Investeerders in wijn leggen nog altijd fikse bedragen op tafel voor de grote wijnklassiekers, zoals bijvoorbeeld de bekende grote Bordeaux-huizen. Klimaatverandering kan daar verandering in brengen.
Een beetje wijninvesteerder draait zijn hand niet om voor een fles Château Le Pin, een klassieke Pomerol, die voor ruim €3.000 verhandeld wordt. Onder druk van de groeiende vraag uit het snel rijker wordende China en het beperkte aanbod, stijgt de prijs van de meest iconische wijnen ter wereld gestaag. Net als die van andere topwijnen uit Frankrijk, Italië en Californië die, omdat er maar weinig flessen van gemaakt worden, honderden tot duizenden euro's en dollars per fles opbrengen naarmate ze ouderen.
Houdt die aanhoudende prijsstijging stand of zal klimaatverandering roet in het eten gooien?
Die vraag stellen met name beginnende wijninvesteerders, zegt Matthew O’Connell van wijnhandel Bordeaux Index in de Financial Times. "Wij merken, met name in gesprekken met nieuwe investeerders in de sector, dat het in hun top-5 of 10 van vragen staat." Een paar jaar geleden was dat nog niet het geval. De vraag is terecht want klimaatverandering zal de teelt van druiven, ook de meest bekende 'zekere waarden' raken.
Vochtstress is van een ander kaliber. Tijdens de rijping van de druiven kunnen vochttekorten in de bodem zich duidelijk en onaangenaam manifesteren in de smaak. Zoiets wil je niet proeven in een wijn waarvoor je honderden of nog meer euro's of dollars betaald hebt. Inmiddels hebben kostbare Spaanse, Zuid-Franse, Noord-Amerikaanse en Italiaanse last van zulke smaakeffecten, weten de echte kenners inmiddels.
Een andere bedreiging zijn de vele bosbranden, die bijvoorbeeld de Californische wijngebieden zoals de Napa Valley troffen. Nog niet eens omdat de wijngaarden zelf verbranden, maar omdat de rookdeeltjes de smaak van de druiven beïnvloeden. 'Smoke taint' heet dat, en het bracht verschillende Californische wijnmakers ertoe hun wijnen uit 2020 maar helemaal niet meer te maken - de smaak zou niet door de beugel kunnen bij hun veeleisende en 'dure' klanten.
Wijnmakers zoeken de oplossing in nieuwe wijnrassen, die beter bestand zijn tegen droogte én nattigheid, en in verkassen naar andere gebieden. De 'wijngrens' is inmiddels ver naar het noorden verschoven en heeft inmiddels Noorwegen en Zweden bereikt. Ook de Britse wijnbouw floreert, terwijl de beste wijnproevers de kwaliteit van de beperkte hoeveelheid schuimwijnen uit Luxemburg en Belgie prefereren boven de echte Champagne.
Misschien moeten de Chinezen leren minder op de naam van een etiket te letten en het idee dat dure wijn van een bekend huis lekker is aan de wilgen hangen. De nieuwe wijngebieden brengen topwijnen voort die jonger gedronken heerlijk zijn. Want waar de klassieke Bordeaux-wijnen - als investering gekocht - pas na tientallen jaren hun ware waarde laten zien, zijn de jonge generaties al veel eerder op dronk. Jonger, noordelijker en minder duur lijkt de toekomst te hebben voor wie het om de smaak gaat. Dat heeft wel een nadeel voor wie wijn verzamelt om erin te beleggen, daarmee te showen en zijn kapitaal te vergroten.
Dit artikel afdrukken
Houdt die aanhoudende prijsstijging stand of zal klimaatverandering roet in het eten gooien?
Die vraag stellen met name beginnende wijninvesteerders, zegt Matthew O’Connell van wijnhandel Bordeaux Index in de Financial Times. "Wij merken, met name in gesprekken met nieuwe investeerders in de sector, dat het in hun top-5 of 10 van vragen staat." Een paar jaar geleden was dat nog niet het geval. De vraag is terecht want klimaatverandering zal de teelt van druiven, ook de meest bekende 'zekere waarden' raken.
Jonger, noordelijker en minder duur lijkt de toekomst te hebben voor wie het om de smaak gaat. Dat heeft wel een nadeel voor wie wijn verzamelt om erin te beleggen, daarmee te showen en zijn kapitaal te vergrotenDe laatste jaren krijgen wijnmakers over de hele wereld te maken met hetere en drogere zomers, met hogere alcoholpercentages tot gevolg. Maar het weer wordt ook extremer, met onvoorspelbare regenval en strenge voorjaarsvorst. Dit jaar werden de Franse wijngaarden in april door strenge vorst getroffen, met als resultaat dat het land zijn wijnopbrengst met een derde zag duikelen. Een zware klap, maar dan wel eentje die door verdere schaarste de prijzen verder omhoog kan jagen.
Vochtstress is van een ander kaliber. Tijdens de rijping van de druiven kunnen vochttekorten in de bodem zich duidelijk en onaangenaam manifesteren in de smaak. Zoiets wil je niet proeven in een wijn waarvoor je honderden of nog meer euro's of dollars betaald hebt. Inmiddels hebben kostbare Spaanse, Zuid-Franse, Noord-Amerikaanse en Italiaanse last van zulke smaakeffecten, weten de echte kenners inmiddels.
Een andere bedreiging zijn de vele bosbranden, die bijvoorbeeld de Californische wijngebieden zoals de Napa Valley troffen. Nog niet eens omdat de wijngaarden zelf verbranden, maar omdat de rookdeeltjes de smaak van de druiven beïnvloeden. 'Smoke taint' heet dat, en het bracht verschillende Californische wijnmakers ertoe hun wijnen uit 2020 maar helemaal niet meer te maken - de smaak zou niet door de beugel kunnen bij hun veeleisende en 'dure' klanten.
Wijnmakers zoeken de oplossing in nieuwe wijnrassen, die beter bestand zijn tegen droogte én nattigheid, en in verkassen naar andere gebieden. De 'wijngrens' is inmiddels ver naar het noorden verschoven en heeft inmiddels Noorwegen en Zweden bereikt. Ook de Britse wijnbouw floreert, terwijl de beste wijnproevers de kwaliteit van de beperkte hoeveelheid schuimwijnen uit Luxemburg en Belgie prefereren boven de echte Champagne.
Misschien moeten de Chinezen leren minder op de naam van een etiket te letten en het idee dat dure wijn van een bekend huis lekker is aan de wilgen hangen. De nieuwe wijngebieden brengen topwijnen voort die jonger gedronken heerlijk zijn. Want waar de klassieke Bordeaux-wijnen - als investering gekocht - pas na tientallen jaren hun ware waarde laten zien, zijn de jonge generaties al veel eerder op dronk. Jonger, noordelijker en minder duur lijkt de toekomst te hebben voor wie het om de smaak gaat. Dat heeft wel een nadeel voor wie wijn verzamelt om erin te beleggen, daarmee te showen en zijn kapitaal te vergroten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@3:gelukkig ben ik rode wijn liefhebber Dick (en Chardonnay mijn favo witte, al waardeer ik de mix met Chenin... of Veltliner... sommige Duitse wijnen ook superieur.... ben benieuwd)
Die Georgische wijn waar ik het over had met 10->20 meter wortelstokken in de rotsbodem ;) de oudste rassen ter wereld (hier onbekend), misschien beter bestendig?
Snel nog wat bewaarwijnen inkopen dus (net als andere zaken als koffiebonen, met die door droogte mislukte Braziliaanse oogst) voor de inflatie en tekorten toeslaan. Veel meer rente dan op de spaarrekening, die steeds minder waard wordt.
#1, Harry, ik heb er nooit over gehoord in de jaren dat ik nog zo gek was wijnbeurzen te bezoeken.
Ook van mijn wijnmakende vrienden in Occitanie ken ik zulke verhalen niet. Wel weet ik dat er zijn die zweren bij heel oude stokken die heel diep wortelen. Ik mocht ooit wijn van Aramon (een weinig bijzondere druif) proeven gemaakt van stokken die 120 jaar oud waren en moet zeggen dat het bepaald niet verkeerd was. Het waren no-phylloxera stokken omdat het gebied destijds gespaard is en daarom de bulkwijnschuur van Frankrijk werd. Is het de leeftijd van de stokken, de hand en kunde van de wijnmaker of de pre-phylloxera stok.
Om erachter te komen, zullen we moeten zoeken in proefnotities van wijnhandelaren, vermoed ik.
Op dit moment volstrekt zich een kleine revolutie in de buurt van Béziers. Een zeer succescvolle wijnmaker die daar al decennia met Chardonnay (die er niet thuishoort) de hoogste ogen gooit in wereldwijde concoursen, schakelt over op pest-resistente rassen. Dat is pas wat, want ze smaken merkbaar anders. Gaat het publiek het pikken?
By the way, alle wijn wordt duurder komend jaar. Vooral de witte. Dat schrijft RTL
What's in a name heb ik me altijd al afgevraagd... ook bij wijnen.
Goede Bordeaux heb ik altijd gewaardeerd, maar boven de 40 euro werd het me te gek. Goedkope Bordeaux vreselijk.
En alleen al het idee van wijn die alleen voor miljonairs is.... walgelijk. Waar zijn we mee bezig dan?
Was ooit te gast als meegenomen lifter in mijn studententijd op het chateau van een Portugees... en kreeg daar een 30 jaar oude Garrafeira geserveerd... een van de beste wijnen die ik ooit geproefd heb. Hoe die zich verhoudt met een fles van 2000 euro? Puur snobisme (van miljonairs die bepaald geen sommeliers zijn, maar alleen maar pronken), vermoed ik, heb die vergelijking niet kunnen maken maar die prijs/kwaliteit lijkt buiten alle proporties..
Er zijn hele goede wijnen, gerijpt op vaten. Reserva's, Ciro, Barolo, Bulgaarse Pinot Noir veel beter dan Bourgogne, Georgische (de oudste unieke wijnrassen ter wereld met de diepste wortelstokken in mineraalrijke bodems, mooi klimaat, maar onbekend hier, top Bordeaux overtreffend... foto op de fb van FL gezet), lang verder te beleggen. Veel goedkoper dan die belachelijk te dure Bordeaux's, en bereikbaar voor velen.
Champagne altijd al enorm overgewaardeerd... veel beter smakende alternatieven als Spaanse cava's.
Vele wijnen zijn echter slurpwijnen, modernere gemakkelijke wijnrassen, de mineralen bodem vaak ontberend, niet verkeerd bij een passend kaasje of maaltijd (zoals ook die Californische) maar geen top. Helaas is in Rioja dat ook de boventoon geworden. Ondanks het hete klimaat zorgt Australië voor enkele toppers.
"Houdt dure wijn zijn waarde als klimaat de smaak verandert?" Misschien is het ook eens de moeite waard om na te gaan wat er wat dit betreft gebeurde door the Phylloxera-ramp. Hebben de toen nieuwe Amerikaanse onderstammen de smaak veranderd (ik kan me moeilijk voorstellen van niet), en hoe is dat in de waarde tot uiting gekomen?