In de wetenschapsrubriek van Spiegel Online wordt aandacht besteed aan de zojuist verschenen Fleischatlas. Dit rapport is het product van een samenwerkingsverband tussen de Heinrich Böll Stichting, de Bund für Umwelt- und Naturschutz (BUND) en het Franse maandblad "Le Monde diplomatique".

In 2012 werd volgens de FAO wereldwijd meer dan 300 miljoen ton vlees geproduceerd. Gemiddeld was er voor iedere wereldbewoner 42,5 kilo vlees te eten. Bewoners van derdewereldlanden eten nog altijd minder dan wij in het rijke westen, maar ze halen ons langzaam in. In 2006 aten zij nog 30,7 kilo tegen onze 81 kilo. In 2012 staat de teller op 32,7 voor hen (plus 6,5 procent) en 79 kilo voor ons (min 2,5 procent).

Het grootste probleem van de vleesproductie is dat het beslag op natuurlijke bronnen. Voor 1 kilo varkensvlees is 10.000 liter water nodig, voor rundvlees 15.000. Dat zijn schrijnende cijfers in een wereld waar 1,1 miljard mensen niet over veilig drinkwater kunnen beschikken. Om ruimte te maken voor akkerbouw of begrazing worden nog altijd bossen omgehakt. Van de wereldwijde landbouwgronden wordt éénderde ingezet voor de productie van veevoer. In landen waar intensieve veehouderij plaatsvindt (bij ons), neemt de biodiversiteit af, wordt het grondwater vervuild met mest en bestrijdingsmiddelen en wordt bovendien de antibioticaspuit gretig gehanteerd, zo stelt het rapport.

"Behalve de 'Energiewende' is er ook een inhaalslag nodig in de landbouw, een 'Agrarwende'", stelt de voorzitter van BUND, Hubert Weiger. Volgens hem wordt goedkoop vlees eigenlijk drie maal betaald: één keer aan de kassa, dan in de vorm van belastingen waarmee nieuwe megastellen en slachthuizen gefinanceerd worden en ten derde in de vorm van schade aan het milieu en de gezondheid. Hij is voorstander van een echte ecologische en sociale hervorming van de Europese landbouwpolitiek, waarbij subsidies aan strenge milieu- en dierwelzijnseisen gekoppeld worden.

De stijgende vleesconsumptie, groeiende wereldbevolking, onzekere voedselprijzen en scheefgroei tussen waar veevoer en vlees gemaakt worden en waar het gegeten wordt, leidt volgens het artikel tot maar één conclusie: de schnitzel wordt weer een luxe-artikel.

Fotocredits: Schnitzel, uitsnede, Mark Max Henckel
Dit artikel afdrukken