koeien of geiten. Spannend, met konijnen. D'r zal er eens een koppeltje ontsnappen...
about an hour ago · Like
Karin Vaneker: Onverantwoord! Waarom geen kippen, geiten of andere bekendere doorgeefdieren? Het konijn heeft in de Congo waarschijnlijk geen natuurlijke vijanden, en is gevoelig voor ziektes. In Australië zijn ze de konijnenplaag nog niet te boven. Klinkt als een spelletje:'mag ik van u Ebola, dan krijgt u van mij Myxomatose'. Hebben ze nagedacht over de schade die konijnen aan moestuinen kunnen toebrengen, en of konijnenvlees bij de Afrikaanse smaak en eetcultuur past. Ook leuk, bij ons wordt het eten van Afrikaanse sprinkhanen en andere insecten gepromoot, en daar gaan wij ze van konijnen(vlees) voorzien...
about an hour ago · Like
Dick Veerman: Australie?
about an hour ago via mobile · Like
Dick Veerman: Waarschijnlijk of zeker? Zijn dierenartsen dan zo gek?
about an hour ago via mobile · Like
Karin Vaneker: Jaha... als kind heb ik geleerd dat je schattige konijntjes die stil zitten aan de kant van het maïs- of korenveld nooit zomaar aan mag raken, omdat die meestal ziek zijn, en dat Myxamatose een vreselijke konijnenziekte is. Het bijbehorende standaardverhaal was de Australische konijnenplaag in de negentiende eeuw. Daar heeft een jachtlustige Brit destijds konijnen uitgezet, resulterend in een vreselijke konijnenplaag. Het Polygoon journaal heeft er een ooit filmpje overgemaakt, dat is nog steeds indrukwekkend.
about an hour ago · Like
Dorine Ruter: In eerste instantie dacht ik bij het lezen van het bericht ook dat het een grapje was. Juist vanwege de zo bekende Australische konijnen. Maar misschien is het in dit geval toch een lokale variant...? *sprak zij hoopvol*
about an hour ago · Like
Karin Vaneker: Ook bij ons zijn er voorbeelden te over dat niet-inheemse gewassen en dieren grote schade kunnen toebrengen aan de natuurlijke habitat. Sterker, er gaan steeds meer stemmen op dat we dat vooral niet zomaar moeten gaan doen. Artsen zijn geen plantkundigen. Het Victoriameer zit vol met (uitgezette) baarzen die de rest van de vissen hebben opgegeten. In Florida zitten ze in hun maag met een enorm gebied met Japanse planten, in hun eigen omgeving zijn het laaggroeiers maar in Florida werden het reuze struiken die ze niet meer weg kunnen krijgen. Of konijnen schade gaan toebrengen, daar kom je (vlgs mij) pas in de praktijk achter. Waarom überhaupt risico's willen lopen, met name als het om kwetsbare groepen mensen gaat, lijkt mij dat erg onverstandig.
about an hour ago · Like
Karin Vaneker: Zo'n konijnenplannetje lijkt een eenvoudige oplossing, maar wil je het verantwoord doen dan kost dat jarenlang onderzoek, geld en tijd... de uitkomst van onderzoek is altijd onzeker... dus aan het eind van de rit zit je met enorme kosten zonder dat je nog een konijn hebt uitgedeeld. In de meest Afrikaanse landen hebben ze genoeg diersoorten die gecultiveerd kunnen gaan worden, tel daarbij er groeien vaak ook genoeg eetbare planten, en niet alle planten worden (om allerlei redenen) optimaal benut. Het goed bewerken van landbouwgrond, (fertilisatie en ziektebestrijding) is een westerse specialiteit... dus Congolezen leren beter kleinschalige landbouw te bedrijven, lijkt mij een beter plan... waarom moeten ze daar überhaupt meer en ander vlees gaan eten? Mensen nieuwe voeding leren eten is een jarenlang (cultureel) proces. Neem de aardappel die wordt in steeds meer tropische landen verbouwd, maar het standaardverhaal (geklaag) van de aardappelenbranche is, we hebben weliswaar meer pootaardappelen verkocht, maar met fertilisatie en bestrijdingsmiddelen kunnen ze in Afrika nog niet omgaan... dus is het onzeker of anderen, hetgeen je ze geeft/leert, op de juiste manier gaan uitvoeren en toepassen.
about an hour ago · Like
Karin Vaneker: een erg aardig voorbeeld inzake ontwikkelingshulp vind ik ook: een deskundige/ervaren ontwikkelingsmedewerker had bedacht dat pindakaas uitdelen aan ondervoede kinderen een goede (voedzame) en hele simpele oplossing was... het product is er uiteindelijk gekomen, maar de kosten per (klein) zakje pindakaas die worden uitgedeeld zijn uiteindelijk vele malen hoger geworden dan wat wij hier betalen voor een pot pindakaas...
about an hour ago · Like
Karin Vaneker: Er zijn btw. al internationale hulporganisaties die Congolese vrouwen helpen bij het opzetten en runnen van kippen- en konijnen 'farms'... dus (& typisch) hier wordt het idee als zijnde nieuw gepresenteerd...