Ik wilde ze afgelopen zaterdag eten in een restaurant aan de kust bij Béziers. Mijn disgenoten vroegen me hoe de visjes werden schoongemaakt. Dat worden ze niet bromde ik. Je eet ze met huid en haar. Darmpjes en al dus. Niettemin werden ze besteld door nog twee disgenoten. Mooi niet, zeiden ze over mijn gebrom.
Vraag aan de kenners hier: hoe maak je minivisjes van een centimer of 5-8 schoon?
Dat gebeurt vast niet met de hand.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Jols, is dat in het Nederlands niet gewoon spiering?
Ik heb geen weet van spieringstripmachines. Het zal wel handwerk zijn, garnalen pel je toch ook met de hand (en daar bestaan wél machines voor)?
Ik maak ze nooit schoon.
Dat klopt, en sommigen noemen ze ook wel komkommervisje volgens wikipedia. Ik heb die naam nog nooit gehoord.
Het is een Ijsselmeerse specialiteit! Klootwijk kon er ook zo lyrisch van worden
Nederland eet geen vis met huid en haar en is eigenlijk nog steeds geen visland. Ik zelf ben geboren aan het IJsselmeer. In een vissersdorp nota bene en zelfs als achterkleinzoon van een vishandelaar. Daar werd spiering gezien als kattenvoer. Stom, want ze zijn heerlijk.
Vraag: hoeveel van de Nederlandse lezers hier hebben in hun jeugd gebakken spierinkjes gegeten?
Kindertijd: Niet in Nederland, wel in Tessin, daar werden bij de buren minivisjes in een vivarium aan het huis bewaard, bergstroompje deels omgeleid door het vivarium en dan het Lago Majore in. Het water dan, de visjes bleven natuurlijk achter. Tegen lunchtijd kwam ma met een schepnet, haalde er een maaltje uit en wierp die levend in de frituur. Heerlijk.
Heel veel later: Aan één van de stranden boven Napels, kreeg je de Middellandsezeeversie zo uit de pan op je bord, ook strandpieren en andere zeefrutsels. Ook helemaal niet akelig. Maar in ons land? Nada.